رکورد بی نظیر ساخت و ساز ورزشی

ورزش ایران در سال ۸۶

سال ۸۶ به روزهای پایانی خود رسید. روزهایی که معمولاً به بررسی کارنامه عملکرد افراد، گروه ها و ارگان ها تعلق دارد. در این بین ورزش هم آنچه را که کاشته بود درو کرد. جذابیت های ورزش و همه گیر بودن آن باعث شده تا هرکسی در این باره نظراتش را بیان کند. اما بپذیریم بدون کار کارشناسی و دقیق نمی توان به صراحت از کارنامه ورزش در سالی که آخرین ساعاتش را می گذراند حرف زد.

در عین حال با در نظر گرفتن نظرات اکثر کارشناسان می توان به طور نسبی از یک سال موفق سخن گفت. اگرچه در پیش بودن بازی های المپیک و نیز بازی های آسیایی گوانگ ژو باعث شد تا سازمان تربیت بدنی هم و غم خود را صرف کسب سهمیه بیشتر ورودی المپیک و اجرای برنامه ای درازمدت و مدون برای بازی های آسیایی کند. اما در بسیاری از رشته گام های مثبتی که از قبل برداشته شده بود شتاب بیشتری به خود گرفت و در پاره ای اوقات نیز نتایج شگفت آوری کسب شد. نظیر آنچه که در والیبال یا بسکتبال اتفاق افتاد. هندبال هم می توانست این افتخارات را تکمیل کند اما چنین نشد. در همین حال کشتی که همواره امید اول کسب مدال در المپیک بوده، به وضعیتی گرفتار شده که خوف عجیبی را بین مسئولان به وجود آورده است. همینطور فوتبال با تمام جار و جنجال هایش دستاوردی برای کشورمان نداشت.

یکی از شاخصه های غیرقابل انکار سال ۸۶ اهتمام سازمان تربیت بدنی و شخص علی آبادی در رأس آن به شتاب بخشیدن در احداث فضاهای ورزشی بوده است. آمارها نشان می دهد تا پایان سال جاری تعداد پروژه های ورزشی افتتاح شده در دولت نهم به نزدیکی های عدد ۲۱۰۰ رسیده که در نوع خود رکوردی بی نظیر است.

آیا می توان در بخش های عمرانی ورزش را در سال ۸۶ ناموفق خواند

برگزاری نخستین دوره المپیاد ورزشی ایرانیان با وجود همه کاستی هایی که داشت اتفاقی تازه در ورزش کشور به حساب می آید. این رقابت ها نه تنها سنگ محک خوبی برای مدیران ورزشی استان ها بود که محلی برای عرضه شایستگی های بسیاری از ورزشکارانی است که به طور معمول شانس آنچنانی برای شرکت در رقابت های لیگ و کشوری نداشته اند.

ازجمله دستاوردهای سال ۸۶ برای ورزش ایران ارتقای جایگاه ورزش کشورمان در بازی های سالنی آسیا بود. کاروان ایران که با ۱۴۱ ورزشکار در ۱۴ رشته مردان و پنج رشته بانوان بازی های سالنی ماکائو حضور یافت در پایان با کسب ۴ نشان طلا، ۴ نقره و ۹ برنز در مکان هشتم آسیا ایستاد. این رتبه نسبت به دوره قبل صعودی سه پله ای را در پی داشت.

