سیاست، قلم و هنر

استکبار، همواره در پی تحقق این هدف است که اهالی قلم و هنر را از ساحت سیاست دور کند و نگاه تحلیلگر و نقادانه و اصلاح خواهانه این قشر فرهیخته را سترون سازد.
اهالی قلم و هنر، این توانمندی …

استکبار، همواره در پی تحقق این هدف است که اهالی قلم و هنر را از ساحت سیاست دور کند و نگاه تحلیلگر و نقادانه و اصلاح خواهانه این قشر فرهیخته را سترون سازد.

اهالی قلم و هنر، این توانمندی را دارند که با مطالعه و نقد جهان پیرامونی خود و با بکارگیری ابزار هنر، تصویری از «بایدها و نبایدها»، «چگونه هستن و چگونه باید شدن ها» را به روشی و شکلی مؤثر ارائه سازند.

این توانمندی، آنجا که در مسیر بیدارگری مخاطب نسبت به مطامع پلید سیاستمداران مستکبر قرار می گیرد، به مذاق آنان خوش نمی آید چرا که راه دستیابی به منافع نامشروع را با مانع و دشواری توأم می کند.

از این روست ؛ پرهیز دهی اهالی قلم و هنر از نزدیکی به جهان سیاست برای مستکبران موضوعیت و اهمیت برجسته یافته است.

اهل قلم و هنرمندی که معنای سیاست را صرفاً «کسب قدرت» و «راهی برای تأمین منافع فردی و حزبی» درک نموده است، با غفلت از دنیای پیرامونی، غرقه در اوهام و خیال پردازی است و دغدغه و دلمشغولی هایش «حدیث نفسی» بیش نیست.

چنین فردی چون سیاست را عرصه پیکار برای دستیابی به قدرت دیده است، برای احقاق حق، سیاست را وسیله نمی بیند.

او برای منزه داشتن خود از صفت «اهل قلم و هنرمندسیاسی»، از کنار فجایع بشری برآمده از عملکرد سیاستمداران مستکبر با چشم بسته عبور می کند و چنین یاریگر «ستمگر» می شود.

بواقع؛ چنین اهل قلم و هنرمندی، با آموزه های عدالت خواهانه و بیدارگر و ستم ستیز اسلام نسبتی دارد؟!

آیا چنین فردی، با عاطفه و آداب انسانی نسبت درست و کاملی برقرار کرده است؟ چنین کسی که ناخودآگاه تبدیل به مهره ای سیاسی اما در جهت مسیر مطامع سیاسی استکبار شده است، قلم و هنر خود را از تعهد به ارزشهای والای الهی و انسانی تهی کرده است.

در برابر او اما، اهالی قلم و هنرمندانی صف آرایی می کنند که سیاست را دانش و ابزاری برای تدبیر امور جامعه و اقامه عدل می بینند و در برابر خوی و مطامع استکباری صف آرایی کرده اند. اینان هنر را بستر و شکلی و ظرفی می بینند که می تواند به گونه ای مؤثر نگاه و تحلیل بیدارگر سیاسی معطوف به حق و حقیقت را واتاب دهد.

با تأسف باید گفت، برخی مدعیان قلم و هنر داخلی، در دام استکبار گرفتار شده اند و نه تنها می کوشند که به حوزه سیاست درنشوند بلکه همکاران و همصنفان خود را نیز از نزدیکی به جهان سیاست و عمل سیاسی باز می دارند.

بیش از ۲۰ روز، غزه در آتش فتنه گران و جنگجویان صهیونیست سوخت و فریاد زد!

بیش از ۲۰ روز، مسلمانان غزه، در بحران کمبود غذا، دارو و سوخت گرفتار بودند.

بیش از ۲۰ روز، ستمگران عربده کشیدند، جنایت کردند اما برخی مدعیان سکوت نمودند و احیاناً «سر به لاک خود» مشغول ترنمات نفسانی به ظاهر هنرمندانه بودند!

نگارنده بر آن است که باید عزمی جدی در تبیین مفهوم «اهل قلم و هنرمند سیاسی» بوجود آید و نسبت به پیامدهای دوری از سیاست هشدار داده شود.

جامعه ای که اهل قلم، اهل هنر و اهل اندیشه اش، نسبت به اندیشه و عمل سیاسی پروا داشته باشد و مایه بالندگی و غرورش را پرهیز سیاسی تلقی کند، در پیمودن راه روشنگری و گسترش فرهنگ عدالت خواهی دچار دشواری است.

پژمان کریمی