نگاهی تاریخی به سعادت ملت ایران در سال ۲۹ و سال ۸۹

بیش از نیم قرن از ملی شدن صنعت نفت ایران می گذرد, اتفاق مهمی که مردم ایران با اراده سیاسی و استقلال خویش رقم زدند و دست بیگانگان را از این ثروت ملی قطع کردند

بیش از نیم قرن از ملی شدن صنعت نفت ایران می گذرد، اتفاق مهمی که مردم ایران با اراده سیاسی و استقلال خویش رقم زدند و دست بیگانگان را از این ثروت ملی قطع کردند. تاریخ و داستان ملی شدن صنعت نفت ایران، بسیار حکمت آمیز و غرور آفرین است، روزی که نشان استقلال از استثمار و اثبات اراده مردم در مقابله با خواست حاکم و نماد استعمارگریزی و استبدادستیزی مردم ایران بود.

اگر پنجاه و نه سال پیش، سعادت ملت ایران در گروه ملی شدن صنعت نفت بود، حال نیز سعادت ملت جمهوری اسلامی ایران در گروه برخورداری از فناوری صلح آمیز هسته ای است. اگر آن روز دکتر مصدق، به نام سعادت ملت ایران پیشنهاد ملی شدن صنعت نفت ایران را مطرح می کرد، امروز رئیس جمهوری کشورمان برخورداری از انرژی هسته ای را حق مسلم ملت ایران می داند؛« انرژی هسته‌ای را حق مسلم مردم ایران می‌دانیم و تا احقاق کامل این حق خواهیم ایستاد.»(۱) و اگر آن روز ملت ایران خواستار ملی شدن صنعت نفت بود، امروز ملت ایران خواستار برخورداری از حق مسلم خود؛ برخورداری از انرژی صلح آمیز هسته ای است.

باید توجه داشت که پس از تصویب طرح ملی شدن صنعت نفت در مجلس ایران و قانونی شدن آن در تاریخ ۲۹ اسفند ماه ۱۳۲۹ و خلع ید انگلیس از این ثروت ملی، دولت انگلیس ساکت ننشست و نخست اصل ملی شدن صنعت نفت ایران را بر طبق قرار داد ۱۹۳۳ باطل دانسته وسپس به شورای امنیت سازمان ملل متحد شکایت برد و امروز نیز همان اتفاق به شکلی دیگر روی داده است؛ کشورهای غربی با حق طبیعی و مسلم ملت ایران در خصوص برخورداری از دانش و فناوری صلح آمیز هسته ای مخالفت می کنند، لذا در این نوشتار برآنیم ضمن بررسی تحولات پس از ملی شدن صنعت نفت ایران، مواردی را در خصوص پرونده هسته ای ایران یادآور شویم.

● ملی شدن صنعت نفت ایران و تحولات بعد از آن

با ملی شدن صنعت نفت ایران، یک باره به سلطه بیگانگان خاتمه داده می شود و انگلیس دست خود را از این ثروت ملی کوتاه می بیند. بنابراین به یک سلطه عملیات تهدید و ارعاب متوسل می شود؛ چتربازان خود را به مجاورت سرحدات ایران و ناوهای جنگی را به نزدیکی آب های ساحلی ایران می فرستد، دست به محاصره اقتصادی می زند، با توقیف ارزهایی که ایران در انگلستان دارد، فشار اقتصادی بر ایران وارد می کند. در داخل ایران هم به کمک ایادی خود، دسایسی علیه نهضت ملی شدن نفت برپا می نماید و در خارج از کشور تبلیغاتی را به راه می اندازد تا در کشورهای دیگر و محافل بین المللی، موجبات بدنامی ایران را فراهم سازد.

دولت انگلیس هیات جاکسن را جهت مذاکره در خصوص ملی شدن صنعت نفت به ایران می فرستد، اما جاکسن در این ماموریت شکست می خورد. ترومن، رئیس جمهوری انگلستان، هریمن را برای ادامه مذاکرات به ایران می فرستد و این بار به ظاهر دولت انگلیس با امضاء سند رسمی «فرمول هریمن» ملی شدن صنعت نفت ایران را می پذیرد. مفاد سند «فرمول هریمن» به شرح زیر تهیه می شود:

۱) در صورتی که به وکالت از طرف شرکت سابق نفت انگلیس و ایران اصل ملی شدن صنعت نفت در ایران را بشناسد، دولت ایران حاضر است با نمایندگان دولت انگلیس به وکالت از شرکت سابق وارد مذاکره شود در صورت شناسایی قبلی!

