استاد پنج ساله

ایـن مـغـز کـوچـک ایـن هـمه اوصاف عالی را چگونه ضبط کرده و این دهان کوچک این مطالب بزرگ را چطور اداء می کند

● پای درس امام شناسی دختر شهید عمار یاسر

عبد الواحد بن زید نقل می‌کند که روزگاری به زیارت خانه‌ی خدا رفتم، در وقت طواف دختر پنج ساله‌ای را دیدم که پرده‌ی کعبه را گرفته، به دختری مثل خود می‌گفت: قسم به آنکه به وصایت رسول اللّه صلی الله علیه و آله انتخاب شد؛ میان مردم احکام خدا را یکسان اجرا می‌کرد؛ حجّتش بر ولایت آشکار و همسر فاطمه مرضیّه سلام الله علیها بود؛ مطلب چنین و چنان نبود.

از ایـنـکه دختری با آن کمی سنّ، علی بن ابیطالب علیه السّلام را با آن اوصاف تعریف می کرد در شگفت شدم که این سخنان بر این دهان بزرگ است !!

گفتم: دخترم آن کیست که این اوصاف را داراست؟

قالَت ذلِکَ وَ اللّه عَلَمُ الاَعلامِ وَ بابُ الاَحکامِ وَ قَسیمُ الجَنَّهِٔ وَ النّار وَ رَبّانِیُّ هذِهِ الاُمَّهٔ وَ رَاسُ الاَئِمَّهٔ ، اَخـُوالنَّبـِیَّ وَ وَصِیُّهُ وَ خَلیفَتهُُ فی اُمَّتِه ذلِکَ اَمِیرُالمُؤمِنِین عَلِیُّ بنُ اَبِی طالِب

گـفـت: او واللّه بـزرگ بـزرگـان ، و بـاب احـکام ، و قسمت کننده بهشت و دوزخ ، تربیت کـنـنـده ایـن امـّت، اوّل امـامـان، بـرادر و وصـیّ و جـانـشـیـن رسول اللّه علیه السّلام در میان امّت، او مولای من امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب است .

با آنکه غرق تعجّب شده بودم، با خود می‌گفتم :

این دختر با این کمی سن این معرفت را از کجا پیدا کرده است؟

ایـن مـغـز کـوچـک ایـن هـمه اوصاف عالی را چگونه ضبط کرده و این دهان کوچک این مطالب بزرگ را چطور اداء می‌کند؟!

گفتم :دخترم علی علیه السّلام از کجا دارای این صفات شد که می‌گوئی؟

پاسخ داد :پـدرم (عـمـّار بـن یـاسـر) دوسـت او بـود کـه در صفّین شهید شد، روزی علی علیه السّلام به خانه ما به دیدار مادرم آمد، من و برادرم از آبله نابینا شده بودیم، چون ما دو یتیم را دید، آه آتشینی کشید و گفت :

للّه للّه مـا اِن تـاوَّهتُ مِن شَیی ٍ رُزِیتُ بِهِ کَما تَاَوَّهتُ لِلاَطفالِ فِی الصَّغَرِ، للّه للّه للّه

قَدِمتَ ولِدَهُم مَن کانَ یَکفُلُهُم فِی النّائِباتِ وَ فی الاَسفارِ وَ الحَضَرِللّه للّه للّه

در هـیـچ مـصـیـبـتـی کـه پـیـش آمـده آه و نـاله نـکـرده‌ام، مـانـنـد آنـکـه بـرای اطفال خردسال کرده‌ام .اطفالی که پدرشان مرده، چه کسی کفیل و عهده دار آنها می‌شود؟

در پیشامدهای روزگار و در سَفَر و حَضَر

آنگاه ما را پیش خود آورد، دست مبارک خویش را بر چشم من و برادرم مالید.

سپس دعاهائی کرد، دستش را پایین آورد که چشمان نابینای ما بینا شد.

اکنون من شتر را از یک فرسخی می‌بینم که همه‌اش از برکت او است، (صلوات خدا بر او باد).

کمربند خویش را باز کردم که دو دینار بقیّه مخارج خود را به او بدهم از این کار تبسّمی کرد و گفت :ایـن پول را قبول نمی‌کنم گرچه امیرالمؤمنین علیه السّلام از دنیا رفته ولی بهترین جانشین را در جای خود گذاشته است، مـا امـروز در کـفالت حضرت حسن مجتبی علیه السّلام هستیم، او ما را تأمین می کند، نیازی نداریم که از دیگران کمک قبول کنیم .سپس آن دختر به من گفت: علی علیه السّلام را دوست می‌داری؟

گفتم: آری

گفت: بشارت بر تو باد، تو بر دستگیره محکمی چنگ زده‌ای که قطع شدن ندارد.

آنگاه از من جدا شد و این اشعار را زمزمه می‌کرد:

للّه للّه ما بُثَّ عَلِیٍ فِی ضَمِیر فَتیً

اِلاّ لَهُ شَهِدَت مَن رَبِّهِ النِّعَمُ للّه للّه للّه

للّه للّه وَ لا لَهُ قَدَمٌ زَلَّ الزَّمانُ بِها

اِلاّ لَهُ ثَبَتَت مِن بَعدِها قَدَمُ للّه للّه للّه

للّه للّه ما سَرَّنی اِنَّنِی مِن غَیرِ شِیعَتِهِ

وَ إِن لِی ما حَواهُ العَرَبُ وَ العَجَمُ للّه للّه للّه

دوسـتـی عـلی در قلب هیچ جوانمردی گسترش پیدا نکرده، مگر آنکه نعمتهای خداوندی نصیب او شده است .

دوسـت عـلی علیه السّلام، اگر روزگار قدمی از او بلرزاند، قدمی دیگر برای او ثابت می‌ماند.

دوسـت نـدارم کـه مـن از پـیـروان عـلی نـبـاشـم در عـوض مال همه عرب و عجم از آن من باشد.

بـحـار الانـوار ج ۴۱ ص ۲۲۰ ـ ۲۲۱، از بـشـارهٔ المـصـطفی ص ۸۶ ـ و ابن شهر آشـوب آنـرا در مـنـاقـب ج ۲ ص ۳۳۴ باب اموره مع المرضی و الموتی بطور اختصار نقل کرده است