در رشته های رزمی شرایط جدیدی پیش روی ورزش قرار گرفت. کاراته که سرانجام بهزاد کتیرایی را جایگزین سمندر در رأس فدراسیون خود دید تقریباً روند گذشته را طی کرد اما در تکواندو و جودو وضع فرق می کرد. تکواندوکاران نسبت به گذشته نزول داشتند و دو سهمیه المپیکی خود را نه در مسابقه های سطح بالای منچستر که در رقابت های انتخابی ویتنام کسب کردند و البته در رقابت های جهانی هم مدالی به دست نیامد. جودو هم به قدری افت کرد که سرانجام محمد درخشان از این فدراسیون رفت. جودو به عقیده کارشناسان وضعیت خوبی ندارد. در عین حال به دست آوردن دو سهمیه المپیکی توسط سپهوند و مظاهری نشان از موفقیت های مشتزنان ایرانی آن هم پیش از مسابقات انتخابی المپیک در قزاقستان دارد. قرار گرفتن روی سکوی هفتم جهان در ووشو را هم نمی توان نادیده گرفت. از حوادث جالب سال این که پینگ پنگ ایران هم در المپیک صاحب سهمیه شده است. ضمن این که امیدواری زیادی وجود دارد که تعداد ۳۶ سهمیه المپیک ایران تا ماه های آینده به عدد ۵۰ برسد.در رشته ای مثل قایقرانی کسب عنوان سوم آسیا قابل تقدیر است و در تیراندازی با کمان، ژیمناستیک و شنا پیشرفت ها ادامه دارد. همین روند سبب شد تا سازمان تربیت بدنی نگاه ویژه ای به رشته های پایه داشته باشد.گرچه ورزش ایران می توانست و می تواند جایگاهی به مراتب بهتر از آنچه که اکنون در آن به سرمی برد در همه رشته ها پیدا کند اما اگر واقع بین باشیم رشد محسوسی را در بسیاری از بخش های آن مشاهده می کنیم و به آینده امیدوارتر خواهیم شد. در بین همه رشته ها، برخی ها در سال ۸۶ شرایطی را پشت سر نهادند که نگاه های بیشتری را به دنبال داشت، گریزی کوتاه به این رشته ها خواهیم زد.

● قهرمانی تاریخی والیبال

جریانات و نتایجی که والیبال ایران در سال ۸۶ به خود دید این رشته را در صف اول فدراسیون های موفق قرار داد. بی شک قهرمانی نوجوانان والیبالیست ایران در جهان اتفاقی تاریخی است که تحسین همگان را دربر داشته است. حادثه ای که در تیخوانا مکزیک به دست نوجوان های هنرمند کشورمان رقم خورد از دید دکتر احمدی نژاد، رئیس جمهوری هم پنهان نماند. نوجوان های ایرانی پیشتر قهرمانی در قاره آسیا را هم جشن گرفته بودند تا حاکم مطلق توپ و تور در این رده سنی لقب گیرند. افتخارات والیبال ایران در سالی که گذشت به همین ختم نشد. کسب عنوان سوم رقابت های جهانی در رده جوانان هم عنوانی ارزشمند بود که توسط شاگردان مصطفی کارخانه رقم خورد. قرار گرفتن روی سکوهای جهانی در هر دو رده نوجوانان و جوانان باعث نشد تا نگاه ها به والیبال ایران در عرصه بین المللی تغییر کند. فدراسیون جهانی والیبال نیز به پاس تقدیر از این پیشرفت ایران، تیم های کشورمان را به عنوان برترین تیم دنیا در رده های پایه معرفی کرد. چیزی که در رنکینگ جهانی به چشم می آید.

برای والیبال ایران در رده بزرگسالان البته توفیقی حاصل نشد. اگرچه به خدمت گرفتن زوران گاییچ برای هدایت تیم ملی برای فدراسیون موفقیتی بزرگ محسوب می شود اما برنامه درازمدتی که وی مدنظر قرار داده، باعث شده تا در سال اول حضورش در تیم کشورمان شاهد موفقیت درخوری نباشیم. گاییچ با تغییراتی که در تیم ملی به وجود آورد عنوانی بهتر از پنجمی جام ملت های آسیا در اندونزی را به ارمغان نیاورد. حضور همزمان وی در تیم باشگاهی «ایسکرای» روسیه هم سبب شده تا انتقادهایی به این مربی سرشناس وارد شود. وی در ماه های ابتدای سال آینده باید تیم ملی را برای رقابت های زیرگروه المپیک پکن آماده کند.در عرصه باشگاهی والیبال ایران با قهرمانی پیکان در جام باشگاه های آسیا اعتبارش را حفظ کرد. این قهرمانی البته در غیاب قدرت های سنتی شرق آسیا حاصل آمد. پیکان با هدایت مصطفی کارخانه در لیگ برتر ایران هم همه رقبای خود را کنار زد. افتخارات والیبال در این سال توسط تیم جانبازان نیز به ثبت رسید. تیم امیدهای والیبال نشسته کشورمان با غلبه بر روسیه عنوان نخست مسابقه های جهانی برزیل را از آن خود کرد تا در این بخش هم والیبالی ها سربلند باشند.

