مسجد شیخ لطف الله

مسجد شیخ لطف الله درقسمت شرق میدان امام (نقش جهان) قرار گرفته است که به عنوان یک مکان کوچک مقدس درجلوی استخر ودرقسمت سایه دار این میدان در زمان شاه عباس بین سالهای ۱۶۰۲ و۱۶۱۹ …

مسجد شیخ لطف الله درقسمت شرق میدان امام (نقش جهان) قرار گرفته است که به عنوان یک مکان کوچک مقدس درجلوی استخر ودرقسمت سایه دار این میدان در زمان شاه عباس بین سالهای ۱۶۰۲ و۱۶۱۹ میلادی ساخته شده است.

نام این مسجد بنام فردی گذاشته شد که یک دانش پژوه ومحقق اسلامی به شمار می رفت ودرآن زمان وی را بسیار ستایش می کردند. شاه درآن زمان این شیخ را که اهل لبنان بود , ابتدا به مشهد ونزدیک بارگاه امام رضا دعوت کرد وسپس وی را در پایتخت به عنوان مسئول مسجد شاه ومدرسه الهیات منصوب کرد. تزیینات ایوان ورودی این مسجد شامل موزاییک های زرد وآبی است که زیبایی آن از ایوان بزرگ مسجد امام پیشی می گیرد. این مسجد کوچک هیچ محوطه داخلی مرکزی ای ندارد و تنها دارای یک جایگاه نماز است که نزدیک راهرو می باشد. اما واقعیت ارزشمنداین مسجدزیبایی موزاییک های دیواری آن دراصفهان می باشد که تا نوک مسجد نیز رسیده اند. در کیفیت مواد آن هیچ نقصی وجود ندارد. توازن و هماهنگی رنگها بی نظیر است . دیوارهای آن با فرشهای بسیار مجللی تزیین شده اند که دارای طرحهای هندسی طلاکاری شده می باشند که بر روی زمینه سبز آبی قرار گرفته اند. درسنگ نوشته ای که بر روی محراب قرار گرفته نام معمار این مسجد ذکر شده است , مرد فقیر و متواضعی که به دنبال بخشش خداوند بود و استاد محمد رضا فرزند استاد حسین نام داشت , وی در۱۰۲۸ هجری شمسی می زیست . این مسجد دارای ویژگیهای عجیبی نیز می باشد چون جایگاه و گنبد لعاب نداده آن , فقدان بارگاه مرکزی و ایوانها و تالارمقدس خالی که از سقف تا زمین با موزاییکهایی با بهترین کیفیت پوشیده شده است. کاشی کاریهای سقف آن یکی ازپیچیده ترین نمونه ها دراصفهان می باشد و کیفیت آن بسیار مرغوب است. این بنا بطور بسیار ماهرانه و زیبا در سالهای ۱۹۵۴ و۱۹۵۶ بازسازی شد.