دوست دارم تماشاچی از نقشم لذت ببرد

گفت وگو با «بهاره کیان افشار» بازیگر جوانی که به تازگی حضور پررنگی در سینما و تلویزیون دارد

اولین بار در اولین سئانس از اولین روز جشنواره سی و یکم فجر رویت شد! در فیلم «هیچ کجا هیچ‌کس» نقش دختر مظلومی را داشت که برای حفظ فرزند و همسرش دست به هر کاری می‌زند و بسیار نگران خانواده‌اش است. دومین بار در همان جشنواره و در فیلم «گناهکاران» دیده شد. این بار او نقش دختر مرموزی را بازی می‌کرد که کشته شده و کل داستان حول محور پیدا کردن قاتل او می‌گردد. اما بعد از این دو فیلم، سر و کله‌اش در سریال «کلاه پهلوی» پیدا شد. «بهاره کیان‌افشار» تازه کار است اما تابه‌حال در مقابل دوربین «ضیاءالدین دری»، «ابراهیم شیبانی» و «فرامرز قریبیان» رفته و در نقش‌هایش به خوبی ظاهر شده است و تا به حال نشان داده تفاوت‌های نقش‌ها را می‌فهمد و از پسشان خوب برمی‌آید، گرچه نقش‌های چندان پررنگی نداشته. مهندسی کامپیوتر دانشگاه آزاد واحد تهران شمال خوانده و با وجود مخالفت شدید خانواده اما بالاخره وارد بازیگری شده است. دومین فیلم او، «گناهکاران» به تازگی اکران شده است. با کیان افشار به بهانه حضور پررنگ این روزهایش گفت‌وگو کرده‌ایم.

اولین حضور شما در مقابل دوربین با بازی در سریال کلاه پهلوی است. داستان این حضور از کجا شروع شد؟

من از بچگی آرزو داشتم بازیگر شوم. از همان زمان که در مدرسه تئاتر بازی می‌کردم خیلی به بازیگری علاقه داشتم. هر روز هم که می‌گذشت این علاقه بیشتر می‌شد. اولین فرصت مناسب و قابل تاملی که برای حضورم در بازیگری به وجود آمد،بازی در کلاه پهلوی بود و من هم سعی کردم از این فرصت خوب استفاده کنم.

چطور با آقای دری آشنا و به این پروژه معرفی شدید؟

از طریق یکی از دوستانم به آقای شریفی‌نیا که مسئول انتخاب بازیگران پروژه بود معرفی شدم. در اولین جلسات من را برای نقش شادی انتخاب کردند.

تا پیش از آن حتی در تئاتر هم بازی نکرده بودید؟

نه من حتی قبل از آن نمی‌توانستم فکرش را هم بکنم که بازیگر شوم! خانواده‌ام خیلی مخالف بودند. من در دانشگاه رشته مهندسی خوانده‌ام و مسیر زندگی‌ام اصلا چیز دیگری بود. به هر حال وقتی موقعیت بازی در کلاه پهلوی برای من به وجود آمد موقعیت خوبی بود که می‌توانستم ریسک کنم که راهم عوض شود.

پس تجربه بازی نداشتید. چقدر برای بازی کردن در سریال تمرین داشتید؟

از همان زمان که برای نقش شادی مستشارنیا پذیرفته شدم در طول زمانی که فیلمبرداری کلاه پهلوی هنوز شروع نشده بود به کلاس‌های تئاتر رفتم و با خانم آزیتا حاجیان شروع به تمرین کردم.

چند وقت این تمرین کردن طول کشید؟

نزدیک به هفت ماه. در طول آن مدت هم سعی کردم فیلم زیاد ببینم، تئاتر زیاد بروم و کتاب‌های مربوط به آن دوره را بخوانم. در طول مدت فیلمبرداری هم دائم به تجربیاتم افزوده شد.

چطور به پروژه هیچ‌کجا، هیچ‌کس معرفی شدید؟

آقای شیبانی داشتند تیتراژ صحنه جرم؛ ورود ممنوع را در دفتر سینمایی مشترک با کلاه پهلوی می‌ساختند که من هم در آنجا حضور داشتم و اولین بار ایشان را دیدم بعد همزمان با ساخت فیلم از طریق ‌آقای علیرضا شمس مجدد به ایشان معرفی شدم که بعد از چندین جلسه بررسی و گفت‌وگو در نهایت به تیم هیچ‌کجا هیچ‌کس پیوستم.

