معلولیت،محرومیت نیست

من یک توان‌ یابم که در وهله اول یک انسانم و حق زندگی کردن دارم.
با دلی گرم و امیدی راسخ برای زندگی و موفقیتم تلاش می‌کنم و همواره ذکر شکر خدا بر لبانم جاری است. این شعار همگی ما توان‌یابان …

من یک توان‌ یابم که در وهله اول یک انسانم و حق زندگی کردن دارم.

با دلی گرم و امیدی راسخ برای زندگی و موفقیتم تلاش می‌کنم و همواره ذکر شکر خدا بر لبانم جاری است. این شعار همگی ما توان‌یابان است؛ «معلولیت محرومیت نیست بلکه محدودیت است.» این مسئله‌ای است که همه آدم‌ها باید درباره ما بدانند که ما ناتوان نیستیم بلکه انسان‌های بسیار قدرتمند و پر تلاشی هستیم و این محدودیت هم نمی‌تواند مانع رشد و پیشرفت در زندگیمان شود.

اگر پایی برای دویدن ندارم در عوض روحی قدرتمند دارم که می‌توانم با توکل به خدای زیبا و یگانه پله‌های ترقی و سعادت را بپیمایم و با همت و تلاش پی در پی به قله‌های رفیع سعادت برسم تا بتوانم به کشورم خدمت کنم. اگر دستی برای لمس کردن ندارم در عوض قلبی پاک و بی‌آلایش دارم که به واسطه آن می‌توانم به دنیای رؤیای عشق پرواز کنم و بذر عشق و دوست داشتن را بر سر آدم‌ها بپاشم. اگر چشمی برای نگریستن ندارم در عوض حسی قوی و پاک همانند گلبرگ‌های آلاله دارم که به واسطه آن تمام زیبایی‌ها و نعمت‌های بیکران خداوندی را احساس می‌کنم. اگر گوشی برای شنیدن ندارم در عوض ارتباط نزدیکی با فرشتگان زیبا در افق بیکران هستی دارم که تمامی نجواها و زمزمه‌های عاشقان‌الله را به گوش دلم می‌رسانند.

اگر زبانی برای گفتن ندارم در عوض نگاهی عمیق و نافذ دارم که با نگریستن عشق و درد را معنا می‌کنم. هیچ کارخدا، بی‌حکمت نیست و حکمت آفرینش من هم در این است که قدر نعمات خداوند را بیشتر بدانم و همیشه برای این همه نعمت بی‌منتش شکر‌گزار باشم. خدایا من تورا دوست می‌دارم و تنها به تو عشق می‌ورزم.

خدایا من تمامی احساس و قلبم را تقدیم محبتهای بی‌انتهای تو می‌کنم. خدایا من در پرتو قدرت و حکمتت خودم را باور دارم و راه در مسیر پر پیچ و خم زندگی بر می‌دارم و زندگیم را با دستان خودم می‌سازم.

ما توان‌یابان از ترحم و دلسوزی دیگران رنج می‌بریم. تنها خواسته ما از هم‌کیشانمان این‌است که ما معلولان را باور کنند و به ما به دیده انسان ناتوان نگاه نکنند. ما می‌خواهیم که توانمندی ما را باور کرده و به ما برای پیمودن مسیر زندگی امیدواری دهند.

من عاشق وطن و آینده کشورم هستم پس با تمام وجود تلاش و پشتکارم را به‌کار می‌برم تا در ارتقا و پیشرفت کشورم سهم ارزنده‌ای داشته باشم و در مقابل از دست‌اندر‌کاران و مسئولان کشورم می‌خواهم برای اینکه بتوانم در پیشرفت کشور و اداره آن سهیم باشم امکاناتی را برای من و همنوعانم فراهم سازند تا ما هم بتوانیم نقشی در این میهن داشته باشیم.در آخر من و دوستان و هم باورانم فریاد می‌زنیم؛ ما نیز می‌توانیم.

معصومه نوری