وصف پرهیزکاران

گفته اند یکی از یاران حضرت علی علیه السلام به نام همام بن شریح از مولا تقاضا کرد : « یا امیرالمومنین پرهیزکاران را چنان برایم وصف کن که گویا آنان را با چشم می نگرم . » امام ابتدا به …

گفته اند یکی از یاران حضرت علی علیه السلام به نام همام بن شریح از مولا تقاضا کرد : « یا امیرالمومنین پرهیزکاران را چنان برایم وصف کن که گویا آنان را با چشم می نگرم . » امام ابتدا به جمله ای بسنده فرمود که : « ای همام از خدا بترس و نیکوکار باش که خداوند با پرهیزکاران است . » اما همام راضی نشده اصرار ورزید. پس حضرت شروع به توصیف پرهیزکاران نمود. همام پس از شنیدن سخنان امام در توصیف پارسایان بیهوش گشت و در آن بیهوشی جان داد. گزیده ای از این خطبه انتخاب شده و چشمها را به قرائتش نورانی می نمائیم .

سیمای پرهیزکاران

در دنیا دارای فضیلتهای برترند سخنانشان راست پوشش آنها میانه و راه رفتنشان با تواضع و فروتنی است . چشمان خود را بر آنچه خدا حرام کرده می پوشانند و گوشهای خود را وقف دانش سودمند کرده اند و در روزگار سختی و گشایش حالشان یکسان است . دلهای پرهیزکاران اندوهگین و مردم از آزارشان در امان تن هایشان لاغر خواستهایشان اندک و نفسشان عفیف و دامنشان پاک است .

شب پرهیزکاران

پرهیزکاران در شب بر پا ایستاده مشغول نمازند قرآن را جز به جز و با تفکر و اندیشه می خوانند و در قرآن داروی درد خود را می یابند. قامت را به شکل رکوع خم کرده پیشانی و دست و پا بر خاک مالیده و از خدا آزادی خود را از آتش جهنم می طلبند.

روز پرهیزکاران

پرهیزکاران در روز دانشمندانی بردبار و نیکوکارانی باتقوا هستند. نفس خود را متهم می کنند و از کردار خود ترسناکند. هرگاه یکی از آنها را بستایند از آنچه در تعریف او گفته شد در هراس افتاده می گوید :

« من خود را از دیگران بهتر می شناسم و خدای من مرا بهتر از من می شناسد بار خدایا مرا بر آنچه می گویند محاکمه نفرما و بهتر از آن قرارم ده که می گویند و گناهانم را که نمی دانند بیامرز. »

نشانه های پرهیزکاران

در دینداری نیرومند نرمخو و دوراندیش دارای ایمانی پر از یقین حریص در کسب دانش در توانگری میانه رو در عبادت فروتن در تهیدستی آراسته در سختی ها بردبار و در جستجوی کسب حلالند. پرهیزکار در راه هدایت شادمان و پرهیزکننده از طمع ورزی است . آرزویش نزدیک لغزش هایش اندک قلبش فروتن نفسش قانع خوراکش کم کارش آسان دینش حفظ شده شهوتش در حرام مرده و خشمش فروخورده است . مردم به خیرش امیدوار و از آزارش در امانند. ستمکار خود را عفو می کند.

در سختی ها آرام و در ناگواریها بردبار و در خوشی ها سپاسگزار است .

مردم را با لقب های زشت نمی خواند همسایگان را آزار نمی رساند.

اگر خاموش است سکوت او اندوهگینش نمی کند و اگر بخندد آواز خنده او بلند نمی شود.

دوری او از تکبر و خودپسندی و نزدیکی او از روی حیله و نیرنگ نیست .

« خدایا ما را از پرهیزکاران قرار بده »