درد دل‌کردن با صفر و یک های اینترنت

تا چند دهه گذشته، هروقت که کسی حس نوشتن داشت، در کاغذی می‏نوشت و احتمالا آن را جایی پنهان می‏کرد تا دیگران نبینند.
تا یک دهه گذشته، اگر کسی می‏خواست مطلبی بنویسد و آن را پنهان …

تا چند دهه گذشته، هروقت که کسی حس نوشتن داشت، در کاغذی می‏نوشت و احتمالا آن را جایی پنهان می‏کرد تا دیگران نبینند.

تا یک دهه گذشته، اگر کسی می‏خواست مطلبی بنویسد و آن را پنهان نکند، باید در یک مجله یا روزنامه کار می‏کرد و نوشته‏اش از انواع و اقسام نظرات عبور می‏کرد تا دیگران بتوانند بخوانند و نظر بدهند.

اتفاقی که امروز می‏افتد، این است که شما با فشار دادن چند دکمه و بدون صرف هیچ هزینه‏ای و بدون این‌که نیاز باشد، نظر سردبیر و مدیرمسوول و دیگران را جویا شوید، هرچه که دوست دارید را بنویسید و صاحب خواننده هم باشید.

شما هم می‏توانید مغازه و بوتیک خودتان را کنار غول‌های رسانه‏ای بر پا کنید و مساله اینجاست که حتی ممکن است خواننده بیشتری (نسبت به وسعت و هزینه‏ای که شما نسبت به آن غول‌های رسانه‏ای انجام می‏دهید) از آنان داشته باشید.

نکته بعدی این است که بزودی، می‏توانید با فشار دادن چند دکمه، یک رادیوی شخصی هم بسازید و احتمالا کمی بعدتر از بزودی، می‏توانید شبکه تلویزیونی خودتان را به مرحله بهره‌برداری برسانید.

ما در حال ساختن دنیایی هستیم که دوست داریم در آن زندگی کنیم. دنیایی که روزی، یک رویای دست نیافتی بود، اما حالا به آن نزدیک می‏شویم.

وبلاگ آبی تیره