برای بازی در این فیلم، بیشتر از نقش خوشتان آمد یا نوع روایت خاصش؟

دقیقا هر دو. من واقعا عاشق آن نقش بودم و هستم. خیلی برایش زحمت کشیدم و انرژی گذاشتم. همه‌ تلاشم بی‌دریغ و عاشقانه بود، فیلمنامه را هم خیلی دوست داشتم.

در بازی‌تان با ابراهیم شیبانی راحت ارتباط گرفتید؟

آقای شیبانی شیوه خاص خودش در فیلمسازی را دارد. هر سکانسی را مثل تئاتر می‌چید و ما کل سکانس را یکی دوبار اجرا می‌کردیم و درباره همه‌چیزش نظر می‌دادند. چه درباره بازی‌ها، دکوپاژ و غیره بعد با آقای جعفریان به توافق نهایی می‌رسیدند، در نهایت سکانس اصلی گرفته می‌شد.

به نظر می‌رسد روی انتخاب فیلمنامه‌ها خیلی حساس باشید. چقدر روی فیلمنامه‌ای که برایتان فرستاده می‌شود فکر می‌کنید؟

خیلی فکر نمی‌کنم، چون می‌دانم چه می‌خواهم. از آن حوزه‌ای که برای خودم در نظر گرفته‌ام خارج نمی‌شوم. به اندازه نقش،کلیت فیلمنامه و گروه بازیگران و عوامل کار برایم حائز اهمیت است. دوست دارم نقش خوبی را انتخاب کنم که از زمانی که برایش می‌گذارم لذت ببرم. بازیگری خیلی کار سختی است. از جسم و روح و وقت آدم مایه می‌گیرد. از آرامشی که دیگران دارند هم آدم را دور می‌کند. خیلی زمان بر و انرژی بر است. نقشی که انتخاب می‌کنم باید دو بعد داشته باشد؛ یکی اینکه نقش برای خودم جذاب و قابل قبول باشد، دوم اینکه تماشاچی هم از آن لذت ببرد. من همیشه به تماشاچی فکر می‌کنم. همیشه فکر می‌کنم اگر تماشاچی این نقش را ببیند چقدر آن را دوست خواهد داشت. بارها شده نقشی در فیلمنامه‌ای اهمیت داشته ولی خود فیلمنامه برای مخاطب جذاب نباشد بنابراین آن را انتخاب نمی‌کنم. آنقدر خودخواهی من غالب نیست که بخواهم نقش را فقط به خاطر خودم انتخاب کنم. به همان اندازه به مخاطب هم فکر می‌کنم که اگر بخواهد فیلم را ببیند چقدر با نقش ارتباط برقرار می‌کند. خود ما هم خیلی از فیلم‌ها را به خاطر حضور بعضی بازیگرها تماشا می‌کنیم. اگر بازیگری از خودش کارنامه قابل قبولی به جا گذاشته باشد قطعا آن کسانی که کارهایش را دنبال می‌کنند به دیدن فیلم‌هایش می‌روند. در واقع بعضی بازیگرها با انتخاب‌های درست‌شان تضمینی برای فروش هستند چرا که مورد اعتماد مردمند،پس در این حالت مسئولیت بازیگر سنگین‌تر می‌شود.

حالا برویم سراغ گناهکاران! آقای قریبیان به عنوان بازیگر کهنه‌کاری در سینمای ما شناخته می‌شود. در زمان فیلمبرداری لم‌هایی از بازیگری را به شما گوشزد کرد که جزو تجربیات خودش باشد؟

قطعا، سر هر پلان اگر موردی بود حتما به من می‌گفتند. در زمان دورخوانی، برداشت‌هایم از شخصیت را یادداشت کرده بودم و برای ایشان می‌گفتم و اگر به نظرشان صحیح بود، تایید می‌‌کردند و اگر چیزی کم بود اضافه می‌‌کردند و بازی‌ها هم در طول هر صحنه‌ای که می‌گرفتیم اصلاح می‌شد و پیش می‌رفت. اگر موردی پیش می‌آمد با آرامش و وقار مخصوص خودشان توضیح می‌دادند،به هیچ عنوان سعی در خودنمایی نداشتند. اعمال نظر غیرمنطقی نمی‌‌کردند و همه‌اش کاملا در راستای کار و نقش بود. هر جا که لازم بود، حضور داشتند و کار را پیش می‌بردند اما سنگینی بر سر کار و بازیگران نداشتند،یک انسان با اخلاق و رفتار صد در صد حرفه ای.

