درد و درمان بیش فعالی جنسی

بیماری خطرناکی که در کمین بعضی آقایان است

بیش‌فعالی جنسی، بیماری آزاردهنده‌ای برای خود فرد و اطرافیان وی و جامعه محسوب می‌شود و اگر به‌درستی با آن برخورد و درمان نشود باعث بروز مشکل‌های عدیده‌ای خواهد شد...

در علم روان‌پزشکی این حالت، بیماری بالقوه خطرناکی به شمار می‌رود. مرد مبتلا به بیش‌فعالی جنسی ممکن است علاوه بر واردشدن به رابطه جنسی که از نظر عرف طبیعی است، وارد روابط و رفتارهای غیرطبیعی شود.

مشخصات مردانی که دارای بیش‌فعالی جنسی هستند، عبارت است از:

- این بیماران دارای احساس «فوریت جنسی» هستند و احساس نیاز جنسی آنها باید بلافاصله برطرف شود. معمولا این احساس قابل‌کنترل نیست.

- این بیماران اگرچه وارد رابطه جنسی متعدد می‌شوند ولی رضایت جنسی پیدا نمی‌کنند و ممکن است لذت جنسی را هم تجربه نکنند.

- نیاز جنسی مداوم، پایدار و کنترل‌نشده

- رفتار نامناسب در مواجهه با دیگران

- خودارضایی مکرر

- رفتار و صحبت هرزه‌

یکی از خصوصیات این بیماران این است که تمایلات جنسی آنها محدود به یک فرد نیست بلکه معطوف به هر فردی می‌تواند باشد. یکی از مواردی که در آن بیش‌فعالی جنسی زیاد دیده می‌شود، خانه سالمندان است. حدود ۵۰ درصد ساکنان خانه سالمندان دچار بیماری آلزایمر هستند و حدود ۴ درصد این بیماران دارای بیش‌فعالی جنسی یا رفتار جنسی تهاجمی هستند که باعث ایجاد آزار و اذیت برای خود، فامیل و کارکنان می‌شوند.

● علل

دانشمندان بر این عقیده هستند که علت این بیماری عدم تعادل در مواد بیوشیمیایی مغز است. سروتونین، دوپامین و نورآدرنالین از جمله رابطه‌های عصبی هستند که در مغز وجود دارند. این مواد بیوشیمیایی خلق و رفتارهای جنسی را کنترل می‌کنند. برخی علل شناخته‌شده در بروز این بیماری موثراست که در زیر توضیح داده می‌شوند ولی در تعدادی از موارد نیز به‌رغم بررسی‌های وسیع علتی برای آن یافت نمی‌شود:

بیماری آلزایمر: یکی از علل مهم بیش‌فعالی جنسی بیماری آلزایمر است.

بیماری پارکینسون: یکی از علل مهم بیماری بیش‌فعالی جنسی است و معمولا علت آن نیز داروهایی است که این بیماران مصرف می‌کنند.

بعضی انواع صرع (تشنج یا غش): لوب گیجگاهی و لوب پیشانی مغز، میل جنسی را کنترل می‌کنند هر نوع بیماری در این مناطق ممکن است باعث برداشته شدن مهار جنسی و منجر به بیش‌فعالی جنسی شود.

اعمال جراحی: مخصوصا جراحی‌هایی که روی نواحی به‌خصوصی از مغز انجام می‌شود.

سکته مغزی: این بیماری نواحی به‌خصوصی از مغز را گرفتار می‌کند؛ مثلا لوب گیجگاهی مغز.

بیماری‌های خاص: برخی بیماری‌های اعصاب و روان مانند اختلال دوقطبی و بیماری ام‌اس و همین‌طور مصرف بعضی‌از داروهای اعصاب و روان می‌تواند منجر به بروز بیش‌فعالی جنسی شود.

● تشخیص

این بیماری معمولا شروع تدریجی دارد. اگر فرد احساس کند که تمایل غیر قابل کنترل و اجباری به رابطه جنسی دارد، باید بلافاصله با متخصص مربوطه مشورت کند چون با گذشت زمان بیماری تشدید می‌یابد.

در ادامه تعدادی سوال مطرح می‌شود که اگر پاسختان به هر کدام از آنها مثبت باشد، حتما باید با متخصص مربوطه مشورت کنید:

- آیا از کنترل تحریکات جنسی‌تان ناتوان هستید؟

- آیا رفتار جنسی شما باعث آسیب به رابطه با همسر، شغل و موقعیت اجتماعی شما شده است؟

- آیا همیشه به فکر داشتن رابطه جنسی هستید حتی اگر نخواهید به آن فکر کنید؟

در صورت وجود هر یک از موارد زیر نیز بلافاصله به متخصص مربوطه مراجعه کنید:

- اگر رفتارهای جنسی کنترل‌نشده شما باعث آسیب و زیان می‌شود.

- اگر دچار بیماری دوقطبی هستند و رفتارهای جنسی شما قابل کنترل نیستند.

- اگر دارای افکار خودکشی هستید.

وجود برخی عوامل، فرد را مستعد ابتلا به بیش‌فعالی جنسی می‌کند که به آنها عوامل خطرساز می‌گویند. مهم‌ترین آنها عبارتند از:

- سوء مصرف مواد و الکل

- داشتن یک بیماری اعصاب و روان

- سابقه سوء استفاده جنسی

برخی علایم نیز می‌توانند علایم هشداردهنده بیش‌فعالی جنسی محسوب شوند؛ از جمله:

- روابط جنسی هرزه و خارج از خانواده

- نداشتن رابطه عاطفی در رابطه جنسی

- خود ارضایی مکرر

- لذت بردن از آزار دادن و آزار دیدن در رابطه

● عوارض

بیش‌فعالی جنسی دارای عوارض خطرناک و گاه جبران‌ناپذیری است؛ از جمله: از هم پاشیدن خانواده، از دست دادن شغل، دستگیری و رفتن به زندان، اعتیاد به موادمخدر و الکل، ابتلا به بیمارهای آمیزشی مثل ایدز و هپاتیت و انتقال آن به همسر و جامعه، ابتلا به بیماری‌های روانی مثل افسردگی و از دست دادن پس‌انداز مالی و مشکلات مالی.

● درمان

درمان بیش‌فعالی جنسی شامل روان‌درمانی، رفتاردرمانی و دارودرمانی است که معمولا با توجه به شرایط فرد در مورد نوع درمان تصمیم گرفته می‌شود.

در روان‌درمانی و رفتاردرمانی برای مشخص شدن آثار مثبت درمان به گذشت زمان نیاز است.

اگر لازم است روان‌درمانی یا رفتاردرمانی برای بیمار انجام شود، بهتر است توام با دارودرمانی باشد زیرا آثار مثبت درمان زودتر نمایان می‌شود و تا حدودی بیمار را از مشکلات رهایی می‌دهد و می‌تواند درمان خود را دنبال کند.

گاهی لازم است این بیماران بستری و درمان شوند تا از خطرات این بیماری کاسته و بیمار تحت کنترل باشد. برای دارودرمانی انواع داروهای زیاد و موثر وجود دارند که می‌توان برای بیمار تجویز کرد.

دکتر محمدرضا صفری‌نژاد

استاد ارولوژی دانشگاه و رییس انجمن علمی سلامت خانواده