۲) دولت انگلستان قبل از اعزام نمایندگان به تهران موافقت خود را به وکالت از طرف شرکت سابق با اصل ملی شدن صنعت نفت رسما اعلام نماید.

۳) مقصود از اصل ملی شدن صنعت نفت پیشنهادی است که در کمیسیون مخصوص نفت مجلس شورای ملی تصویب شده و در قانون مورخهٔ ۲۹ اسفند ماه ۱۳۲۹ تایید گردیده است و متن آن ذیلا درج می شود: به نام سعادت ملت ایران و به منظور کمک به تامین صلح جهان، امضا کنندگان ذیل پیشنهاد می نماییم که صنعت نفت ایران در تمام مناطق کشور بدون استثنا ملی اعلام شود، یعنی تمام عملیات اکتشاف، استخراج و بهره‌برداری در دست دولت قرار گیرد.»

بعد از امضای «فرمول هریمن»، ایران نیز پیشنهادی را راجع به تعیین غرامات به دولت انگلیس می دهد:

۱) دولت ایران حاضر است به یکی از طرق سه گانه ذیل، دعاوی و مطالبات حقه ی شرکت سابق نفت را با رعایت دعاوی و مطالبات دولت ایران، تسویق نماید:

الف) از روی قیمت سهام شرکت سابق نفت (به قیمت قبل از قانون ملی شدن صنعت نفت)

ب) بر طبق قوانین و قواعدی که در مورد ملی کردن صنایع در هر یک از کشورها به موقع اجرا گذاشته شده و شرکت سابق نفت آن را به نفع خود بداند.

ج) به هر طریق دیگری که مورد توافق طرفین واقع شود.

۲) دولت ایران حاضر است مقدار نفتی را که دولت و ملت انگلیس سابقا خریداری می کرده اید، در آینده نیز به قیمت عادلانه ی بین المللی در هر سال تحویل بندر ایران (فوب) به دولت مذکور بر طبق قرارداد طویل المدت به فروش برساند.

دولت انگلیس می تواند با برداشت نصف بهای نفت خریداری خود، غرامات موضوع بند یک این نامه را استهلا نماید.»

اما این پیشنهاد مورد قبول دولت انگلیس واقع نمی گردد، چرا که دولت انگلیس سعی دارد که ایران را مجدداً در مقابل یک شرکت جدید انگلیسی که بهره برداری نفت را خواه از جهت صنعتی و خواه از جنبه تجاری عهده دار شود، متعهد سازد و بدین ترتیب صنایع ملی را دوباره در دست بگیرد.

در واقع، «فرمول هریمن» به ظاهر ملی شدن صنعت نفت ایران را می پذیرد. اما در پشت پرده، هریمن یک نسخه دیگر را ضمیمه این سند می کند که در آن این بند اضافه می شود که «دولت ایران آماده است درباره ی طریق اجرای قانون تا آن حد که مربوط به منافع انگلستان است مذاکره نماید.». همچنین در این سند «یادداشت جکسن» نیز ضمیمه می گردد که بلافاصله پس از آن، پیشنهاد می شود که «کلیه اموال شرکت نه به دولت ایران، بلکه به شرکت جدیدی که به وسیله شرکت قدیم به وجود می آید، منتقل گردد.»

