می خواستم مشهور شوم, نه پولدار

آرنولد شوارتزنگر که در دهه ۸۰ میلادی لقب قهرمان اکشن سینما را گرفت, اصلیتی اتریشی دارد او قبل از بازیگر شدن, در چند مسابقه جهانی رشته بدنسازی, مقام نخست را از آن خود کرد و به عنوان یک قهرمان ورزشی خوش اندام, راهی عالم سینما شد

آرنولد شوارتزنگر که در دهه ۸۰ میلادی لقب قهرمان اکشن سینما را گرفت، اصلیتی اتریشی دارد. او قبل از بازیگر شدن، در چند مسابقه جهانی رشته بدنسازی، مقام نخست را از آن خود کرد و به عنوان یک قهرمان ورزشی خوش‌اندام، راهی عالم سینما شد. ژانر سینمای اکشن تخصص اصلی اوست، ولی چند کار کمدی هم در کارنامه خود دارد. آرنولد که در چند فیلم مستند ورزشی در دهه ۷۰ میلادی به ایفای نقش پرداخت، اولین فیلم مهم خود «کونان بربر» را‌ ‌سال ۱۹۸۳ روی پرده سینماها فرستاد. او دو سال بعد «کونان ویرانگر» و «ترمیناتور» را در اکران عمومی داشت و به یکی از گران‌ترین بازیگران روز سینمای آمریکا تبدیل شد. فیلم‌های بعدی او در این دهه (همچون سرخ، کماندو، مرد فراری و پریدیتور)‌ هم با استقبال دوستداران سینمای اکشن و ماجراجویانه روبه‌رو شدند. در نیمه اول دهه ۹۰ هم آرنولد فیلم‌های موفق «یادآوری مطلق»، «ترمیناتور ۲» و «دروغ‌های حقیقی» را اکران عمومی کرد. ستاره بخت سینمای آرنولد در نیمه دوم دهه ۹۰ میلادی افول کرد و وی در آغاز سده جدید (پس از ورود به دنیای سیاست)‌ فعالیت‌های سینمایی خود را به حداقل رساند. سال ۲۰۱۰ با «غیرقابل مصرف‌ها» به ایفای سینما برگشت و در آن با رقیب دهه ۸۰ خود سیلوستر استالونه همبازی شد. قسمت دوم این فیلم، اولین فیلم سینمایی است که طی دو سال اخیر از آرنولد روی پرده سینماها رفته است. این فیلم تا به حال و پس از یک ماه اکران عمومی، بیش از ۱۵۰ میلیون دلار در سطح جهان‌ فروش کرده است. آرنولد در یک گفت‌وگوی اینترنتی، از سال‌های مختلف فعالیت سینمایی خود سخن گفته است.

آیا فعالیت در رشته بدنسازی علاقه همیشگی‌تان بوده است؟

بله. تا آنجا که به یاد می‌آورم، همیشه می‌خواستم در این رشته فعالیت کنم. ریشه این موضوع به دوران نوجوانی و پانزده سالگی‌ام برمی‌گردد. بعدها بود که به ارزش ورزش و زندگی سالم پی بردم.

برعکس بسیاری از بازیگران سینما، جزو کسانی هستید که در قسمت‌های بعدی و جدید فیلم‌های موفق و پرفروش خود بازی نکردید.

شما برای انجام این همه کاری که روی دوشتان است وقت کمی دارید. در این حالت، ترجیح می‌دهم روی پروژه‌های تازه کار کنم. تا این که بخواهم نقشی را که یک بار بازی کرده‌ام دوباره تکرار کنم. البته من هم در دنباله چند فیلم موفق خودم بازی کردم. بین آنها، ترمیناتور جایگاه ویژه‌ای دارد. این فیلم و کاراکترم در آن را خیلی دوست دارم.

هیچ وقت سعی کرده‌اید یک تغییر کلی در زندگی و کارتان ایجاد کنید؟

همه تلاش آدم‌ها برای این است که در زندگی‌شان به نقطه‌ای دست پیدا کنند که دوستش دارند و به دنبال آن هستند. وقتی این مساله محقق شد، تلاش‌های آدم هم کمتر می‌شود. در این حالت، تغییر معنی و مفهومی ندارد. به همین دلیل در زندگی من تغییر و تحول ویژه و خاصی وجود ندارد. نمی‌دانم، اما وقتی آدم به موفقیتی دست پیدا می‌کند که خواهان آن بوده، تغییر و تحول کاری احمقانه به نظر می‌رسد.

