چگونه ماه رمضان خوبی داشته باشیم

اولش باید بدانیم ماه رمضان چه ماهی است و چه ویژگی هایی دارد آدم ها تا ارزش طلا را ندانند به آن توجه نمی کنند تا متوجه بزرگی چیزی نشوند نمی توانند قدرش را بدانند

«سلام بر تو که چه قدر دیروز منتظرت بودیم و چقدر فردا دوباره مشتاق آمدنت خواهیم بود.» (صحیفه سجادیه دعای وداع با رمضان) انگار چیزی تالاپ توی قلبت می‌افتد پایین! وقتی می‌فهمیم تمام شده است و فردا زندگی به روال عادی بر می‌گردد یکهو یک بغل غصه پرت می‌شود توی دلت و ناباوری اولین چیزی است که سراغت می‌آید! مگر می‌شود این قدر زود تمام شود! رمضان که تمام می‌شود حال‌مان گرفته است و یک جور افسوس توی دل همه موج می‌زند. شاید برای همین است که همه در رمضان به دنبال نسخه‌ای هستند که بتوانند از آن بهترین استفاده و بهره را ببرند شاید این راه کارها، راه کارهای بدی نباشند برای رفتن به سمت یک رمضان ویژه.

● معرفت

اولش باید بدانیم ماه رمضان چه ماهی است و چه ویژگی‌هایی دارد آدم‌ها تا ارزش طلا را ندانند به آن توجه نمی‌کنند تا متوجه بزرگی چیزی نشوند نمی‌توانند قدرش را بدانند. پس شاید اولین گام برای این که آخرش حسرت به دل نمانیم همین آگاهی و شناخت داشتن نسبت به ماهی است که در آن هستیم. همین که بدانیم این ماه از هزاران ماه بهتر است همین که متوجه شویم برترین ماه سال رمضان است، آن وقت دیگر حاضر نمی‌شویم همین طور سرسری و زود از کنارش بگذریم. آن وقت به خودمان اجازه نمی‌دهیم این ماه‌مان شبیه ماه‌های دیگر باشد و دقیق می‌شویم توی این ماه و همین باعث می‌شود نگاه‌مان به ماه رمضان ماه روزه‌داری نباشد یک نگاه معرفتی و با شناخت باشد. تاثیرگذاری‌اش بر ما بیشتر می‌شود تا این که ندانیم توی این ماه چه خبر است. پس اگر قرار است ماه رمضان ویژه داشته باشید بروید ماه خدا را بشناسید، ارزش‌ها و بزرگی‌هایش را درک کنید و درباره آن‌ها تامل کنید آن وقت است که می‌توانید بهترین استفاده را از این ماه ببرید.

● محبت

این که احساس ما نسبت به ماه رمضان چگونه باشد در میزان بهره‌وری ما از این ماه بسیار تاثیر گذار است. وقتی ما آدم‌ها، به چیزی علاقه داریم و با آن ارتباط عاطفی برقرار کرده‌ایم سختی‌هایش معنا پیدا نمی‌کند و اما و اگر و چون و چرایی در آن وجود ندارد و آن را با تمام وجود قبولش می‌کنیم و با چنان عشقی به سمتش می‌رویم که بهترین رفتار و اعمال را منجر می‌شود. در این صورت است که ماه رمضان از یک ماه صرفا روزه‌داری تبدیل می‌شود به بندگی و اطاعت از خدا، به محبت و دوستی با خدا. آن وقت به این فکر نمی‌کنیم با روزه گرفتن در این روزهای طولانی چه کار کنیم، به این فکر نمی‌کنیم زندگی برای‌مان سخت شده است و هزار تا آه و ناله پشتش نمی‌آوریم. به این فکر می‌کنیم که چه طور علاقه و محبت‌مان را نشان دهیم. میزان علاقه و احساس ما به ماه رمضان نشان دهنده تعلق خاطر به خداست به بندگی کردن و عبادت و بی توجهی به غیر خدا و همین علاقه است که ما را مجاب می کند از لحظه لحظه حضور در چنین مهمانی استفاده کنیم و هنگام جدایی از آن غمگین و ناراحت باشیم.

● انجام آداب

درست است که هر چه معرفت و محبت ما نسبت به ماه رمضان بیشتر شود میزان استفاده ما از این ماه بیشتر خواهد بود اما سومین راه کار را نباید فراموش کرد و آن رعایت آداب و رسومی است که در رمضان وجود دارد. این مهمانی هم برای خودش آدابی دارد که باید رعایت شود. اگر تو میزبان را دوست داشته باشی و برایت ارزش‌مند باشد حاضری در مهمانی‌اش همان طور که او می‌خواهد حضور یابی و خودتان بهتر می‌دانید که هر عبادتی آدابی دارد که در صورت رعایت کردنش مورد قبول است. آداب روزه‌داری هم رفتارهایی هستند که با انجام دادن یا ندادن‌شان نشان می‌دهیم که ما تسلیم معبود هستیم و رفتارهای خوب‌مان را زیاد می‌کنیم و از کارهای بدمان فاکتور می‌گیریم تا این روزه‌های‌مان مورد قبول واقع شود.

نویسنده: وجیهه محمدپور مقدم