اگرچه تیم ملی والیبال تا رسیدن به مرزهای بین المللی و نیز حضور در لیگ جهانی والیبال که در طرح های داورزنی رئیس فدراسیون ایران نیز وجود دارد راه پرپیچ و خمی را باید پشت سر بگذارد اما عناوین جهانی که تیم های پایه ای کسب کرده اند باعث شده تا والیبال سالی شکوهمند را سپری کند. با این حال نمی توان همواره به درخشش تیم های پایه دل خوش کرد. آیا با تصمیم تازه رئیس فدراسیون را که به طور همزمان مدیریت باشگاه پیکان را برعهده گرفته و سرمربی نامدار تیم ملی که بیشتر وقتش را در یک تیم باشگاهی سپری می کند می توان به اهداف بزرگ رسید

● از قهرمانی آسیا تا اسکار فیبا

بسکتبالی ها هرگز سال ۸۶ را از یاد نخواهند برد. قهرمانی در جام ملت های آسیا، رسیدن به المپیک پکن، قهرمانی در همه رده های باشگاهی آسیا و دریافت جایزه اسکار این رشته شگفت انگیز است. اینچنین است که محمود مشحون رئیس فدراسیون نمی تواند خوشحالی اش را از به بار نشستن زحمات یک مجموعه پنهان نگه دارد و به خود می بالد. وقتی تیم های مطرح بسکتبال جهان نظیر صربستان، ایتالیا، استرالیا، آلمان، آمریکا و ... دعوتنامه هایی جداگانه برای برگزاری بازی های دوستانه با تیم ملی ایران می فرستند این خود مؤید اتفاقی بزرگ در رشته دانشگاهی است. تقریباً نیم قرن طول کشید تا تلاش جامعه بسکتبال ایران به بار نشیند. قهرمانی در جام ملت ها البته کار یک سال، دو سال نیست. این هم حاصل تلاش و برنامه ریزی است که از پنج سال گذشته رنگ و بوی دیگری به خود گرفت. سرمایه گذاری کلان در عرصه های باشگاهی، به کارگیری مربیان و بازیکن های مطرح خارجی در تیم ها و نیز استفاده از مربی با دانشی مثل رایکو ترومن زمینه های موفقیت تیم ملی را فراهم کرده است. خیلی ها البته این اتفاقات را با نسل طلایی کنونی بسکتبال بی ربط نمی دانند و در پاره ای اوقات نیز نسبت به جانشینی آنها ابراز نگرانی کرده اند اما وقتی تیم جوانان کشورمان در رقابت های غرب آسیا همه قدرت های منطقه را با اختلاف ۳۰ ، ۴۰ امتیاز شکست داد به همگان ثابت شد چرخ بسکتبال به خوبی در همه رده ها می درخشد. علاوه بر موفقیت تیم های ملی، بسکتبال کشورمان در عرصه باشگاهی نیز موفقیت های چشمگیری داشت. نمایندگان کشورمان که در جام باشگاه های غرب آسیا خود را در محاصره تیم های متمول عربی می دیدند به خوبی سربلند بیرون آمدند و با قهرمانی صبا باتری جام را به ایران آوردند و در خردادماه گذشته بود که صبا باتری در مسابقه های جام باشگاه های آسیا به خوبی از حقانیت بسکتبال ایران دفاع کرد و با کسب نشان نخست به یک تیم استثنایی در ایران بدل شد. جالب این که صبایی ها در آخرین روزهای سال قهرمانی در لیگ برتر را به تیم مهرام واگذار کردند.

جست وجوها در بین تورنمنت های باشگاهی و ملی معتبر قاره ای در سال ۸۶ نشان می دهد نمایندگان ایران در همه میادین حضوری موفق داشتند و سربلند بیرون آمدند. امیدواریم تیم ملی در بزرگترین آوردگاه ورزش المپیک نیز شایستگی هایش را به اثبات برساند.

