۱۸ دی ماه سال ۱۳۲۹ ـ قوانین مطبوعاتی ایران در پی دوماه مبارزه روزنامه نگاران لغو شد ، ولی .....

۱۸ دی ماه سال ۱۳۲۹ خورشیدی در پی دوماه تلاش پی گیر روزنامه نگاران وطن ، طرح لغو همه قوانین مطبوعاتی کشور به استثنای قانونی که مجلس، دو سال پس از مشروطه شدن کشور وضع کرده بود از …

۱۸ دی ماه سال ۱۳۲۹ خورشیدی در پی دوماه تلاش پی گیر روزنامه نگاران وطن ، طرح لغو همه قوانین مطبوعاتی کشور به استثنای قانونی که مجلس، دو سال پس از مشروطه شدن کشور وضع کرده بود از تصویب گذشت که پیروزی بزرگی برای

« ژورنالیسم ایران » در طول تاریخ بشمار رفته است.

این مبارزه در پی تحت فشار قرار گرفتن مطبوعات که در باره نفت چیزی ننویسند از نیمه آبان آن سال آغاز شده بود و عبارت بود از: تحصن روزنامه نگاران در ساختمان مجلس ، شرکت نویسندگان در اجتماعات و ایراد نطق و خواستن از مردم به ارسال

نامه و طومار اعتراضیه به مقامات مربوط ، توسل به دادستان کل و مقامات قضایی دیگر که ضوابط مطبوعاتی ایران مغایر روح قانون اساسی کشور و موازین جهانی است، کاستن از صفحات روزنامه ها، و به این بهانه خودداری از انتشار اخباری که وزارتخانه ها ارسال می داشتند ، سفید گذاردن جای ستون برخی نویسندگان معروف و مورد علاقه مخاطبان و خواستن از روشنفکران دیگر به پیوستن به آنان و .... در آن زمان ژنرال رزم آرا نخست وزیر ایران بود. در طول این مبارزات بسیاری هم بودند که می گفتند قانون مطبوعات زائد است و ضرورت ندارد و ایران نیز مانند بسیاری از کشورها نباید قانون مطبوعات داشته باشد و روزنامه نگاری یک حرفه است مانند حرفه های دیگر و باید در دست صنف مربوط باشد نه دولت و....

مطبوعات آزاد از قید و بندهای حکومتی عمری کوتاه داشت و پس از براندازی ۲۸ مرداد سال ۱۳۳۲، باردیگر مقررات سابق را به نام قانون مطبوعات از گور در آورده و حاکم برنشریات کردند و تا کنون هم هرچند وقت یک بار بر سخت شدن آنها به ویژه دادن پروانه نشر به اصحاب این حرفه افزوده شده است ــ سختگیری که در کمتر کشوری نظیر دارد. همین غیر حرفه ای بودن قانون و ضوابط مطبوعات و انشاء آنها توسط کسانی که اهل این حرفه نبودند سد پیشرفت ژورنالیسم وطن شده است. نبود یک دادگاه قانون اساسی نیز مانع از آن شده است که ابطال این ضوابط درخواست شود.