اما این بار مردم ایران از حقوق مسلم خود کوتاه نمی آیند و دولت انگلیس با مظلوم نمایی به شورای امنیت و دیوان بین المللی علیه ایران شکایت می کند و جالب این که ادعای دولت انگلیس مبنی بر شکایت علیه ایران، این است که ایران با ملی کردن صنعت نفت، صلح جهانی را تهدید کرده است. به دنبال طرح شکایت انگلیس علیه ایران در شورای امنیت سازمان ملل، دیوان بین المللی در تاریخ ۱۳ تیر ۱۳۳۰ قرار موقت تامینی را که به سود بریتانیا بود، صادر می کند. به موجب این قرارداد طرفین ملزم می شوند که تا اعلام تصمیم نهایی دادگاه از هر گونه اقدامی که به حقوق طرف مقابل لطمه وارد سازد، خودداری کنند. این قرار با اکثریت ۱۰ رای از ۱۲ رای قضاوت دیوان صادر می شود. روز ۱۸ تیرماه وزارت خارجه ایران طی تلگرامی به عنوان دبیرکل سازمان ملل متحدد، به قرار دیوان دادگستری بین المللی اعتراض می کند و آن را برخلاف حق حاکمیت ایران می داند و خاطرنشان می کند که:« قرار دادهای ناشی از حقوق خصوصی و داخلی مانند امتیاز نامه ها که دولتها با اتباع خود و یا اتباع دولتهای بیگانه برای بهره برداری از بعضی منابع ثروت و یا امور تجاری دیگر منعقد می نمایند و همچنین اموری که مربوط به حق حاکمیت ایران و منحصرا تابع قضاوت ایران است از صلاحیت الزامی دیوان دائمی دادگستری بین المللی سابق و دیوان بین المللی فعلی خارج بوده و هست.» همچنین در این اعتراض دولت ایران یادآور می شود که دولت ایران با یک شرکت خصوصی قرارداد امتیاز منعقد نموده و دولت انگلیس به هیچ وجه در آن دخالت و عنوانی نداشته است. در پایان دولت ایران به دبیر کل سازمان ملل اعلام می نماید که: «چون دیوان مذبور از جاده عدالت خارج شده و اعتماد عمومی را نسبت به خود تزلزل ساخته دولت ایران اعلامیه مورخ ۱۲ اکتبر۱۹۳۰ خود را راجع به “قضاوت اجباری ” دیوان مسترد می دارد.»

در ۸ مهرماه شورای امنیت، تشکیل جلسه می دهد که در آن جلسه، نمایندگان شوروی و یوگسلاوی با طرح شکایت انگلستان مخالفت می کنند و شورا موضوع را تا ورود هیئت ایرانی به ۲۲ مهرماه موکول می کند. در ۲۲ مهرماه، اولین جلسه شورای امنیت به منظور رسیدگی به شکایت انگلستان با حضور هیات ایرانی تشکیل می شود و دکتر مصدق در این جلسه به دفاع از حق مسلم مردم ایران می پردازد. ۴ روز جلسات تشکیل می شود و در روز ۲۶ مهرماه جلسه شورای امنیت بدون حضور نمایندگان ایران به پیشنهاد نماینده فرانسه تصمیمی به این مضمون می گیرد:«در خواست دولت انگلستان تا اخذ تصمیم قطعی دیوان دادگستری بین المللی در موضوع صلاحیت ارگانهای سازمان ملل متحد ؛ در زمینه رسیدگی به موضوع شکایت ایران مسکوت بماند.»

روز ۴ آبان ماه ۱۳۳۱، دولت انگلیس دادخواست خود را علیه ایران در ملی کردن صنعت نفت مجدداً تسلیم دیوان دادگستری بین المللی می کند. دیوان روز ۱۹ خرداد ۱۳۳۲ تشکیل جلسه می دهد و به طرح شکایت انگلستان علیه ایران می پردازد. در طی چند روز که ۱۲ جلسه تشکیل می شود، دکتر مصدق به دفاع از حق ملت ایران می پردازد و در این راه نیز به پیروزی دست می یابد و دادگاه با این استدلال که : قرارداد ۱۹۳۳ هیچ ربطی به روابط بین دولتین ندارد و تنها ناظر بر روابط دولت ایران و یک شرکت خصوصی است، اقدام به صدور «عدم صلاحیت» می نماید.

چندی از بیانات دکتر مصدق را در طول جلسات دادگاه لاهه با هم می خوانیم:

- تصمیم ملی شدن صنعت نفت، نتیجه اراده ی سیاسی یک ملت مستقل و آزاد است.

- مصدق در خصوص ادعای انگلیس مبنی بر اینکه ایران با ملی کردن صنعت نفت، صلح جهانی را تهدید می کند، می گوید:« این پادشاهی بریتانیا است که کشتیهای جنگی اش را به آبادان فرستاده است . ایران ناوچه توپدار در تایمز مستقر نکرده است. ملی کردن یک امر داخلی است و با ملی کردن های مکرر صنایع انگلیس از طرف دولت آن کشور هیچ فرقی ندارد.»

