فجر از یک زاویه دیگر

نگاهی به اتفاقاتی که در حاشیه نمایش فیلم ها در جشنواره فجر موجب جلب توجه رسانه ها شد

● کارگردان خارجی نیامد

یکی از عوامل مهم در برگزاری هرچه پرشورتر یک جشنواره سینمایی، حضور میهمانان نام‌آشنای خارجی است. مهمانانی که حضور آن‌ها به همراه فیلم‌شان یکی از اصلی‌ترین و مهم‌ترین عوامل مطرح شدن یک جشنواره به‌عنوان یک «جشنواره بین‌المللی» است و متاسفانه جشنواره فجر به‌ندرت موفق به استفاده از این عامل اساسی در مطرح شدن به‌عنوان یک اتفاق جهانی بهره برده است و با تاسف فراوان امسال هم که قرار بود «نوری بیلگه جیلان»، فیلم‌ساز صاحب‌نام اهل ترکیه که پیش از این با فیلم «سه میمون» جایزه بهترین کارگردانی جشنواره فیلم «کن» و با «روزی روزگاری در آناتولی» جایزه بزرگ هیئت داوران این جشنواره را از آن خود کرده بود در جشنواره فجر حضور پیدا کند، خبر رسید که او به‌دلیل بیماری ناگهانی پدرش از حضور در جشنواره فجر عذر خواسته است.

● سه رکورد برای یک فیلم

فیلم سینمایی «دوباره با هم» دارای سه رکورد در جشنواره امسال بود، فیلمی که دست‌اندرکاران آن علی‌رغم حضور در بخش «مسابقه سینمای ایران» موفق نشدند نسخه نهایی فیلم‌شان را به جشنواره برسانند و از نسخه نیمه‌کاره که در تدوین و صداگذاری بود استفاده کردند. دومین رکورد این فیلم مربوط به حضور نداشتن کارگردان (روزبه حیدری) در جلسه نقد و بررسی اثر و سومین رکورد هم مربوط می‌شد به عذرخواهی دو نفر از بازیگران اصلی فیلم (سحر قریشی و مانی کسرائیان) از مردم به خاطر بازی در اثری با بازی‌های ضعیف که به شعور مخاطبش توهین می‌کند!

● فیلم ناقص

از فیلم‌های مهم جشنواره امسال فیلم «میگرن»، محصول یک کارگردان فیلم‌اولی بود که در میان منتقدان و تماشاگران واکنش‌های متنوعی را برانگیخت؛ برخی آن را یک کار ضعیف خواندند که سعی بر کپی برداری از فیلم‌های اصغر فرهادی داشته است و برخی دیگر (نمی‌دانم به چه دلیلی) اعلام کردند که بسیار به این فیلم امیدوار بودند ولی با دیدن آن تمام امیدهای‌شان را از دست دادند. به‌هرصورت این فیلم هم در نوع خود فیلم شاخصی است از آن جهت که بنا بر گفته‌های کارگردان (مانلی شجاعی‌فرد) چیزی حدود ۱۵ دقیقه از آن کم شد تا موفق به گرفتن مجوز شد و سوال این‌جاست که آیا واقعا دیدن فیلمی که می‌دانیم ۱۵ دقیقه از آن کم شده است کار درستی است یا نه؟ «میگرن» قصه‌ متفاوت سه زن از سه طبقه فرهنگی را روایت می‌کند که هر کدام دردهایی در زندگی‌شان دارند.

● کاهانی فیلمش را نمایش داد

جشنواره فیلم فجر برای «عبدالرضا کاهانی» اتفاق خجسته‌ای بود، فیلم «بی‌خود و بی‌جهت» که پیش از جشنواره از سوی اداره کل نظارت و ارزشیابی شدیدا مورد اعتراض قرار گرفته بود، در اولین روزهای جشنواره فیلم فجر مورد توجه تماشاگران قرار گرفت. گذشته از تمام توانایی‌های کاهانی می‌توان احتمال داد که استقبال اولیه از این فیلم، بی‌ربط به اخبار مربوط به توقیف آن نبوده است.

● مجریان گوش کنند

ماجرای انحلال خانه سینما هنوز هم خبرساز است. آقای «عباس بابویهی» که یکی از اعضای کمیته ساماندهی به امور صنوف سینمایی هستند به تهیه‌کنندگان و مجریان برنامه رادیویی جشنواره فیلم فجر پیشنهاد یا بهتر بگوییم توصیه کرد که در برنامه‌های خود از چه منظری به موضوع خانه سینما بپردازند. این توصیه یا پیشنهاد که براساس گفته‌های خبرگزاری‌ها بیشتر به یک تعیین تکلیف شباهت داشت، آن هم از سوی یکی از اعضای شورای ساماندهی به امور صنفی بر تهیه‌کنندگان و مجریان برنامه‌های رادیویی آن‌قدر سنگین آمد که موجب اعتراض آن‌ها شد.

● فیلم جشنواره یا جشنواره فیلم

گاهی برای ما این سئوال پیش می‌آید که فیلم مهم‌تر است یا جشنواره فیلم؟ این از آن دسته سئوالاتی است که فیلم «پریناز» مصداق حقیقی آن است. در روزهای میانی جشنواره بیانیه‌ای از تهیه‌کننده (عبدالمحمد نجیبی) و کارگردان (بهرام بهرامیان) فیلم «پریناز» منتشر شد مبنی بر این‌که در همکاری با نماینده کمیته نظارت و ارزشیابی، هشت دقیقه از فیلم‌مان را کوتاه کردیم تا به جشنواره برسد اما باز هم با مخالفت آقای سجادپور، فیلم امکان حضور در جشنواره را پیدا نکرد. حالا یکی باید از آقای بهرامیان بپرسد که شما فیلم‌تان را بیشتر دوست دارید یا حضور آن را در جشنواره؟