فرانسه ثابت کرد خاطرات سیاه جام جهانی ۲۰۱۰ را پشت سر گذاشته است

چهار سال قبل در چنین روزی, بازیکنان تیم ملی فوتبال فرانسه دست به اعتصاب زدند و درست در میانه جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی از شرکت در تمرینات سر باز زدند

چهار سال قبل در چنین روزی، بازیکنان تیم ملی فوتبال فرانسه دست به اعتصاب زدند و درست در میانه جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی از شرکت در تمرینات سر باز زدند. اعتراض ۲۳ بازیکن این تیم که توسط پاتریک اورا، فرانک ریبری و اریک آبیدال هدایت می‌شد، برای فرانسه شرمساری و بی‌آبرویی به بار آورد. حالا پس از گذشت چهار سال تیم ملی فوتبال فرانسه یکی از بهترین بازی‌های تاریخ فوتبال این کشور را با پیروزی ۵-۲ برابر سوییس به نمایش گذاشته است. آنها در همان نیمه اول این مسابقه که در شهر سالوادور برزیل برگزار می‌شد، پس از یک نمایش خیره‌کننده، ۳-۰ از حریف پیش افتاده بودند اما در سال ۲۰۱۰ این تیم در سه بازی مرحله گروهی خود تنها توانست یک گل به ثمر برساند و با یک امتیاز (فرانسه ۰-۰ اروگوئه، فرانسه ۰-۲ مکزیک، فرانسه ۱-۲ آفریقای جنوبی) از دور مسابقات کنار رفت. بعد از گذشت چهار سال آنها در تنها دو مسابقه هشت گل به ثمر رسانده‌ و با شش امتیاز در صدر گروه پیشاپیش صعود خود به مرحله یک هشتم نهایی را نیز قطعی کرده‌اند. واقعا شگفت‌انگیز است که یک تیم ظرف چهار سال تا چه حد می‌تواند متحول شود. باید صادق باشیم.

هیچ چیزی، حتی قهرمانی در جام جهانی یا جام ملت‌های اروپا هم نمی‌تواند شرمساری را که همه شهروندان فرانسوی در سال ۲۰۱۰ تجربه کردند، جبران کند. این تجربه ناگوار همیشه در ذهن هر فرانسوی باقی خواهد ماند. هیچ تیم ملی دیگری تا به حال دست به اعتصاب نزده است، هیچ تیم ملی دیگری پس از این هم هرگز دست به چنین کاری نخواهد زد. شاید حتی اگر ۲۰ یا ۴۰ سال هم سپری شود، باز هم مردم درباره این اتفاق صحبت کنند. آن روز ما به قعر حضیض سقوط کردیم. ممکن است شما در زمین مسابقه شکست بخورید، ممکن است نمایش ضعیف یا دور از انتظار شما هواداران را ناامید کند اما نمی‌توانید از تمرین کردن سرباز بزنید، به خصوص وقتی که به عنوان نماینده کشورتان در بزرگ‌ترین رقابت ورزشی جهان شرکت کرده‌اید و به خصوص زمانی که چشم همه جهان به شما دوخته شده است.

هر نامی که برای آن می‌خواهید انتخاب کنید. این اتفاق شرم‌آور، ننگین، سنگ‌دلانه و رسوایی‌آمیز بود. آنقدر که احساس می‌کردیم هرگز از زیر بار آن کمر راست نخواهیم کرد، که زخم آن همیشه بر تن فرانسه باقی خواهد ماند و دست کم یکی ، دو نسل باید بگذرد تا بتوانیم از زیر خاکسترهای آفریقای جنوبی دوباره به پا خیزیم اما این رهایی آنقدرها هم به طول نینجامید. بعد از گذر چهار سال، حالا دوباره همه دنیا دارند درباره فرانسه صحبت می‌کنند اما این‌بار دلیل خوبی برای این کار وجود دارد. فرانسه ۲۰۱۴ تیم کاملا متفاوتی از آن تیم کذایی ۲۰۱۰ به نظر می‌رسد.

