قلب شما هم بهم ریخته است

ضربان قلب بی آنکه شنیده شود زندگی را تداوم می بخشد بسیاری از افراد وقتی صدای قلب خود را می شنوند که در شرایط خاص هیجانی مانند خوشحالی, ترس یا اضطراب واقع شده باشند یا آنکه مشغول یک فعالیت ورزشی شوند اما چرا گاهی ضربان قلب بی نظم می شود

ضربان قلب آوای حیات انسان‌هاست که بی‌آنکه شنیده شود زندگی را تداوم می‌بخشد. بسیاری از افراد وقتی صدای قلب خود را می‌شنوند که در شرایط خاص هیجانی مانند خوشحالی، ترس یا اضطراب واقع شده باشند یا آنکه مشغول یک فعالیت ورزشی شوند اما چرا گاهی ضربان قلب بی‌نظم می‌شود؟

● وقتی قلب بی‌نظم می‌شود

مصرف برخی از داروها باعث کاهش ضربان قلب می‌شود. اما اگر کاهش یا افزایش ضربان قلب ادامه داشته باشد، نشان‌دهنده آن است که قلب دچار آریتمی یا بی‌نظمی ضربان شده که در صورت بی‌توجهی ممکن است این آوای حیاتی برای همیشه خاموش شود. آریتمی، وضعیتی است که ضربان قلب از حالت عادی خارج شود. در حالت عادی ضربان قلب باید در یک دقیقه بین ۶۰تا ۱۰۰ ضربه باشد و نیز به گونه‌ای باشد که فرد متوجه کارکرد قلبش نباشد و اگر به هر علتی ضربان قلب تند، کند یا نامرتب (گاهی تند و گاهی کند) شود نشان‌دهنده آریتمی قلب است.

● خوش‌خیم‌ها و بدخیم‌ها

آریتمی‌ها به ۲ دسته خوش‌خیم و بدخیم تقسیم می‌شوند. آریتمی فوق بطنی که منشا آن از قسمت‌های حفره‌های دهلیزی است، معمولا خوش‌خیم بوده و تنها باعث تپش قلب و گاهی سرگیجه می‌شود. اما آریتمی بدخیم که منشا آن از بطن‌ها و از حفره‌های پمپاژ کننده قلب است در صورت تداوم باعث ایست قلبی شده و در نهایت منجر به مرگ افراد می‌شود. علائم این نوع آریتمی نیز بر اساس نوع، محل و تداوم از یکسری علائم ساده مانند تپش قلب شروع و تا سرگیجه، سنکوب و در نهایت ایست قلبی ادامه می‌یابد.

● چطور نبض بگیریم؟

هرگونه اختلال در ضربان قلب مانند تندی، کندی یا نامرتب بودن برای افراد ملموس است، به همین دلیل ضروری است افراد بالای ۴۰ سال ضربان نبض خود را بررسی کرده و چنانچه متوجه هرگونه آریتمی شدند به پزشک متخصص مراجعه کنند. بهترین شیوه این است که بدانید روی مچ دست و در انتهای شست، سرخرگی عبور می‌کند که به‌دلیل واقع شدن روی استخوان، ضربان نبض به راحتی با لمس انگشتان احساس می‌شود. برای این کار می‌توان انگشت سبابه و وسطی را روی نبض قرار داد و تعداد ضربان را شمرد. اگر تعداد ضربان در یک دقیقه بین ۶۰ تا ۱۰۰ باشد، طبیعی است اما اگر بیش از ۱۰۰ و کمتر از ۶۰ باشد، نشان‌دهنده آریتمی است. البته باید در نظر داشت که در ورزشکاران حرفه‌ای ممکن است ضربان نبض در حالت استراحت کمتر از ۶۰ باشد که وضعیتی طبیعی است و جای نگرانی وجود ندارد.

● یک عصب اضافی مشکل می‌سازد

عوامل مختلفی در ایجاد آریتمی قلب نقش دارد؛ از علل مادرزادی گرفته تا بیماری‌های قلبی. در آریتمی مادرزادی فرد ممکن است دارای یک عصب اضافه در قلبش باشد یا آنکه جدار قلب وی ضخیم یا نازک باشد که باعث آریتمی قلب می‌شود. از طرفی آریتمی می‌تواند ناشی از بیماری‌های قلبی باشد مانند اینکه فردی بر اثر مسدود شدن رگ‌های قلب، سکته کند و قلب وی دچار آریتمی شود. آریتمی همچنین ممکن است بر اثر نبود دریچه قلب به وجود آید اما بسیاری از افرادی که دچار آریتمی می‌شوند، ساختمان قلب‌شان کاملا سالم است. مهم آن است افرادی که دچار آریتمی قلب می‌شوند حتما باید به پزشک مراجعه کنند تا در صورت نیاز توسط فوق تخصصان الکتروفیزیولوژی درمان شوند.

● وقتی قلب را می‌سوزانند

درمان آریتمی قلب بر اساس نوع آن است، اگر آریتمی به صورت نامرتبی یا تندی باشد معمولا با تجویز یکسری از داروهای تنظیم کننده ریتم قلب درمان می‌شود اما در پاره‌ای از موارد برای درمان آریتمی نیاز به بستری شدن بیمار و درمان به شیوه الکتروفیزیولوژی و ابلیشن که بین مردم به اصطلاح سوزاندن یا سوزاندن رگ‌های قلب نامیده می‌شود، وجود دارد. در این روش از طریق رگ‌های بیمار سیم‌هایی در قلب وی کار گذاشته می‌شود و از طریق نقشه‌برداری، کانون بی‌نظمی در قلب یافت شده و با اشعه مخصوص رادیو فرکوئنسی کانون با انرژی گرمایی سوزانده می‌شود. از طرفی برخی آریتمی‌های کند قلب نیز با تعبیه باتری قابل کنترل است. بدین گونه که با یک جراحی کوچک که نیاز به بی هوشی ندارد از طریق رگ سیم‌هایی داخل قلب بیمار کار گذاشته می‌شود که این سیم‌ها با کمک یک باتری که زیر استخوان ترقوه و زیر پوست تعبیه می‌شود، ضربان قلب را تنظیم کرده و آریتمی و نیز حالت سرگیجه فرد را برطرف می‌کند.

دستگاه شوک‌دهنده کاشتنی یا آی.سی.دی هم برای درمان ضربان تند قلب موثر است. نوعی از ضربان‌های تند قلب که می‌تواند باعث ایست قلبی یا سنکوپ شود با دستگاه شوک‌دهنده کاشتنی قابل‌کنترل است زیرا این دستگاه توانایی آن را دارد که اگر قلب بیمار دچار بی‌نظمی شد، آن را تشخیص و با دادن شوک آریتمی را درمان کند و این دستگاه که به طور متوسط بین ۴ تا ۶ سال عمر دارد به ویژه برای بیمارانی مناسب است که دسترسی سریع به مراکز درمانی ندارند.