سال‌های فعالیت ورزشی و هنری خودتان را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

ابتدای کار نگاهی خودخواهانه به موضوع داشتم. تمام چیزی که فکر و ذهنم را مشغول کرده بود این‌ ‌که چگونه می‌توانم آرنولد را بنا کنم؟ یا این که چطور می‌توانم آقای المپیک شوم یا چگونه می‌شود تبدیل به یک بازیگر مطرح شوم؟ آن روزها فقط به خودم فکر می‌کردم، اما با بزرگ‌تر و بهتر است بگویم پیرتر شدن، عاقل‌تر شدم و فکر می‌کنم حالا منطقی‌تر فکر می‌کنم! این روزها احساسم این است که زندگی تو به واسطه چیزهایی که به دست آورده‌ای قضاوت نمی‌شود. تو براساس این نکته که چقدر می‌توانی به اطرافیان و محیط پیرامون خود چیزی بدهی، مورد قضاوت قرار می‌گیری.

وقتی وارد دنیای سیاست شدید و تصمیم گرفتید فرماندار ایالت کالیفرنیا شوید، چه کسانی بیشتر از همه خواهان آن بودند که بازیگری را رها کنید؟

مطمئنا اهالی سیاست و دوستانم در این عالم نبودند که چنین چیزی را می‌خواستند. در حقیقت، منتقدان سینمایی بیشترین کسانی بودند که از ورودم به عالم سیاست و رها کردن حرفه بازیگری استقبال کردند!

با ترمیناتور (۱۹۸۴)‌ بود که لقب قهرمان اکشن را گرفتید و در کنار سیلوستر استالونه تبدیل به مطرح‌ترین بازیگر این ژانر در دهه ۸۰ میلادی شدید. وقتی فیلمنامه این فیلم را خواندید، واکنش‌تان نسبت به آن چگونه بود؟

خب، من تعداد بسیار زیادی فیلمنامه اکشن و ماجراجویانه خوانده بودم و هر روز، تعداد زیادی از آنها به من پیشنهاد می‌شد، اما همان زمان احساس کردم.‌ ترمیناتور چیز دیگری است. حتی روی کاغذ هم می‌شد متوجه این نکته شد که چقدر خاص است و با بقیه فیلمنامه‌های این ژانر فرق دارد.

اگر نگویم بهترین فیلمنامه ژانر اکشن بود، بدون هیچ شک و تردیدی لقب یکی از بهترین‌ها را می‌گرفت. از همان صفحات اولیه فیلمنامه فهمیدم که می‌خواهم در این فیلم بازی کنم.

شهرت زیادی در طول این سال‌ها کسب کردید، ولی بسیاری از منتقدان فیلم‌هایتان را سطحی ارزیابی کردند. آنها هیچ وقت شما را جدی نگرفتند. در این‌باره چه می‌گویید؟

شوارتزنگر: خیلی دوست داشتم روی پرده سینما اسپارتاکوس باشم. فیلمی را که کرک داگلاس در این رابطه بازی کرد از فیلم‌های مورد علاقه‌ام است، اما حتی بازیگر مشهوری مثل من هم همیشه نمی‌تواند به تمام آن چیزهایی دست پیدا کند که دوست دارد

اهمیتی نمی‌دهم! باید اهمیتی بدهم؟ هنگام بازی در یک فیلم سینمایی، مهم‌ترین نکته برایم این است‌کاری انجام دهم که عموم مردم آن را دوست داشته باشند و از تماشایش لذت ببرند. صنعت سینما به دنبال تولید فیلمی است که فروش خوبی داشته باشد. طبیعی است سرمایه و هزینه‌ای که برای یک فیلم خرج می‌شود، باید برگردد. پس من هم دلم می‌خواهد در فیلم‌هایی بازی کنم که تماشاچی بیشتری داشته باشد. سعی می‌کنم در دوران فیلمبرداری، اوقات خوبی کنار همکاران تولید داشته باشم. راستش را بخواهید، هیچ وقت خودم را جدی نگرفته‌ام! پس چطور می‌توانم انتظار و توقع داشته باشم دیگران مرا جدی بگیرند؟

کار هالیوود سرگرم کردن مردم و تماشاگران است. من هم سعی می‌کنم در این بین، کارم را درست انجام دهم.

