بـعـضـی هـا بـه لـبـاس شـنـا حساسـیـت دارنـد

لباس شنا یا مایو ممکن است از جنس‌های مختلف باشد. گاه نخی است (به‌خصوص در مورد مایوهای مردانه) و گاه از جنس استرج و نایلون. در هر دو جنس مردانه و زنانه، ممکن است نایلون جنس غالب برای …

لباس شنا یا مایو ممکن است از جنس‌های مختلف باشد. گاه نخی است (به‌خصوص در مورد مایوهای مردانه) و گاه از جنس استرج و نایلون. در هر دو جنس مردانه و زنانه، ممکن است نایلون جنس غالب برای تهیه مایو باشد...

هر چند حساسیت به مایو کم دیده می‌شود اما این امکان وجود دارد که به جنس مایو حساسیت داشته باشید. علایم این حساسیت، قرمزی، خارش و التهاب در ناحیه تماس مایو با پوست است. امکان سرایت این التهاب به قسمت‌های زیر پوست وجود ندارد. گاهی فرد دچار درماتیت تماسی تحریکی در محل تماس پوست با مایو می‌شود که در این صورت آنچه بیشتر او را آزار می‌دهد، درد ناشی از سوزش و خشکی پوست است.

کسانی که پوست خشکی دارند و مبتلا به اگزمای سرشتی هستند، معمولا با مرطوب بودن محیط زیر مایو، در صورتی که حساسیت وجود نداشته باشد، دچار مشکل نخواهند شد. مشکل عمومی‌ای که در مورد همه افراد با پوست خشک وجود دارد، امکان خشک شدن بیشتر پوست به دنبال شنا و آب‌تنی است. البته راه‌ چاره‌ای هم وجود دارد؛ اگر دچار این مشکل هستید، باید بلافاصله پس از شنا دوش بگیرید و کلر آب استخر را از بدن بزدایید. بعد از این استحمام که بهتر است بدون استفاده از مواد شوینده باشد، باید از یک مرطوب‌کننده بدن ملایم استفاده کنید تا از تبخیر آب پوست جلوگیری شود. قبل از ورود به آب از کرم‌های مرطوب‌کننده استفاده نکنید زیرا این کار باعث حل شدن مواد کرم در آب استخر و آلودگی آب ‌می‌شود.

به طور عمده فردی که پوستی خشک دارد، وقتی داخل آب است، پوستش هم مرطوب است. مشکل‌ پس از اتمام استحمام آغاز می‌شود. شناگران در بسیاری از اوقات دچار مشکل‌های پوستی متعددی می‌شوند که بسیاری از آنها «ثانویه به خشکی پوست» هستند. مشکل‌هایی مانند خارش پوست، اگزماهای پوستی شامل تشدید اگزمای سرشتی یا اگزماهای تماسی تحریکی یا آلرژیک نسبت به لباس شنا یا وسایل شنا.

از مسایل مهم دیگر، ابتلا به برخی بیماری‌های عفونی مانند زگیل کف پا یا ابتلا به قارچ لای انگشتان پا یا کشاله ران است. به طور کلی قارچ‌ها محیط مرطوب، گرم و تاریک را دوست دارند و این شرایط در محیط استخرها و در چین‌های پوستی‌ افرادی که زیاد از استخر استفاده می‌کنند، اغلب مهیاست. یکی از بهترین روش‌ها برای پیشگیری از ابتلا به بیماری‌های قارچی، رعایت بهداشت فردی است. هر فرد باید از وسایل شخصی خودش (مایو، حوله، شانه، دمپایی و لباس‌) استفاده کنند. اگر کسی مبتلا به بیماری قارچی یا ویروسی پوستی باشد، یا این وسایل می‌توانند بیماری را به دیگران منتقل کنند. خوب خشک کردن پوست بعد از استحمام یا شنا نیز بسیار موثر است. باید لای انگشتان پا، کشاله ران و زیربغل خوب خشک شوند تا محیط را برای رشد قارچ‌ها نامناسب کنند. کسانی که بیماری پوستی دارند، بهتر است لباس‌های شنای کمی گشاد‌تر و نخی بپوشند. حداقل بهتر است آستری از نخ زیر نایلون دوخته شود تا از تماس مستقیم پوست، با نایلون یا مواد مصنوعی دیگر جلوگیری کند.

اصولا اگر فردی که مبتلا به بیماری پوستی است، تحت‌نظر یک متخصص پوست باشد، می‌تواند روش‌های درمان و پیشگیری از تشدید بیماری‌اش را در اثر شنا کردن به خوبی رعایت کند. گاهی بهتر است فردی که مبتلا به بیماری پوستی است، برای احترام به سلامت همنوعان خود، از رفتن به استخر خودداری کند. مثلا زگیل کف پا کاملا مسری است و بهتر است فرد تا بهبود کامل از راه رفتن در کنار استخر با پای برهنه خودداری کند زیرا در غیر این صورت عده زیادی را مبتلا خواهد کرد.

دکتر بهروز باریک‌بین

عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی