سینما ملک شخصی شما نیست

نقدی بر رفتار آنارشیک حوزه هنری

موقعیت غریبی عرصه فرهنگ و هنر را در برگرفته است. دیگر از آن مهر و دوستی ولو به صورت ظاهری خبری نیست. دیگر مرگ هنرمند برای مدیران مهم نیست. دیگر کناره گیری بزرگان از بازیگری و کارگردانی قلب مدیران را نمی لرزاند. ارشاد نیزجایگاه قبلی خود را نزد گروه‌ها و نهادهایی از دست داده که زمانی مطیع امریه‌هایش بودند. سینما نیز همان ذره اعتبار ناچیزی که نزد برخی داشت از دست داد.

هیچ از خودمان پرسیده ایم که چرا سینما به اینجا رسید؟ مقصر وضعیت کنونی کیست؟ آیا تا قبل از امسال آثاری که توهینی مسلم به ارزش‌ها و جامعه بود اکران نمی شد؟ آیا حوزه هنری کارنامه سینما تا سال قبل را بری از خطا می داند و فیلم‌های امسال را در زمره آثاری می بیند که مضامین ضد ارزشی و ضد دینی در آنها نهفته است؟ به راستی ملاک تشخیص ارزش‌ها و ضد ارزش‌ها چیست و آیا یک نهاد می تواند به صورت سر خود و به دلیل موقعیتی که سالن‌های گسترده تحت نظرش در سراسر کشور برایش به وجود آورده، از رای شورای صنفی نمایش استنکاف بورزد و تنها آثاری را که باب میل خودش بود اکران کند؟ آیا این رویه نمایانگر آرمان خواهی و ارزش باوری است یا ارزش‌ها تنها یک حربه برای رسیدن به مقاصد و امیال سیاسی یک جناح مشخص است؟

پاسخ دقیق و جزئی نگرانه به سوالات بالا شاید در قامت یک پرونده بلند بالا در مجلات تخصصی حوزه سینما باشد اما آنچه می توان در یک نگره کلی به آن اذعان داشت تمایل ویرانگرانه اشخاص برای خودنمایی یا عقده گشایی است. به واقع تجربه پنج ماه اخیر در حوزه رفتار شناسی مدیران نشان دهنده موقعیت بحرانی و متشتتی است که نفع گرایی حاد سیاسی در رفتارهای این افراد به وجود آورده است.

سینما ملک شخصی هیچ فردی نیست و باید با آن برمبنای رویکردی معتدل روبرو شد. بدکرداری‌ها،حاشیه‌ها و جنجال‌های پیرامون برخی افراد مشغول در آن را دید و برگرفته از تعالیم ناب قرآنی به انذار و ارشاد این افراد پرداخت و درعین حال نقاط طلایی آن را مورد تحسین قرار داد. باید برای هنرمند ارزش قائل بود زیرا تلاش امثال آنهاست که جامعه را در عرصه‌های گوناگون به حرکت‌های سازنده وامی دارد. یادمان باشد که آقای بازیگری در جریان زلزله غمبار بم صندوقی در دست گرفت و دور بازارچه گرداند و برای به سوگ نشستگان بم وجوهات نقدی فراهم کرد. مهران مدیری با چهره ای غمبار در برنامه زنده شبکه سه حاضر شد و ضمن اعلام تعویق پخش مجموعه نقطه چین به حرمت این اتفاق تلخ، از مجری خواست تا بگوید در این شرایط چه کاری از او برمی آید تا انجام دهد. این سینما و آدم‌هایش بسیار خاطره ساز بوده اند. هنوز دیر زمانی نیست که خسرو خوبان در خاک رفته است اما همگی مان در یاد داریم که برای این شخصیت چه کسانی پیغام تسلیت دادند.

یادمان باشد که همگی آدم‌های این سینما به حرمتش اشک ریختند، وزیر ارشاد آن زمان پیام تسلیت رئیس جمهور را برای گردآمدگان در مراسم بدرقه‌هامون خواند، رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس و رئیس سازمان صدا و سیما پیام‌های اندوهبار خود را نثارش کردند. آیا یادمان رفته این ارزشمندی و ارزش‌گذاری برای سینما و آدم‌هایش را؛ آیا یادمان رفته که رهبر انقلاب سینمای ایران را سینمایی نجیب خواندند؟ آیا معنی نجابت را می دانیم و سپس اعضای این هنر تاثیر گذار را فاسد می نامیم؟ ماه رمضان است و روزهایی که پیش رو داریم می تواند قدرمان را نزد پروردگار بالا برد پس همت بگماریم برای بازگرداندن مهر و دوستی به فضای فرهنگ و هنر که بی شک با معجزه عشق می توان نه تنها سینما که کشور را آباد کرد اگر از خودخواهی‌ها دست برداریم و افق نگر باشیم. امید که دوستان در حوزه هنری آرامش را به سینما بازگردانند تا رسانه ای قدرتمند را به سبب لجاجت‌های کودکانه بردگان قدرت با دستان خود نابود نکنیم.

نویسنده : نیما بهدادی مهر