- « قضات محترم این دیوان بین المللی، تصدیق می فرمایند وقتی ملتی می تواند سرنوشت خود را کاملا تسلیم حکم دستگاه های بین المللی کند که نه تنها به بی طرفی و استقلال تام کسانی که عهده دار این مقام عالی هستند، ایمان کامل داشته باشد، بلکه به وقوف آنها از جریان امور و همچنین به تجربه و به اصابت رای آنها نیز معتقد باشد. …»

● ترس از ایران هسته‌ای

پنجاه و نه سال پیش زمانی که مجلس طرح ملی شدن صنعت نفت ایران را به تصویب رساند، بیگانگان که دست خود را از این ثروت ملی کوتاه می دیدند به دستگاههای بین المللی متوسل شدند و علیه ایران شکایت کردند و جالب آنکه مبنای شکایت انگلیس در آن زمان، تهدید صلح جهانی توسط ایران در صورت ملی شدن صنعت نفت بود. حال نیز پرونده هسته ای ایران همان داستان پنجاه و پنج سال پیش را پیدا کرده است و آمریکا و پیمانانش ادعا می کنند که ایران در صورت برخورداری از انرژی هسته ای تهدیدی برای جهان و بویژه آمریکا و اسرائیل است. امروز آمریکا و اسرائیل با توسل به پرونده هسته ای ایران می خواهند غرب را در مقابل جمهوری اسلامی ایران قرار دهند و افکار عمومی را از زرادخانه های مخوف اسرائیل و کلاهک های هسته ای آمریکا دور ساخته و ایران را کانون توجه قرار داده و ادعاهای واهی مبنی بر اینکه ایران در پی ساخت تسلیحات هسته ای است و در صورت دستیابی به سلاح هسته ای امنیت جهان را تهدید می کند و اغلب کشورهای غربی نیز بر اساس همین تبلیغات دروغین و یا بر اثر اعمال فشار و زور که از سوی آمریکا و همپیمانانش وارد می گردد، این ادعاهای واهی را پذیرفته اند.

● واقعیت تلخ

واقعیت تلخی که کشورهای غربی نمی خواهند آن را باور کنند و خود را به خواب زده اند، این است که، امروز در سراسر جهان طبق برآوردها در مجموع ۲۷۶۰۰ سلاح هسته ای وجود دارد که آمریکا حداقل ده هزار تا از این سلاح ها را به خود اختصاص داده است و با اینکه پیمان جامع منع آزمایش سلاح های هسته ای (CTBT) را امضا کرده است، اما هیچ گاه به مرحله اجرا درنیاورده و عمده سلاح های هسته ای خود را در زیردریایی های Trdent نصب کرده و باقی این سلاح ها را نیز بر روی موشک های بالستیک قاره پیما با بمب افکن های B-۵۲ و B-۲ نصب کرده است. و این در حالی است که آمریکا ادعای برقراری صلح جهانی دارد و از یک واقعیت بسیار روشن و شفاف فرار می کند، واقعیت بسیار تلخی که در ۶ آگوست ۱۹۴۵ روی داد؛ ایالات متحده با یک بمب افکن B-۲۹ ، ۹۷۰۰ پوند اورانیوم (بمبی که خودشان اسمش را «پسر بچه» گذاشته بودند) را روی هیروشیما در جنوب ژاپن رها کرد که حدود ۸۰ هزار نفر فوراً از بین رفتند و حدود ۲۰۰ هزار نفر نیز بعدها در نتیجه اثرات این انفجار مردند. در ۹ آگوست نیز واقعیت تلخ دیگری رخ داد که آمریکا نمی تواند منکر آن شود؛ آمریکا بمب افکن B-۲۹ را برای بمباران شهر ناکازاکی فرستاد، خلبان بمب افکن، ۵/۴ تن پلوتونیوم (بمبی که آمریکائیها «مرد گنده» صدایش می کردند) را بر سر مرد بی دفاع این شهر انداخت که ۴۰ هزار نفر را کشت و ۶۰ هزار نفت را نیز مجروح کرد که بعدها تعدادی زیادی از این افراد نیز مردند.

