تشویق به جای تنبیه

آیا شما هم از آن دست والدینی هستید که فکر می‌کنید بچه را باید با بکن نکن، تنبیه و خط و نشان تربیت کنید؟ فکر می‌کنید بچه‌ها زبان تنبیه را بهتر از تشویق می‌فهمند و تشویق ممکن است …

آیا شما هم از آن دست والدینی هستید که فکر می‌کنید بچه را باید با بکن نکن، تنبیه و خط و نشان تربیت کنید؟ فکر می‌کنید بچه‌ها زبان تنبیه را بهتر از تشویق می‌فهمند و تشویق ممکن است باعث لوس شدن آنها شود؟ خب باید بگوییم اشتباه بزرگی می‌کنید! تنبیه بدنی و فیزیکی به هیچ عنوان در اصول فرزند‌پروری توصیه نمی‌شود اما اگر تنبیه به صورت عام و به صورت جریمه و محروم کردن باشد می‌تواند در اصول فرزندپروری مورد استفاده قرار بگیرد.

با این حال اصل تشویق بر تنبیه مقدم است. تشویق به فرزندان شما می‌آموزد که اگر کاری را به درستی انجام دهند پیامد مثبت دریافت می‌کنند و این به معنی انگیزه پیدا کردن برای انجام کارهای مثبت بیشتر است. در عوض اگر کاری را اشتباه انجام دهند، از پیامد مثبت آن محروم می‌شوند. اما تنبیه به بچه‌ها می‌آموزد که برای اجتناب از درد، ناکامی و ناراحتی باید کار را درست انجام دهند. اما اگر کودک نسبت به درد یا ناکامی احساس خود را از دست بدهد، آن وقت است که تنبیه بی‌اثر شده و تربیت به شیوه موثر و موفقی اتفاق نمی‌افتد.

البته تشویق و تنبیه مکمل همدیگر هستند. با این تأکید که تشویق به تنبیه ارجحیت دارد. کودک نباید رها باشد تا هر کاری که دلش خواست انجام دهد و نگرانی در مورد کاری که انجام می‌دهد نداشته باشند. باید حالت تعادل در ارتباط با فرزند رعایت شود تا تربیت و رشد کودک مناسب باشد و ناهنجاری‌های رفتاری و هیجانی در کودک روی ندهد.