ازدواج های فامیلی, عامل احتمالی شیوع بالای هیپوتیروییدی دایمی نوزادان

این گزارش به بررسی ارتباط ازدواج های فامیلی با هیپوتیروییدی دایمی می پردازد

● مقدمه:

این گزارش به بررسی ارتباط ازدواج های فامیلی با هیپوتیروییدی دایمی می پردازد.

● مواد و روش ها:

از اسفند ۱۳۷۶ تا شهریور ۱۳۸۱، نمونه های خون بندناف خشک شده بر روی کاغذ فیلتر نوزادان زنده به دنیا آمده در تهران و دماوند و از تیر ۱۳۷۹ داده های مربوط به ازدواج های فامیلی والدین گردآوری و TSH?۲۰mU/L بندناف (two-site IRMA) فراخوان شد. در ۱۴-۷ روزگی یا پس از آن، T۴<۶.۵?g/dL , TSH>۱۰mU/L سرم هیپوتیرویید محسوب گردید. بیماران تا تیر ۱۳۸۲ درمان و پیگیری شدند. دیس ژنزی با اسکن تکنیسیوم پرتکنتات و / یا اولتراسونوگرافی تیرویید و دیس هورمونوژنزی در موارد با تیرویید به جا (eutopic) با قطع درمان به مدت ۴ هفته در ۳-۲ سالگی و مقادیر غیرطبیعی TSH و T۴ سرم شناسایی شدند.

● یافته ها:

از ۳۵۰۶۷ نوزاد، ۲۵ هیپوتیروییدی دایمی (۱ در ۱۴۰۳ تولد)، ۱۸ (۱ در ۱۹۴۸ تولد) دیس ژنزی و ۷ (۱ در ۵۰۱۰ تولد) دیس هورمونوژنزی تیرویید شناسایی شد. از تیر ۱۳۸۲ به بعد، ۲۱ نوزاد هیپوتیروییدی دایمی و از والدین (۲۳۲۲۷ نفر)، ۶۶۴۸ نفر (۲۸.۶%) ازدواج فامیلی داشتند. ازدواج بین First cousins در ۳۹۹۴ (۱۷.۲%) نوزاد ثبت شد(n=۲۳۱۹۵) . نسبت شانس ازدواج فامیلی در هبپوتیروییدی دایمی ۲.۷۵ (فاصله اطمینان ۹۵%: ۶.۴۷-۱.۱۷؛ P=۰.۰۲) ودر دیس ژنزی ۳.۷۴ (فاصله اطمینان ۹۵%: ۱۰.۵۲-۱.۳۳؛ P=۰.۰۱) بود. نسبت شانس ازدواج بین First cousins در هیپوتیروییدی دایمی ۲.۹۶ (فاصله اطمینان ۹۵%؛ ۷.۱۵-۱.۲۳؛ P=۰.۰۲) ودر دیس ژنزی ۳.۲۱ (فاصله اطمینان ۹۵%: ۹.۰۲-۱.۱۴؛ P=۰.۰۳) بود.

● نتیجه گیری:

ازدواج فامیلی عامل احتمالی در افزایش هیپوتیروییدی دایمی نوزادان در تهران است.

عنوان	فایل
ازدواج های فامیلی، عامل احتمالی شیوع بالای هیپوتیروییدی دایمی نوزادان	application/pdf ezdevaj famili.pdf 200 KB	دانلود

آرش اردوخانی

پروین میرمیران

فریدون عزیزی