در کنار تمام شادی ها و موفقیت های بسکتبال، مرگ غم انگیز آیدین نیکخواه بهرامی ضربه بزرگی به پیکره ورزش کشور بود. خاطره بریدن سبد حلقه بسکتبال توسط این ملی پوش پس از قهرمانی در جام ملت ها از ذهن هیچ کس خارج نخواهد شد. درگذشت آیدین کار رایکو ترومن را هم سخت تر از قبل خواهد کرد. کما این که مهران شاهین طبع در صبا باتری نتوانست با این مسئله کنار بیاید.

● پر سروصدا و دردسرساز

در این که فوتبال پرسروصداترین رشته بین همه رشته ها در سالی که سپری شد بوده است کسی به خود تردید راه نمی دهد. از ماجرای دنباله دار کمیته انتقالی و انتخاب رئیس جدید فدراسیون گرفته تا گزینش سرمربی تیم ملی که خود سریالی خسته کننده شده بود همه و همه دست به دست هم دادند تا وقایع دیگر رشته های ورزشی در اکثر اوقات زیر سایه بروند. نمی توان گفت فوتبال سال موفقی را سپری کرد. اگرچه سپاهان در روزهایی که فوتبال کشورمان بدترین روزهای تاریخ خود را از نظر تشکیلاتی سپری می کرد تا فینال لیگ قهرمانان قاره پیش رفت و با وجود شکست مقابل اوراواردز ژاپن، بازنده ای سربلند در فینال لقب گرفت و حتی برای نخستین مرتبه حضور در جام باشگاه های جهان را سپری کرد اما نمی توان ناکامی تیم ملی تحت هدایت امیر قلعه نویی در جام ملت های آسیا را نادیده گرفت. تیم ملی چند روز پس از قهرمانی تیم ب در غرب آسیا در حالی در جام ملت های آسیا با شکست مقابل کره جنوبی روی ضربات پنالتی حذف شد که اکثر تیم های بزرگ قاره بدون همه ستاره هایشان گام به این تورنمنت نهادند تا تیمی مثل عراق در کمال ناباوری بر جام بوسه بزند. این شکست حسرت ایران را برای قهرمانی در جام ملت های آسیا ۳۵ساله کرد. دقیقاً یک سال کمتر از انتظار ۳۶ ساله برای رسیدن به مرحله نهایی المپیک. تیم فوتبال امید ایران در ماه های ابتدایی سال ۸۶ به همه امیدها برای شکستن طلسم صعود به مرحله نهایی المپیک پایان داد؛ آن هم با شکست مقابل استرالیا.

تیمی که بگوویچ سرمربی آن بود نه خوب بازی می کرد و نه نتیجه می گرفت. عاقبت هم حذف شد. از لحاظ نتیجه گیری در سالی که گذشت فوتسال عملکرد بهتری داشت. فوتسالی ها با قهرمانی در خاک ژاپن نه تنها انتقام باخت دوره قبل به این تیم را گرفتند که برای هشتمین مرتبه جام را به ایران آوردند. وحید شمسایی هم بار دیگر عنوان برترین فوتسالیست قاره را به خود اختصاص داد. حواشی فوتبالی به همین نتایج و جریانات ختم نمی شد. بحث تعلیق مثل سایه در اکثر ماه های سال به دنبال فوتبال ایران بود. انتخاب رئیس فدراسیون هم معضلی لاینحل نشان می داد و سرانجام پس از جنجال های فراوان علی کفاشیان هدایت این فدراسیون پردردسر را برعهده گرفت. بدتر از همه انتخاب سرمربی تیم ملی بود که برای خود داستانی داشت. نام خیلی ها برای در دست گرفتن هدایت این تیم به میان آمد. حتی کمیته انتقالی آرتور جورج پرتغالی را به تهران آورد. پس از آن نیز فدراسیون جدید با افتخار از انتخاب خاویر کلمنته سخن گفت. حضور این مربی می توانست برگ برنده کفاشیان در روزهای ابتدایی باشد اما خواسته های عجیب این مربی از جمله کنترل از راه دور تیم ملی همه چیز را ناتمام گذاشت. عاقبت در حالی که صحبت از حضور قطبی یا قلعه نویی در تیم ملی بود علی دایی به این مهم رسید. او که هفتم خرداد ماه با قهرمانی در لیگ از دنیای بازیگری خداحافظی کرد شاید هرگز تصور نمی کرد به این زودی سر از نیمکت تیم ملی در بیاورد. دایی باید تیم ملی را به جام جهانی برساند.

