گام به گام با انقلا ب در قلب اروپا

در میان رهبران انقلابی دنیا امام خمینی ره را می توان تنها رهبر روحانی با خصوصیاتی برجسته دانست چرا که با صفات منحصر به فردی که در ایشان وجود داشت و با تکیه بر قدرت معنوی, انقلابی در ایران به وجود آورد که در قیاس با دیگر انقلاب های جهان خصوصیاتی کاملا متمایز دارد

در میان رهبران انقلابی دنیا امام خمینی‌(ره) را می‌توان تنها رهبر روحانی با خصوصیاتی برجسته دانست چرا که با صفات منحصر به فردی که در ایشان وجود داشت و با تکیه بر قدرت معنوی، انقلابی در ایران به وجود آورد که در قیاس با دیگر انقلاب‌های جهان خصوصیاتی کاملا متمایز دارد. شجاعت حضرت امام خمینی‌(ره) در اوج دیکتاتوری پهلوی ؟؟ ناشی از همان روح معنوی بود که خداوند در وجود چنین مردی نهاد تا ملتی مظلوم را پس از سال‌ها ظلم و ستم حاکمان جور نجات دهد. رهبری که با هوش و ذکاوت خاص و افکاری بلند با سخنان قاطعانه تمام محاسبات شاه و اربابانش را درهم ریخت و ایشان هنوز هم نمی‌دانند که دست امام دستی خدایی بود تا معنای یدالله فوق‌ ایدیهم را بروز دهد.

رهبران انقلاب‌ها خصوصیاتی منحصر به فرد دارند و این خصوصیات به ایشان شخصیتی کاریزماتیک بخشیده رهبران کاریزما می‌توانند با اشاره انگشت ملتی را به حرکت درآورند و بی‌شک امام خمینی‌(ره) از برجسته‌ترین رهبران کاریزماتیک حال حضور محسوب می‌شود. این که چگونه رهبری پس از پانزده سال دوری از ملت توانست در عمق جان ایشان نفوذ کند و مردم همواره عزیزش بدارند خود موجب اعجاب و شگفتی است. اما آنچه که آشکار است قدرت خداوندی است و اراده او در کار است که جرقه‌ای به دست ظالمین زده شود و شعله آن ریشه ظلم را بسوزاند. این جرقه نبود مگر مقاله توهین‌آمیزی که به امضای رشیدی مطلق در اطلاعات به طبع رسید و اعتراض مردم را برانگیخت. این اتفاق زمانی رخ داد که رهبران کاخ سفید تصور می‌کردند موقعیت شاه در منطقه تثبیت شده و می‌تواند هر حادثه‌ای که منافع غرب را به خطر اندازد کنترل کند.

رهبر تبعیدی ایران زمانی در تبعید بود که شاه از درآمد ناشی از فروش نفت سرمست از غرور رهبران جهان را نصیحت می‌کرد. در این زمان ساواک و سازمان‌های اطلاعاتی و امنیتی وابسته به غرب هر صدایی را در نطفه خفه می‌کردند و در همین شرایط بود که نیکسون دکترین خود را مبنی بر ژاندارمی خلیج فارس مطرح کرد تا این نوکر سرسپرده در ایران حافظ منافع آتازونی برای همیشه باشد. سیل تسلیحات آمریکایی به ایران سرازیر شد و فریادهای دروازه‌های تمدن بزرگ از نیاوران برخاست. درآمدهای سرشار نفتی صرف جشن‌های سخره‌آمیز تاجگذاری و ۲۵۰۰ ساله می‌شد تا شاه ارتشی را به رخ رهبران جهان بکشد که اگر مستشاران آمریکایی‌اش را بیرون می‌بردند مفلوک و مفلوج چون ارتش رضاخان لحظه‌ای درهم می‌ریخت. اما ظاهر امر تثبیت قدرت پهلوی در منطقه بود. در این شرایط فردوست می‌گوید:

“در سال ۵۷ وضع محمدرضا کاملا محکم به نظر می‌رسید. او به پشتیبانی غرب بویژه آمریکا و انگلستان اطمینان داشت و روس‌ها نیز وجود او را پذیرفته بودند و روابط حسنه‌ای ایجاد کرده‌ بودند ...(۱)

سال‌هایی که امام‌(ره) در تبعید بود تنها نوارها و اعلامیه‌هایش به ایران می‌رسید و آن هم اگر به دست ساواک می‌افتاد به شدت با آن برخورد می‌کرد.