برای درک بهتر این واقعیت، اظهارات روبرت مک نامارا، وزیر سابق دفاع ایالات متحده آمریکا در دولت جان اف کندی و رئیس سابق بانک جهانی شنیدنی است: « امروز ایالات متحده تقریباً ۴۵۰۰ کلاهک هسته ای استراتژیک و تهاجمی را به صورت آماده باش در اختیار دارد این تعداد در روسیه به سختی به ۳۸۰۰ عدد می رسد. تعداد کلاهک های هسته ای استراتژیک ارتش های بریتانیا، فرانسه و چین بسیار کمتر از این مقدار است و به جدود ۲۰۰ تا ۴۰۰ سلاح هسته ای در زرادخانه هر یک از این دولت ها می رسد. دولت های هسته ای جدید مانند پاکستان و هند هر یک کمتر از ۱۰۰ سلاح اتمی دارند. کره شمالی نیز ادعا می کند سلاح های اتمی تولید کرده و آژانس های اطلاعاتی آمریکا تخمین می زنند که پیونگ یانگ مواد لازم برای تولید ۲ تا ۸ بمب اتمی را در اختیار دارد… قدرت تخریبی یک کلاهک هسته ای ایالات متحده ۲۰ برابر بمب اتمی است که در هیروشیما انداخته شد. از ۸۰۰ کلاهک هسته ای فعال و آماده شلیک آمریکا، ۲۰۰۰ کلاهک در حالت آماده باش کامل قرار دارد و ۱۵ دقیقه پس از اعلام هشدار، شلیک خواهند شد… دولت ما زمانی که در مذاکرات پیمان عدم گسترش سلاح های اتمی (NPT) در سال ۱۹۶۸ شرکت کرد، متعهد شد نهایتاً تمامی زرادخانه های هسته ای خود را از بین ببرد. در ماه می، دیپلمات های ۱۸۰ کشور جهان در نیویورک گرد هم آمدند تا NPT را مورد بازبینی قرار دهند و میزان پایبندی دولت ها را به این پیمان ارزیابی کنند… نگهداری این حجم عظیم از سلاح های اتمی و تنظیم آن به حالت آماده باش کامل، نشان می دهد که آمریکا به صورت جدی به سوی از بین بردن زرادخانه های هسته ای خود قدم بر نمی دارد.»

● چند سئوال

سئوالی که مطرح می شود این است که چرا ما اصرار داریم به فناوری انرژی هسته ای دست یابیم؟ چرا غرب و سران کشورهای اروپایی در برابر این خواسته ما مخالفت می کنند؟ اهدافی که آمریکا و دیگر هم پیمانانش از تهدید و مخالفت با ایران می خواهند به آن دست یابند، چیست؟

در پاسخ به سئوال اول که چرا کشور ما اصرار به برخورداری از فناوری صلح آمیز هسته ای دارد، باید گفت که در صورت دستیابی دانشمندان کشور عزیزمان ایران به دانش غنی سازی، این دانش می تواند روند توسعه کشور را دستخوش تحولی شگرفت سازد؛ می توانیم انرژی هسته ای را به عنوان بهترین گزینه برای تولید برق در کشور داشته باشیم، همان گونه که کشور فرانسه ۷۸ درصد انرژی الکتریکی مورد نیازش را از نیروگاه های اتمی تامین می نماید و از سوی دیگر کشور ما می تواند در صورت برخورداری از این فناوری فاخر، دانش خود را در صنعت، کشاورزی، پزشکی و دیگر جنبه ها توسعه داده و در آینده ای نزدیک به اهداف بلند اقتصادی و اجتماعی خود دست یابد. چنان که نظر رئیس جمهوری محترم نیز از برخورداری از انرژی هسته ای همین اهداف می باشد: «وسعت کاربرد این دانش در صنعت، کشاورزی، پزشکی، محیط زیست و نیرو به گونه‌ای است که دستیابی به اهداف بلند اقتصادی و اجتماعی کشور بدون آن امکان‌پذیر نیست.»(۲)

«دستیابی موفق ملت ایران به دانش صلح آمیز هسته ای سبب خواهد شد تا کشور در همه عرصه ها به تحول و پیشرفت دست یابد.»(۳)