فرانسه ناگهان به اسب سیاه مسابقات تبدیل شده است. هیچ کس از آنها انتظار نداشت که تا این حد خوب عمل کنند. هیچ‌کس انتظار این اعتماد‌به‌نفس و صلابت را از تیمی نداشت که نوامبر گذشته مجبور شد از مسیر بازی پلی آف برابر اوکراین به جام‌جهانی برسد. (شکست ۰-۲ در بازی رفت و پیروزی ۳-۰ در بازی برگشت باعث شد آنها در مجموع ۳-۲ جواز صعود به جام جهانی را دریافت کنند)‌. همه از دیدن این تیم شگفت‌زده شده‌‌اند.

درهم کوبیده شدن سوییس با نتیجه ۲-۵ برابر خروس‌ها اخطاری به همه تیم‌های حاضر در مسابقات بود که این فرانسه دیگر آن تیم بحران زده ۲۰۱۰ نیست. پیروزی برابر سوییس همچنین شاهدی بود بر کار بزرگی که دیدیه دشان در دو سال اخیر در این تیم انجام داده است. او وقتی مسوولیت تیم ملی فرانسه را بر عهده گرفت که تصویر هولناک آفریقای جنوبی ۲۰۱۰ هنوز پیش چشم همه بود. او پس از حضور ناامیدکننده فرانسه در جام ملت‌های اروپای ۲۰۱۲ که باعث شده بود فرانسه باز هم به خاطر اتفاقات ناگوار (مثل توهین سمیر نصری به یک خبرنگار، ناراحتی یان‌ام یا از تعویض شدن و امتناع او از دست دادن با لورن بلان، مربی وقت فرانسه و دعوای الو دیارا و حاتم بن عرفا) به صدر خبرها بازگردد، سکان هدایت این تیم را برعهده گرفت اما به خوبی توانست همه‌چیز را سر و سامان دهد.

او بازیکنان یاغی و دردسر‌ساز را به تیم ملی دعوت نکرد و زمانی هم که به سمیر نصری یک فرصت دوباره داد، خیلی زود متوجه اشتباهش شد و دیگر جایی برای او در تیمش در نظر نگرفت. دشان هم نظم و انضباط را به تیم فرانسه برگرداند و هم رویکرد این تیم در زمین مسابقه را شفاف‌تر کرد. او این‌بار نقطه قوت‌های زیادی در تیمش داشت که می‌توانست به آنها تکیه کند: کاپیتان شایسته‌اش هوگو لوریس، استعدادهای جوان و درخشانی مانند رافائل واران، پل پوگبا، آنتونیو گریزمان، خطاکاران پشیمانی مثل ریبری (که البته از جام بیرون ماند) و اورا و رهبران تکنیکی تیم درون زمین یعنی کریم بنزما، یوهان کابایه، بلز ماتویدی و ماتیو وابوئنا. او همچنین سبک بازی و تعادل مناسب تیمش را هم با آرایش ۳-۳-۴ به دست آورد. البته فرانسه هنوز تنها هندوراس و سوییس را شکست داده است و اگر چه معروف است که «هیچ بازی آسانی در جام جهانی وجود ندارد»

اما در واقعیت این جمله همیشه هم صحیح نیست. بدون شک بازی کردن برابر هندوراس و سوییس از امثال هلند، شیلی، اروگوئه یا ایتالیا آسان‌تر است اما حتی فراتر از نتیجه و نمایشی که تیم در زمین مسابقه داشته، آنچه اهمیت دارد این است که آنها صاحب طرز فکر صحیح شده‌اند.

برای نخستین بار پس از سال‌ها تیم اردوی شادی دارد و فضای فوق‌العاده‌یی بین بازیکنان حاکم است، آنها یکدیگر را دوست دارند، برای هم و برای مربی‌شان بازی می‌کنند و در این تیم هیچ دلخوری و دشمنی در کار نیست.

سال ۲۰۱۰ را فراموش نکرده‌ایم و باز هم با رسیدن سالگرد آن اتفاق احساس ناخوشایندی به هر فرانسوی دست می‌دهد اما به هر حال فرانسه ۲۰۱۴ فرسنگ‌ها از آن تصویر شرم‌آوری که در آفریقای جنوبی به نمایش گذاشته شد، فاصله دارد. تیم امروز فرانسه مثل یک خنکای دم صبح لذت بخش است. آخرین باری که فرانسه توانست در دو بازی نخست خود در جام‌جهانی پیروز شود به سال ۱۹۹۸ باز‌می‌گردد و همه می‌دانیم که پس از آن، چه اتفاق افتاد.

جولین لاورنس

مترجم: امیر طلوعی

منبع: ESPN