شاه با تبعید امام‌(ره) می‌خواست این پیوند قلبی که بین ایشان و مردم ایجاد شده بود را بگسلد و به خیال خام “از دل برود هر آن که از دیده رود” ایشان را از مردم دور کرد. به دنبال آن چادر اختناق بر سر ایران کشیده شد و صدائی از کسی نمی‌آمد. همین زمان بود که سهراب آرزوی شهر پشت دریاها را می‌کرد. نیما فریاد می‌زد آی آدم‌ها. اخوان ثالث از دست سوزان سرما به دنبال مامنی می‌گشت، شفیعی کدکنی هم دل گرفته از کویر وحشت می‌گریخت. فروغ فرخزاد از تاریکی و از نهایت شب حرف می‌زد اما بارقه‌های امید درخشیدن گرفت.

سیزدهم مهرماه سالروز هجرت حضرت امام خمینی‌(ره) از عراق به پاریس است. این رخداد در تاریخ انقلاب اسلامی در خور اهمیت است زیرا به حرکت انقلاب سرعت بخشید و در این دوران نهضت امام‌(ره) به جهانیان معرفی شد. اما علت هجرت امام خمینی‌(ره) چه بود؟

شاه پس از قطع حمایت از ملا مصطفی بارزانی چریک پیری که ارتش عراق را تا ورطه اضمحلال پیش برد باعث شد حزب بعث در عراق تقویت شود.

پس از این رفته رفته روابط ایران و عراق بهبود یافت. حضور حضرت امام‌(ره) در عراق بر اهمیت این روابط افزوده و از سویی رژیم، پایگاه مهمی را از مخالفان خود گرفته بود. قبل از سال ۱۹۷۵ م تیرگی روابط ایران و عراق باعث شده بود تا کشور عراق مامنی برای فعالیت مخالفان شاه باشد. تا جایی که برخی از سران سازمان مجاهدین در رادیو بغداد به فعالیت علیه رژیم ایران می‌پرداختند اما حضرت امام‌(ره) علیرغم پیشنهاد دولت عراق به هیچ وجه از این رادیو برای سخنرانی استفاده نکردند.

هشتمین روز مهرماه [سال ۵۷] سفیر عراق در تهران به دیدار شریف امامی رفت او قبلا خواستار دیدار با شاه شده بود که به علت بیماری او ممکن نشد. در این ملاقات پیام خصوصی صدام حسین تکریتی(۲) به شریف امامی داده شد. مرد قدرتمند حکومت بعثی پیشنهاد می‌کرد که اگر رژیم شاه لازم می‌داند او می‌تواند ترتیب سوءقصدی به جان آیت‌الله خمینی‌(ره) را بدهد. شریف امامی به دست و پا افتاد نگران آن بود که مبادا با رسیدن این پیام به شاه نظامیان تندرو باخبر شوند و او را وادارند که با این توطئه همصدایی کند ... پس با تشکر از صدام حسین موذیانه پیشنهاد او را از طرف شاه و دولت رد کرد. در مقابل درخواست کرد که دولت عراق کوشش‌های خود را برای محدود کردن فعالیت‌های آیت‌الله خمینی به کار اندازد.(۳)

رژیم بعث پذیرفته و خواست تا سکوت را به امام خمینی‌(ره) تحمیل کند. پس در اولین اقدام منزل امام‌(ره) محاصره شد و به ایشان پیشنهاد شد دست به مصاحبه، ایراد سخنرانی و صدور اعلامیه نزنند. امام نپذیرفته و روز دهم مهر تصمیم به ترک نجف گرفتند. ایشان بلافاصله روانه کویت شدند اما دولت کویت به امام اجازه ورود نداد. در این حین رژیم شاه از هول ورود امام‌(ره) به ایران و تصور استقبال مردم وحشت‌زده به دنبال راهکاری می‌گشت که ایشان به ایران نیایند. به همین جهت شریف امامی با سفرای آمریکا و انگلیس گفتگو‌هایی انجام داد و مقرر شد نتیجه متعاقبا اعلام شود.

هنوز پاسخی از سوی سفارتخانه‌ها داده نشده رژیم عراق خبر حضور امام‌(ره) را در فرودگاه بغداد مخابره کرد و اعلام شد ایشان در صدد گرفتن بلیت به مقصد پاریس می‌باشند. رژیم این عمل امام‌(ره) را بررسی کرده و مهر تائید بر آن زد. عوامل شاه به خیال اینکه امام در یک کشور