بازی کردن در مقابل کسی که حرفه‌اش کارگردانی است برایتان ساده‌تر بود یا در مقابل کسی که قبلا بازیگر بوده و الان از مقابل دوربین به پشت دوربین رفته؟

راستش اصلا نمی‌توانم مقایسه کنم. هر کدام مختصات کار خودشان را داشتند آقای دری دقت و وسواس زیادی سر همه صحنه‌ها داشتند.قبل از شروع برداشت اصلی و بعد از اجرای تمرین بازیگران،در صورت عدم رضایت، گاهی خودشان بخشی از نقش را بازی می‌‌کردند تا آنچه را که مدنظرشان است به بازیگران بگویند. آقای شیبانی به نوع دیگری این کار را قبل از چیدمان نهایی صحنه انجام می‌داد و آقای قریبیان هم هنگام اجرای صحنه اصلی. اصلا نمی‌توانم مقایسه‌ای بین این سه نفر داشته باشم. نمی‌توانم بگویم چون آقای قریبیان بازیگر- کارگردان بودند، کار فرق می‌کرد. اتفاقا من کمتر از هر کارگردان دیگری این را احساس کردم. درباره بازی‌ها از قبل صحبت کرده بودیم و سر فیلمبرداری تغییرات چندانی در بازی به وجود نمی‌آوردند. همین که بازی من را تایید می‌‌کردند،برای من باعث افتخار است!

به نظر می‌رسد کار با آقای قریبیان خیلی برایتان جذاب بوده!

خیلی! واقعا برایم لذت بخش بود. پر از آرامش و آموزش بود. نه تنها برای من برای تک تک عوامل کار این چنین بود.

با رامبد جوان هم همبازی بودید. کار کردن با کسی که اولین تجربه بازی‌اش در نقش جدی در همین فیلم رقم خورده است و قبلا فقط در نقش‌های طنز ظاهر می‌شد، چطور بود؟

خیلی خنده‌دار! چون چند ثانیه قبل از شروع فیلمبرداری و چند ثانیه بعد از پایان شروع می‌کرد به شوخی کردن و می‌شد کاراکتری که همه از او می‌شناسیم که البته با این کارش خیلی فضای جدی کار تلطیف می‌شد. ولی به خاطر حرفه‌ای بودنش، در زمان کار می‌توانست تمام تمرکزش را روی کار بگذارد و به نقش جدی‌اش برگردد. البته من با ایشان یک سکانس مشترک داشتیم و یکی دوبار تمرین کردیم و فیلمبرداری اصلی شکل گرفت. با وجود آشنایی طولانی مدت از قبل،اما تا به حال با ایشان همبازی نبودم ولی به نظرم این تجربه خیلی متفاوت و لذت‌بخش بود.

بعد از حضور در گناهکاران و اکرانش در جشنواره فیلم فجر سال گذشته، بازخورد منتقدان و کسانی که فیلم را دیده بودند، چطور بود؟

عموما بازخوردهای خوبی گرفتم. هر آنچه که تا به حال شنیده‌ام و نقدهایی که تا به حال خوانده‌ام همه مثبت بوده و فکر می‌کنم این تشویقی باشد برای اینکه در کارم با انگیزه بیشتری پیش بروم.