● همه نگران کشتی

کشتی ، ورزش اول ایران سال ۸۶ را سال خوبی برای خود تلقی نمی کند. اگرچه فرنگی کاران همچنان روند روبه رشد خود را تداوم بخشیدند اما آزادکاران روزهای بدی را پشت سر گذاشتند. یزدانی خرم که در آخرین روزهای سال گذشته بر کرسی ریاست فدراسیون کشتی تکیه زد فرصت داشت با برنامه ریزی هایش به وضع کشتی سر و سامان بدهد. در برنامه های وی ناکامی بزرگ مسابقه های جهانی هیچ جایی نداشت ولی این اتفاق تلخ رخ داد. تیم کشورمان که نایب قهرمانی مسابقه های جهانی ۲۰۰۶ گوانگ ژو را کسب کرده بود در باکو با یک نقره و یک برنزی که توسط ابراهیمی و یزدانی به دست آمد تا مکان هفتم جهان سقوط کرد وانتقادهای بسیاری به خود دید. منصور برزگر و مهدیزاده پس از این باخت همکاری خود را با تیم ملی و فدراسیون قطع کردند. حتی علیرضا حیدری هم خیلی زود عطای سرمربیگری را به لقایش بخشید. در عین حال پس از رفتن محمد بنا از تیم ملی کشتی فرنگی، کادر جدید ثابت کرد کشتی محدود به فرد نیست. کسب سومین طلای پیاپی جهان توسط حمید سوریان از این ورزشکار یک چهره تاریخی ساخت . قاسم رضایی و سامان طهماسبی نیز با به دست آوردن نشان برنز به افتخار آفرینی های فرنگی کاران افزودند. آنها در روزهای ابتدای سال نیز قهرمانی آسیا با ۳ نشان طلا، ۲ نقره و ۲ برنز را نیز تجربه کرده بودند.

میدان دادن به محمود معزی پور که بارها امتحانش را پس داده بود در سال قبل از المپیک از نکات جالب کشتی در سال ۸۶ بود. درهمین حال نرفتن به تورنمنت های معتبر جهان و رودررونشدن با قهرمانان بنام دنیای کشتی هم تأمل برانگیز بوده است. کشتی ایران که سه سهمیه المپیک در فرنگی و دو سهمیه در آزاد کسب کرده در آخرین روزهای سال چشم به مسابقات آسیایی کره جنوبی دوخته تا از این آوردگاه به آنچه که می خواهد دست یابد.

نکته جالب این که در رده های سنی هم جوانان متأثر از بزرگسالان همین روال را تکرار کردند. هر دو تیم آزاد و فرنگی در رقابت های جهانی زیر سایه روس ها قرار گرفتند و بر سکوی دوم ایستادند وچهره تازه ای را هم رو نکردند. از سطح کیفی لیگ برتر نیز کمتر کسی ابراز رضایت کرده است. کار به جایی رسید که یزدانی خرم طرح عدم استفاده از کشتی گیران خارجی را زیر پا گذاشت و مجوز بهره گیری از این کشتی گیران را رد کرد. روی هم رفته کارنامه کشتی در رشته آزاد مثبت نبود و در فاصله چندماه تا برگزاری مسابقه های المپیک نگرانی های زیادی بین مسئولان ورزش کشور به وجود آمده است. اما فرنگی کاران با درخشش خود برای نخستین بار آزادکاران راکنار زدند.

