عراق , دموكراسی نوپا

رهبران عراق برای بنای دموكراسی نوپای خود و رام كردن شورش فزاینده درخواست كمك كرده اند جهان به خصوص ایالات متحده می بایست به این درخواست پاسخ مثبت بدهد

رهبران عراق برای بنای دموكراسی نوپای خود و رام كردن شورش فزاینده درخواست كمك كرده اند.جهان به خصوص ایالات متحده می بایست به این درخواست پاسخ مثبت بدهد. اگر تلاش ما تنها تداوم وضعیت موجود باشد، امكان بهبود اوضاع، بسیار اندك خواهد بود.ایالات متحده فرصت های بسیاری داشت كه مداخله در عراق را موفقیت آمیز به پیش برد. دو سال است كه متوجه این امر هستیم كه نیروی كافی در صحنه نبرد نداشتیم، برای برپایی یك نظام فدرال می توانستیم عراقی ها را بیشتر یاری دهیم، می توانستیم نسبت به موتلفین مان رویكرد متفاوتی داشته باشیم و تا این اندازه سرسخت نباشیم.هنوز اما فرصت باقی است. می توانیم با اتخاذ یك استراتژی ملی شفاف كه امنیت نظامی، بهبود اقتصادی و رضایت سیاسی را به همراه می آورد، در بهبود كامل اوضاع عراق نقش ایفا كنیم. به علاوه باید مدیریت اوضاع عراق تنها در دست یك نفر باشد، شخص رئیس جمهور.اول به موضوع كمبود نیرو می پردازم كه با گذشت زمان این امر به مشكل بزرگتری تبدیل می شود. پیشنهاد من البته اجباری كردن خدمت سربازی نیست. بلكه باید تعداد نظامیان به خصوص پیاده نظام را افزایش دهیم این امر با ایجاد انگیزه بیشتر برای پیوستن جوانان به ارتش میسر خواهد شد.به علاوه بایست برای حضور بیشتر متحدانمان تلاش جدی به خرج دهیم. عراق یك معضل جهانی است و در صورت شكست ما تمام جهان از این امر متضرر خواهد شد. می توانیم به گسترش نقش پیشمرگان كرد نیز كه در بخش شمالی عراق فعالیت می كنند بیندیشیم.با نیروی بیشتر، می توانیم به خشكاندن سرچشمه عمده آشفتگی فعلی اوضاع عراق نایل شویم. با دور نگهداشتن مشكل سازان مشكلات را حل كنیم. آنها را به بیرون مرزهای عراق برانیم و در جذب نیروی آنها خلل ایجاد كنیم.راه دیگر برای نابودی شورش تحریك اقتصاد عراق است. من قبلاً در خصوص پرداخت مستقیم پول به خانواده های عراقی سخن گفته ام. هنوز نیز دیر نیست. بایست اختلاف نظر در خصوص چگونگی هزینه كرد درآمدهای نفت و گاز عراق را با بررسی مجدد و بازبینی موضوع مورد توجه قرار دهیم.همه آنچه گفتم امكانپذیر خواهد بود اگر ما یك استراتژی ملی واحد داشته باشیم. دغدغه اصلی بسیاری از مردم آمریكا از جمله برخی از مقامات منتخب استراتژی خروج است. نمی توان به استراتژی خروج اندیشید مگر اینكه نخست مشخص كنید به چه سطحی از موفقیت رضایت می دهید و تحقق آن را با چه ابزاری دنبال می كنید.اگر من مشاور بوش در خصوص عراق بودم، توصیه می كردم در برنامه خود یك سخنرانی درباره عراق بگنجاند و در آن بگوید: «بیش از دو سال است كه در عراقیم. به دلایل درستی به آنجا رفتیم. صدام یك معضل جهانی بود، یك تهدید، یك حامی تروریسم، یك منبع بی ثباتی و یك نقض كننده حقوق بشر. با او ما هیچ امیدی به هدایت خاورمیانه به صلح، دموكراسی و موفقیت نداشتیم. بدون او، ما اكنون یك حكومت دموكراتیك نوپا در عراق داریم و ناظر نشانه های پیشرفت سیاسی در سایر نقاط خاورمیانه هستیم.اما ما با شورشیان محلی و تروریست های خارجی مشكلی بزرگتر از آنچه می پنداشتیم داریم. اكنون زمان آن فرارسیده كه تلاش های خود را افزایش دهیم. تصمیم من این است كه سریعاً نقش فعالی به عهده بگیریم. افزایش پنجاه هزار نفری نیروهای ما در عراق كه این تعداد بیشتر در نیروی زمینی و تفنگداران دریایی خدمت خواهند كرد در این راستا مثمرثمر خواهد بود. به علاوه شخصاً برای همكاری كشورهای موتلف در ارسال نیروی نظامی برای بستن مرزها و همكاری در آموزش سریع تر ارتش و پلیس عراق مداخله خواهم كرد. همچنین نیروهای دوست كه هم اكنون داخل عراق حضور دارند را بهتر سازماندهی خواهم كرد.تلاش می كنم رضایتمندی لازم را برای عراقی ها فراهم آورم چیزی كه برای كردها، سنی ها و شیعیان به گونه متفاوتی حاصل خواهد شد. كردها چیزی را می خواهند كه از دست داده اند به علاوه حفظ چیزی كه در سیزده سال اخیر به دست آورده اند. سنی ها در مقابل شیعیان امنیت می خواهند و علاقه مندند از نظر اقتصادی مستقل باشند. شیعیان مشی متفاوتی دارند و نقش بزرگتری برای دین در جامعه می خواهند و چه بگویند چه نگویند به دنبال سیطره بر كشورند. اما هیچ كس نباید كنترل تمام امور را به دست بگیرد. تنها راه ایجاد رضایت نسبی برای همگان، یك نظام فدرال است. به نحوی كه هر كدام از گروه های عمده كنترل مناطق مربوط به خود را در قالب یك حكومت مركزی ضعیف در دست داشته باشد.برای تحریك اقتصاد عراق، دستور داده ام كه به هر خانواده عراقی هزار دلار پرداخت شود. همچنین خواسته ام كه برنامه ریزی اقتصادی به نحوی انجام شود كه درآمد نفت و گاز در قالب یك نظام فدرال مستقیماً بین مردم، خانواده ها و ایالت عراق تقسیم شود. به علاوه دستور داده ام یك پروژه كاری خاص برای جوانان بیكار عراقی شكل گیرد. این ابتكارها به توقف شورش كمك خواهد كرد و امید را در مردم عراق به وجود خواهد آورد.»

*نخستین حاكم عراق پس از تهاجم آمریكا

منبع: ارلاندو سنتینل

جی گارنر*

ترجمه: احسان صحافیان