از سوی دیگر این حق مسلم هر کشوری است که از این فناوری استفاده صلح آمیز داشته باشد، چنان که کشورهای دیگر نیز از این فناوری در زمینه مختلف صنعتی، پزشکی، کشاورزی و… استفاده می کنند، چرا ما نباید از این حق طبیعی برخوردار باشیم؟ در اینجا ذکر این نکته تاریخی لازم به نظر می رسد؛ زمانی که انگلیس در مقابل ملی شدن صنعت نفت ایران مخالفت می کرد، مصدق خطاب به اتلی، نخست وزیر وقت و عضو حزب کارگر انگلستان که صنایع سنگین را در کشورش ملی کرده بود، گفت: باید در همه کارها تابع منطقی واحد بود. اگر شما می توانید صنایع تان را ملی کنید چرا ما در ایران نباید چنین حقی داشته باشیم؟»

حال نیز اگر کشور ما تابع منطقی باشد که کشورهای غربی آن را پذیرفته اند، پس باید از فناوری صلح آمیز هسته ای برخوردار گردد و از سویی دیگر این حق و دستاورد مردم ایران است؛ «دانش و فن‌آوری صلح‌آمیز هسته‌ای دستاورد جوانان و دانشمندان کشورمان است و هیچ‌کس و هیچ کشوری آن را به ملت ما نداده است که بخواهد دریغ یا منع کند.»(۴)

در پاسخ به سئوال دوم که چرا کشورهای غربی با خواست ایران مبنی بر برخورداری از فناوری صلح آمیز هسته ای مخالفت می کنند، باید گفت که یکی از دلایل مخالفت آنان، این است که شما نفت دارید و دیگر نیازی به برخورداری از انرژی هسته ای ندارید!، با اندک تعملی در این ادعا، می توان گفت که منابع نفتی ما نیز در آینده ای نزدیک تمام خواهد شد و آن روز چه کار باید کرد؟ آیا باید در آینده ای نزدیک دست نیاز به سوی همین کشورها دراز کنیم؟ آیا نباید به فکر آینده بود؟ برای درک عمق مطلب به سخنان رئیس جمهوری اکتفا می کنیم:« اگر اجازه دهیم ما را از این حق محروم کنند در آینده نه چندان دور باید انگشت پشیمانی و حسرت به دندان گزیده و دست نیاز به سوی قدرتمندان زورگو دراز کنیم. در این صورت پاسخ ما برای کوتاهی‌های احتمالی در برابر فرزندان برومند ملت در آینده، چه خواهد بود؟»(۵)

دلیل دیگر مخالفت کشورهای غربی با خواست ایران مبنی بر برخورداری از فناوری صلح آمیز هسته ای، این است که آمریکا، اسرائیل و دیگر متحداناشان به خوبی توانسته اند با تبلیغات دروغین و یا با توسل به زور و اعمال فشار این کشورها را متقاعد کنند که ایران درصدد ساخت تسلیحات هسته ای است و تهدیدی برای امنیت جهانی به شمار می رود! حال اینکه ایران بارها به طور شفاف اعلام کرده است که این اقدام با موازین اسلامی و ارزشهای دینی ما سازگار نیست و ایران هیچ وقت تصمیم ندارد که چنین کاری را شروع کند و آنها نیز این نکته را به خوبی دریافته اند، اما چه باید کرد؟! که آنها خود را به خواب زده اند و بیدار کردن آنها بسیار کار مشکلی است.

در پاسخ به سئوال سوم که اهداف آمریکا و دیگر متحدانش در مخالفت با حق طبیعی مردم ایران در استفاده از فناوری صلح آمیز هسته ای، چیست؟ در پاسخ باید گفت که اولاً آمریکا و هم پیمانانش امروز خود اعلناً اعلام می کنند که مسئله آنها سلاح هسته ای نیست، بلکه آنها با دستیابی ایران به فناوری صلح آمیز هسته ای مخالفند و دلیل آن نیز ترسی است که آنها از روزی دارند که جوانان ایرانی صاحب توانایی علمی مستقل در زمینه انرژی هسته ای شوند. سخنان رئیس جمهوری کشورمان نیز به این امر اشاره دارد: «آنچه دشمنان از آن می ترسند، تولید بمب نیست زیرا در دنیای امروز بمب اتمی و تسلیحات، دیگر کارآیی ندارند بلکه علت اصلی نگرانی و ترس دشمنان خوداتکایی و دانش ملت ایران است و این که جوانان ایرانی خود در حال کسب دانش صلح آمیز هسته ای هستند.»(۶)