● تولد دوباره

بعد از مشکلاتی که وزنه برداری ایران پس از اعلام نتیجه مثبت آزمایش دوپینگ دسته جمعی ملی پوشان ایران به وجود آمد تقریباً همگان حتی خوشبین ترین افراد هم قید رشد دوباره این رشته را زدند اما فدراسیون جدید و تلاش نیروهای متخصصی که به کار گرفته شدند بارقه های امید را زنده کرد. تیم ملی بدون حضور رضازاده و فلاحتی نژاد و با گروهی از جوانان جویای نام در رقابت های انتخابی المپیک سه سهمیه ورودی این مسابقه ها را کسب کرد. تیم ملی که فلاحتی نژاد را هم در کنار خود نداشت در رقابت های قهرمانی آسیا شش مدال برنز کسب کرد و با وجود ترکیب جوانی که داشت پس از چین در رده دوم ایستاد.

مهم ترین شاخصه های وزنه برداران در سال ۸۶ به درخشش جوان ها و نوجوان ها باز می گردد و این در حالی بود که فدراسیون نیز سرمایه گذاری خوبی روی آینده سازان انجام داده است. قهرمانی نوجوانان و جوانان در رقابت های آسیایی اردن که به ترتیب با ۱۷ و ۱۶ مدال حاصل آمد به یک نکته مثبت در عملکرد وزنه برداران ایران در سالی که سپری شد بدل شده است. قهرمانی و نایب قهرمانی جام باشگاه های سوریه هم می تواند مثبت تلقی شود اگرچه دراین رقابت ها همه قدرت های قاره حضور نداشتند. فدراسیون وزنه برداری در آخرین ماه های سال جام نامجو را پس از ۱۳ سال برگزار کرد. حضور ۱۲ تیم خارجی دراین تورنمنت این امیدواری را به وجود آورد که در سال های آینده، این جام معتبر با کیفیتی بهتر برگزار شود. وزنه برداری در سال ۸۶ مثل خیلی از سال های قبل مدال های آنچنانی جهانی کسب نکرد و تنها به نشان برنز نواب نصیرشلال در مسابقه های جهانی اکتفا کرد اما روند روبه رشد وزنه برداری به گونه ای هست که تا چند سال بعد به طور کامل می توان خاطره تلخ سال گذشته را فراموش کرد.

● دوومیدانی در نزدیکی های مدال جهانی

باور کارشناسان بر این است که دوومیدانی سال نسبتاً خوبی را پشت سر گذاشت. رکوردشکنی های پیاپی احسان حدادی در پرتاب دیسک که بهترین آن ۶۷‎/۹۵ متر در مینسیک بلاروس بوده، سبب شده کسب مدال در میادین جهانی هم در دسترس قرار گیرد و این رؤیای دیرین را عملی سازد. اتفاق مهم دیگر کسب سهمیه ماده ۸۰۰ متر توسط احسان مهاجر شجاعی در رقابت های دانشجویان جهان (تایلند) بود. ثبت زمان ۱‎/۹۰:۴۵ دقیقه توسط شجاعی قابل توجه و البته تقدیر است. همین زمان حدنصاب ورودی رقابت های دسته A المپیک را به دنبال داشته است. به دست آوردن سه حد نصاب ورودی A المپیک توسط دوندگان ایران از عوامل موفقیت این فدراسیون در سال ۸۶ بوده است. احسان حدادی و عباس صمیمی در پرتاب دیسک و احسان مهاجر شجاعی در ۸۰۰ متر گروه A المپیک پکن حضور دارند. از طرفی سجاد مرادی نیز در گروه رقابت های ۱۵۰۰ و ۸۰۰ متر المپیک شرکت خواهد کرد. تیم ایران در مسابقه های آسیایی اردن که البته همه ستاره های قاره در آن حضور نداشتند ۹ مدال طلا، نقره و برنز به دست آورد که در این بین طلای محسن ربانی در ماده پرش با نیزه برای نخستین مرتبه در تاریخ حاصل آمده است. ضمن این که لیلا ابراهیمی هم برای نخستین بار بانوان ایران را در ماده سه هزار متر با مانع صاحب مدال کرد. به دست آوردن دو نقره داخل سالن آسیا و حضور در مسابقه های داخل سالن قهرمانی جهان در والنسیا اسپانیا نیز جزو موفقیت های رشته مادر بوده است. دوومیدانی در سالی که سپری شد روزهای خوبی را پشت سر گذاشت.