هنگام بازی در این همه نقش و فیلم اکشن، آسیب جدی هم دیده‌اید؟

خیلی زیاد. بازی در نقش‌های اکشن این مشکل را هم دارد که به صورت مداوم ضربه می‌خورید و زخمی می‌شوید. مخصوصا زمانی که بدلکاری‌های فیلم را خودتان انجام می‌دهید ، درصد آسیب‌دیدگی بیشتر می‌شود. ولی این آسیب‌‌دیدن‌ها هم جذابیت خاص خودش را دارد و نمک کار است. خیلی‌ها فکر می‌کردند هنگام فیلمبرداری کونان بربر (۱۹۸۲)‌ آسیب زیادی دیدم . ولی باید بگویم سر صحنه فیلمبرداری غارتگر (پریدیتور)‌ در سال ۱۹۸۷ بود که زخم بیشتری برداشتم. شاید یک دلیل اصلی این بود که فکر می‌کردم به اندازه کافی تجربه کسب کرده‌ام و می‌توانم زمان ضبط صحنه‌های اکشن، مراقب خودم باشم.

کارنامه سینمایی خودتان را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

من هم مثل تمام بازیگران دیگر سینما، با پستی و بلندی‌های زیادی روبه‌رو بوده‌ام. تعدادی از فیلم‌هایی که بازی کردم، به دلیل حال و هوا و موقعیت‌های ویژه‌ای که داشتند، برایم اهمیت خاصی دارند. برای مثال کونان بربر از کارهای سختی بود که بازی کردم. علتش هم این است که سال ۱۹۸۱ برای اولین بار بود که من یک فیلم سینمایی در این حد و اندازه و با یک هزینه بالا کار می‌کردم. در عین حال، در آن نقش اول را داشتم که برایم باورکردنی نبود. همین حالت را هنگام بازی در ترمیناتور (۱۹۸۴)‌ که فیلمی پرخرج و گرانقیمت بود، داشتم. این فیلم به تماشاگران سینما این واقعیت را آموخت که انتظار نداشته باشند پیراهنم را از تنم درآورم و آرنولد قهرمان بدنسازی را به آنها نشان دهم. نمی‌خواستم تبدیل به بازیگری شوم که به واسطه قهرمانی در مسابقات ورزشی بدنسازی، بلیت‌های فیلم‌هایم به فروش برسد.

ترمیناتور موفقیت بیشتری در مقایسه با کونان بربر کسب کرد و از همان زمان بود که کمپانی‌ها، فیلمنامه‌های متفاوتی برایم فرستادند. حالا با فیلمنامه‌های متنوعی روبه‌رو بودم که در ژانرهای مختلف بودند و حتی اکشن‌های موجود در آنها هم باهم فرق می‌کرد. خوشحال بودم که این فیلمنامه‌ها ارتباطی به داستان‌های وایکینگی یا دزدان دریایی نداشتند.

وقتی وارد حرفه سینما شدید، به پولدار شدن فکر می‌کردید؟

بیشتر از پولدار شدن، شهرت مد نظرم بود. می‌خواستم در کارم بهترین باشم و لقب اولین را کسب کنم. نمی‌خواستم دومی باشم. همیشه می‌خواستم کسی باشم که دیگران او را می‌شناسند و اسمش را خیلی خوب می‌دانند. شاید حتی در رویاهایم این بود که دیکتاتور یک کشور کوچک هم بشوم! اما اسپارتاکوس بودن را بیشتر دوست دارم، زیرا از آدم در این حالت به عنوان یک ناجی اسم می‌برند.

هیچ وقت فکر نکردید در نسخه سینمایی تازه‌ای از ‌اسپارتاکوس‌ بازی کنید؟

خیلی بد شد که در دو دهه ۸۰ و ۹۰، هیچ کارگردان یا تهیه‌کننده‌ای به فکر تولید چنین فیلمی نیفتاد. خیلی دوست داشتم روی پرده سینما اسپارتاکوس باشم. فیلمی را که کرک داگلاس در این رابطه بازی کرد، خیلی دوست دارم و از فیلم‌های مورد علاقه‌ام است، اما حتی بازیگر مشهوری مثل من هم همیشه نمی‌تواند به تمام آن چیزهایی دست پیدا کند که دوست دارد. در ارتباط با پرسش قبلی‌تان هم باید بگویم به اعتقاد من پول، خوشی و شادی نمی‌آورد. برای راحت بودن به چیزهای دیگری نیاز داریم. من اکنون ۵۰ میلیون دلار دارم و خودم را خوشحال‌تر از زمانی که آن را نداشتم احساس نمی‌کنم.

با فیلم‌هایتان می‌‌خواهید چه چیزی به تماشاگران سینما بدهید؟

چیزی که از تماشای آن لذت ببرند و احساس ‌کنند وقتشان را بیهوده تلف نکرده‌اند.

امپایر

مترجم: کیکاووس زیاری