کلام حکیمانه مقام معظم رهبری نیز در این خصوص، شنیدنی است؛«پس از این مدت سرانجام غربیها اذعان کردند که مسئله آنها سلاح هسته‌ای نیست بلکه آنها با دستیابی ایران به فناوری صلح آمیز هسته‌ای مخالفند که این حرف برای ملت ایران به هیچ وجه قابل شنیدن و تحمل کردن نیست.… امروز توانایی ملت ایران و جوانان این کشور در دستیابی به فناوری فاخر و بومی استفاده از دانش هسته ای، دستگاه سلطه و استکبار را به شدت سراسیمه کرده و هیاهو و جنجالهای اخیر آنها نیز ناشی از این سراسیمگی است، زیرا قدرتهای سلطه گر نمی خواهند ملتها صاحب توانایی علمی مستقل شوند.»(۷)

● اشتباه آمریکا

نویسنده بر این باور است که آمریکا باز در حال اشتباه است. هدفی که آمریکا از تهدید و مخالفت با ایران دارد این است که در بین مسئولین و دولتمردان شکاف ایجاد کند و بین مردم و حکومت ایران تفرقه افکنی کند.

آمریکا سناریوهای بسیاری را علیه ایران به کار برده است، اما هر بار با حضور مردم در صحنه و هوشیاری دولتمردان جمهوری اسلامی ایران، این سناریوها به شکست انجامیده است که بعدها سران این کشور خود به شکست این سناریوها اعتراف کرده اند. بنابراین نویسنده بر این باور است که آمریکا باز در حال اشتباه است چرا که؛

۱) کشور ایران، در مواجه با مسئله انرژی هسته ای همانند هیچ کشوری دیگری از جمله عراق، لیبی، کره شمالی و… عمل نمی کند.

۲) دولتمردان جمهوری اسلامی ایران از حمایت توده مردم برخوردار هستند و مردم ایران، خود خواهان برخورداری از دانش هسته ای می باشند. بنابراین آمریکا و هیچ کشور دیگری نمی تواند به این هدف دست یابند که روزی مردم را از مسئولین کشور و سران نظام دور کرده و بین آنها شکاف ایجاد کنند.

۳) زبان تهدید و جنگ روانی در مورد ایران جواب نمی دهد؛ مردم ایران با هر نوع گرایش و سلیقه ای در یک هدف واحد مشترک هستند، و آن این است که مردم ایران تهدید و تحقیر را تحمل نمی کنند و در مقابل تهدیدات مقاومت می کنند. (هشت سال دفاع مقدس)

چه نیکوست که این سخن را با فرازی از بیانات مقام معظم رهبری به پایان برسانیم که فرمودند: « ملت ایران با قدرت، صبر و تدبیر مسیر عزت، اقتدار ملی و استقلال خود را خواهد پیمود و در مقابل هیچ تهدیدی از خود ضعف نشان نخواهد داد.»(۹)

علیرضا تاجریان

پاورقی:

۱) سخنرانی رئیس جمهوری در جمع پرشور مردم در ورزشگاه شهید بهشتی بوشهر، ۱۲/۱۱/۸۴

۲) بیانیه رئیس جمهوری خطاب به ملت ایران، ۱۷/۱۱/۸۴

۳) سخنان رئیس جمهوری در بازدید از پخش های مختلف مجتمع هسته ای نطنز، ۲۷/۱۱/۸۴

۴ و ۵) بیانیه رئیس جمهوری خطاب به ملت ایران، ۱۷/۱۱/۸۴

۶) سخنان رئیس جمهوری در بازدید از پخش های مختلف مجتمع هسته ای نطنز، ۲۷/۱۱/۸۴

۷) بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار افسران نیروی هوایی، ۱۸/۱۱/۸۴

۸) گزارش خبرگزاری آریا به نقل از خبرگزاری آلمان، ۴/۱۱/۸۴

۹) بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار افسران نیروی هوایی، ۱۸/۱۱/۸۴