● ورزش بانوان

مهمترین رویدادی که در سال ۸۶ برای بانوان اتفاق افتاد، کسب سهمیه المپیک بود که سارا خوش جمال فکری توانست در رقابت های آسیایی در ویتنام به دست آورد. خوش جمال بعد از موفقیت با گرفتن نشان نقره در رقابت های آزاد هلند اثبات کرد که اتفاقی سهمیه نگرفته است بلکه با شایستگی تمام به عنوان رسیده است.

در ووشو، سانشوکاران خوش درخشیدند. فرزانه دهقان، راضیه طهماسبی، زهرا کریمی و خدیجه زینال زاده توانستند صاحب مدال های رنگی شوند و در دو وزن نیز (فرزانه دهقان و زهرا کریمی) سانشوکاران ایران توانستند سهمیه بازی های نمایشی المپیک ۲۰۰۸ پکن را به دست آورند.

حضور تیم ملی فوتبال بانوان ایران برای نخستین بار در رقابت های جام ملت های آسیا قطعی شد. تیم ایران در دیدار رفت مقابل هند ۳ بر یک شکست خورد اما در دیدار برگشت در تهران ۵ بر ۴ پیروز شد و به مرحله دوم رقابت ها راه یافت تا فروردین ماه با تیم های ویتنام، چین تایپه و میانمار رقابت کند.چهارمین رشته موفق بانوان در سال ،۸۶ رشته قایقرانی (رویینگ آب های آرام) بود که بسیار خوش درخشیدند. در رشته رویینگ در رقابت های بین المللی سنگاپور در خرداد ماه این رشته نوپا، صاحب نشان های طلا و نقره شد. مینا امینی در انفرادی طلا گرفت. شادی فرح پور و نسیم بن یعقوب در دو نفره نشان طلا و هما حسینی و بهاره علیمرادی در ۲ نفره زنان صاحب نقره شدند.در رقابت های جهانی آب های آرام رومانی (خرداد ماه) و قهرمانی آسیا در کره جنوبی دختران در رشته کایاک صاحب نشان های بسیاری شدند تا رشد این رشته را نشان دهند. آرزو معتمدی، سیما عروجی ۱۰۰۰ متر کایاک، و ۵۰۰ متر کایاک یک و دو نفره، الهه خوارزمی، سونیا نوری زاد (۵۰۰ متر کایاک) برنز گرفتند.دو قهرمانی آسیا در کره جنوبی، آرزو معتمدی و سیما عروجی (جوانان ۲ نفره ۱۰۰۰ متر کایاک) صاحب نخستین نشان طلای بانوان برای ایران شدند و الهه خوارزمی و راحله میرزایی برنز گرفتند تا چشم ها به سوی قایقرانی بانوان معطوف شود. در اسکی روی چمن، فاطمه مهدویان در رقابت های جام جهانی اسکی در اتریش صاحب عنوان پنجم شد که در نوع خود بی نظیر است. در بازی های داخل سالن آسیا در ماکائو در شطرنج شادی پریدر در رشته کلاسیک انفرادی نقره گرفت.برای نخستین بار با طراحی لباس مناسب دو تیم ملی بسکتبال و والیبال بانوان ایران در مسابقات برون مرزی حضور یافتند. تیم ملی والیبال بانوان برای نخستین بار در رقابت های قهرمانی آسیا حضور یافت و در اولین حضور در بین ۱۳ تیم، دوازدهم شد.

تیم ملی بانوان بسکتبال ایران نیز نخستین بازی برون مرزی خود را در مالزی تجربه کرد. این تیم خود را برای رقابت های غرب آسیا آماده می کند. تیم ملی دوچرخه سواری بانوان نیز تشکیل شد و در رقابت های قهرمانی آسیا در تایلند حضور یافت. ساخت نخستین ورزشگاه ۴۰ هزار نفری بانوان نیز در آزادی آغاز شد.

علی رضایی