دنیا جای بهتری می‌شود اگر...

کیفیت، قصه اول بسیاری از ماجراهای زندگی روزمره ماست.
از آغاز هر روز که سفره‌ها برای نیرو گرفتن از اولین وعده غذایی روزانه گشوده می‌شود، موضوع کیفیت حضور خود را اعلام می‌کند …

کیفیت، قصه اول بسیاری از ماجراهای زندگی روزمره ماست.

از آغاز هر روز که سفره‌ها برای نیرو گرفتن از اولین وعده غذایی روزانه گشوده می‌شود، موضوع کیفیت حضور خود را اعلام می‌کند و پس از آن در بخش‌های دیگر نیز ما را همراهی می‌کند. در هر یک از مواردی مانند غذایی که می‌خوریم، آبی که می‌نوشیم، لباسی که می‌پوشیم، ابزاری که برای کار استفاده می‌کنیم و بسیاری دیگر از موارد، مجموعه‌ای از سؤال با ما همراه است.

محصولات غذایی که خریداری می‌کنیم، چگونه تهیه شده است؟ میزان سالم بودن آن تا چه حد است؟ پاسخ این‌گونه سؤال‌ها به نتیجه‌ای می‌رسد که ما آن را با نام کیفیت می‌شناسیم. ماجرایی که نقشی اساسی در زندگی‌ ما دارد و نباید نسبت به آن کم‌توجه باشیم. در ماجرایی مثل سلامتی جسمی، که یکی از مهم‌ترین نیازهای ماست، کیفیت مواد غذایی نقشی تعیین‌کننده دارد که آن نیز به کیفیت تولید کننده بستگی پیدا می‌کند و این یعنی که کیفیت خوب از تفکر خوب آغاز می‌شود.

وقتی تولید کننده محصولات غذایی قبل از هر چیز به سلامت مصرف کننده فکر کند، دقتی متفاوت در انجام کار خواهد داشت و نتیجه چنین توجهی کیفیت خوب خواهد بود. کیفیت پیش از آنکه در بخش‌هایی چون صنعت و اقتصاد مطرح باشد، یک اصل اخلاقی است. هریک از ما زمانی در موقعیتی قرار می‌گیرد که باید خدمتی به دیگران ارائه کند. چگونگی نگاه ما به آنچه که برای دیگران انجام می‌دهیم، باید همان‌گونه باشد که انتظار داریم دیگران برای ما انجام دهند.

موضوع کیفیت در شکل‌های مختلف از نان صبحانه تا کفش و لباس و ابزار کار تا وضعیت ماجراهای عمومی چون آموزش یک هدف اصلی را آشکار می‌کند. وقتی هریک از ما در کارهایی که برعهده داریم، یا زمانی برعهده خواهیم داشت، به نتیجه کار فکر کنیم و تأثیر آن را بر دیگران فراموش نکنیم، بخشی از مجموعه‌ای خواهیم بود که می‌تواند کیفیت برتر را در شکل‌های مختلف در اختیار داشته باشد. دنیا جای بهتری می‌شود اگر در باره دیگران همان‌طور فکر کنیم که انتظار داریم دیگران در باره ما فکر کنند.

علیرضا رستگار