با من غریبگی نکن

وقتی همسرمان طردمان می کند, چگونه مساله را حل کنیم

متاسفانه کمتر زن و شوهری پیدا می‌شوند که در طول زندگی مشترکشان، زمانی احساس طرد شدن به‌وسیله طرف مقابل را نداشته باشند. با اینکه بسیاری از این تجربه‌های طردشدن جزئی است، اگر برای دوره‌هایی طولانی تکرار شود، ممکن است به شدت دردناک باشد...

در واقع طرد شدن مکرر به عزت نفس و سلامت روانی‌ آسیب می‌زند و ممکن است رابطه زناشویی را به خطر بیندازد. اگر درباره آسیب‌های جسمی می‌گویند که حمام و آشپزخانه خطرناک‌ترین جاهای خانه هستند، می‌توان این‌طور نتیجه گرفت که اغلب آسیب‌های عاطفی در اتاق خواب اتفاق می‌افتند.

وقتی همسرتان تقاضاهای زناشویی شما را نادیده می‌گیرد و با وجود تلاش شما برای صمیمی شدن، باز از شما فاصله می‌گیرد؛ وقتی بسیار زودتر یا دیرتر از شما به بستر می‌رود یا روی کاناپه یا در اتاق بچه‌ها خوابش می‌برد، ممکن است احساس طردشدگی کنید و احساساتتان جریحه‌دار شود.

یکی از دلایلی که حتی طردشدگی‌های جزئی باعث جریحه‌دار شدن احساسات ما می‌شود، این است که مداربندی عصبی مغز ما به شیوه‌ای است که به طردشدن عاطفی مانند درد جسمی پاسخ می‌دهد. طرد شدن به‌وسیله همسر تاثیر روانی و عاطفی شدیدی دارد چراکه همسر شخصی‌ است که شما را بیش از هرکس دیگری می‌شناسد و انتظار دارید به خاطر خود حقیقی‌تان دوستتان داشته باشد. چنین طردشدن‌هایی تاثیر بسیار مخربی بر عزت نفس و خودانگاره خواهند گذاشت. در طول زمان چنین طردشدن‌هایی روی رابطه دوجانبه با همسر هم اثری بسیار مخرب دارند. همسر طردشده برای محافظت از خود در برابر طردشدگی، بیشتر ممکن است انزوای عاطفی و بی‌تفاوتی را در پیش گیرد. طردشدن‌های مکرر همچنین ممکن است باعث احساس خشم و رنجش نسبت به همسر شود و حتی به افسردگی بینجامد.

چگونه با احساس طردشدن مواجه شویم؟

برخی افراد برای صحبت در مورد احساس طردشدن با همسرشان، دودل هستند و برخی دیگر ممکن است احساس طردشدنشان را بیان کنند، اما مشکلشان با همسرشان حل نشود. حقیقت این است که هنگامی که به‌علت طردشدن‌ مکرر به‌وسیله همسرتان عزت‌نفستان جریحه‌دار می‌شود، ممکن است آنقدر احساس آسیب‌پذیری کنید که حاضر نشوید دوباره در این باره با او بحث کنید. حتی ممکن است به این علت که می‌ترسید بحث در این مورد عدم جذابیت همسرتان را ثابت کند و احساس بدبختی بیشتری کنید یا به علت نگرانی از اینکه این بحث ممکن است به دعوایی شدید منجر شود، از این کار خودداری کنید. اما ساکت ماندن و تحمل این موقعیت و به اصطلاح «سوختن و ساختن» یقینا باعث بهترشدن وضعیت عاطفی شما نمی‌شود چراکه طردشدن‌‌ها ادامه پیدا می‌کند و همچنان شادمانی و عزت نفس شما را از بین می‌برد. بیان صریح احساس طردشدن‌، هر چقدر هم از انجام آن احساس خطر کنید، تنها راه برای شروع گفتگویی دوطرفه است که همسرتان را از آسیب عاطفی‌ای که به علت رفتارهایش می‌بینید، آگاه می‌کند.

۷ توصیه کاربردی به همسران

اگر می‌خواهید کار به جاهای باریک نکشد، این توصیه‌ها را هنگام بحث با همسرتان در نظر داشته باشید:

۱) به همسرتان بگویید لازم است با هم صحبت کنید و تصمیم بگیرید در چه زمانی این کار را انجام دهید که گفت‌وگویتان قطع نشود (مثلا صبح که برای رفتن به سر کار آماده می‌شوید، در این باره صحبت نکنید.)

۲) هنگامی که حواستان کاملا جمع است، واقعیت‌ها را به وضوح و تا حد امکان بدون قضاوت بیان کنید. مثلا بگویید: «تو عادت داشتی دستم را بگیری و بغلم کنی اما دیگر این کار را نمی‌کنی؛ چرا؟» برخی افراد ممکن است از رفتار طردکننده‌شان آگاه باشند و برخی دیگر نه. بنابراین فرض را بر این بگذارید که همسرتان متوجه رفتارش نیست و ببینید پس از آگاه کردن او از این موضوع رفتارهایش تغییر می‌کند یا نه.

۳) تاثیرات عاطفی طرد شدن را با جمله‌هایی که در آنها ضمیر اول شخص مفرد (من)، وجود دارد، بیان کنید؛ مثلا بگویید: «رفتارت باعث می‌شود من احساس عدم جذابیت و خواستنی نبودن کنم»، «این رفتار تو باعث می‌شود احساس ناامنی، خشم و رنجش کنم». مهم این است که به همسرتان برای پاسخ دادن فضا بدهید، چراکه ممکن است از تاثیر رفتارش بر سلامت عاطفی شما آگاه نباشد.

۴) به‌طور واضح از همسرتان تقاضا کنید رفتارش را تغییر دهد. مثلا بگویید: «رفتار تو با من منصفانه نیست و نمی‌خواهم این احساس را داشته باشم. ما قبلا هم در این باره صحبت کرده‌ایم، تو تلاش‌هایی کردی اما ادامه‌اش ندادی.»

۵) اگر همسرتان موضع دفاعی می‌گیرد و از تغییر خود اکراه دارد، از او بخواهید توضیح دهد دیدگاهش نسبت به این قضیه چیست، چه پیشنهادهایی برای بهترشدن وضعیت دارد، آیا چیزهایی وجود دارد که باعث ناراحتی او می‌شود و باعث می‌شود رفتار طردکننده داشته باشد؟

۶) درباره قدم‌هایی که هر دو می‌توانید برای بهبود این وضعیت بردارید، صحبت کنید. فکر نکنید فقط همسرتان باید تغییر کند. او هم احساسات خودش را دارد که زمینه‌ساز خودداری او از رابطه زناشویی و صمیمیت با شما شده است. سعی کنید در مورد یک گام‌ کوچک که هر دو نفرتان می‌توانید بردارید و قصدتان برای حل مشکل ارتباطی‌تان، به توافق برسید.

۷) هرازگاهی با همسرتان رفتارهایتان نسبت به هم را وارسی کنید تا مطمئن شوید تلاش‌هایتان و تغییراتی که ایجاد کرده‌اید، تداوم پیدا می‌کند. مثلا بگویید: «بیا هرچند هفته یک بار رفتارهایمان را بررسی کنیم تا مشخص شود همه کارها خوب پیش می‌رود یا نه؟»

ترجمه: علی نیکویی

منبع: Psychology Today