در کلاه پهلوی نقش نسبتا بلندی دارید. طوری که به مخاطب به‌طور کامل شناسانده می‌شوید ولی در فیلم گناهکاران نقش بلندی ندارید و کاراکتر شما طوری است که بازی کمی دارد و حتی در ابتدای فیلم هم با جنازه او مواجه می‌شویم. در پذیرفتن این نقش، آقای قریبیان به‌عنوان کارگردان دلیل انتخاب شما بود یا خود نقش؟

من دو معیار برای انتخاب دارم که یکی‌اش گروه و در راس آن کارگردان است و دیگری؛ فیلمنامه و در دل آن، نقش. آقای قریبیان نمونه یک انسان شریف در جامعه ماست. گروه هم که همه حرفه‌ای و درجه یک بودند. فیلمنامه هم خیلی خوب و استوار بود. نقش من هم به عنوان نقش اصلی زن محسوب می‌شد که داستان فیلم بر پایه کشته شدن او شکل می‌گرفت پس عملا نقش محوری محسوب می‌شد. فیلم درباره دو پلیس است که یک پرونده را پیگیری می‌کنند. حضور شخص آقای قریبیان برای من خیلی مهم بود و همین می‌توانست برای من به جای یک امتیاز، دو امتیاز محسوب شود.مجموعه دلایل مرا به انتخاب نقش مایل کرد.

در این مدت با بازیگران زیادی همبازی بوده‌اید. از تجربیات کدام یک بیشتر استفاده کرده‌اید؟

نمی‌توان دقیق نام برد! هر کسی به نوعی، واقعا نمی‌شود قیاس کرد. حتی گاهی شما از رفتار غلط یک همکار می‌توانید درس بگیرید. مهم این است که شما آماده باشید برای یاد گرفتن و پیشرفت کردن. هر کدام از بازیگرها مجموعه‌ای از رفتارهای شخصی و هنر بازیگری‌شان هستند. هر کدام از این‌ها می‌توانند نمونه‌ای باشند برای اینکه نکات لازم را از آنها یاد بگیرید.

قبول دارید خیلی خوش شانس هستید که برای اولین بار در مقابل دوربین دری رفتید و در کار آقای قریبیان بازی کردید؟

بله! این اتفاقات به نظرم مثل یک هدیه محسوب می‌شود. من همواره سعی کرده‌ام نهایت تواضع را در برابر این بزرگان داشته باشم و سعی کرده‌ام از این شانس‌ها استفاده‌های درست کنم. مهم این است که وقتی شانسی در خانه‌ات را می‌زند به خوبی بتوانی از آن بهره‌برداری کنی.

قبل از اینکه بازیگر شوید شغل دیگری داشتید؟

بله. من همین الان هم شغل دیگری دارم که از مقوله بازیگری سواست. در واقع بازیگری فقط به زندگی من اضافه شده است و جای چیز دیگری را نگرفته. به عنوان علاقه و هنری است که در زندگی‌ام دنبالش می‌کنم و هیچ چیز دیگری را به خاطرش حذف نکرده‌ام.

بیشتر دوست دارید در سینما ماندگار شوید یا گوشه چشمی هم به تلویزیون خواهید داشت؟!

من می‌خواهم بیشتر در تئاتر باشم! (می‌خندد)

در گفت‌وگویی که با یکی از هنرمندان داشتم، معتقد بود خواست خداست که وارد موسیقی شده. می‌گفت هرکاری را که امتحان کرده آخرش به موسیقی ختم شده و در آخر با پس گردنی راهش را به سمت موسیقی کج کرده. به نظر می‌رسد این ماجرا درباره شما هم صادق باشد. آرزویی را که بوسیده و کنار گذاشته بودید در آخر تحقق پیدا کرد!

(می‌خندد) بله واقعا! من فکر می‌کنم خدا از آرزوی من خبر داشت و آن را زمانی محقق کرد که وقتش رسیده بود و به وقتش هم آنچه که بهترین بود سر راهم قرار داد و من هم سعی کردم از این موقعیت درست استفاده کنم.

کار جدیدی هم در دست دارید که برای بازی‌اش اعلام آمادگی کرده باشید؟

بله. دو تئاتر و دو فیلم سینمایی به من پیشنهاد شده که در حال کلنجار رفتن با آنها هستم برای اینکه با توجه به زمانم و نوع نقش‌ها بهترین انتخاب را داشته باشم. ولی یکی از فیلم‌هایی که حضورم در آن قطعی شده است، کار سام قریبیان است به نام ۳۶۰ درجه.

محبوبه شعاعی