شباهت های ماه رمضان

برای اهل معرفت اولین روز ماه رمضان روز سال نو است و به سنت حسنه ایرانی ها که در آخرین روزهای سال خانه تکانی می کنند آخرین روزهای شعبان حکم آخرین روزهای اسفند را دارد سعی می کنند برای این ضیافت و میهمانی بزرگ توشه ای تهیه کنند, دل را خانه تکانی می کنند, از مردم حلا لیت می خواهند, حق الناس را رد می کنند

برای اهل معرفت اولین روز ماه رمضان روز سال نو است و به سنت حسنه ایرانی‌ها که در آخرین روزهای سال خانه‌تکانی می‌کنند آخرین روزهای شعبان حکم آخرین روزهای اسفند را دارد.سعی می‌کنند برای این ضیافت و میهمانی بزرگ توشه‌ای تهیه کنند، دل را خانه‌تکانی می‌کنند، از مردم حلا‌لیت می‌خواهند، حق‌الناس را رد می‌کنند، کینه را دور می‌ریزند، از خطاها و لغزش‌های دیگران چشم‌پوشی و آنها را عفو می‌کنند و به انتظار ماه رمضان می‌نشیند. ماه رمضان ماه اولیای خداست. یک‌بار دیگر بارعام پروردگار عالم به بزرگی خلقت شروع شده است. راستی ماه رمضان شبیه چیست؟

ماه رمضان شبیه بهشت است؛ در بهشت بندگان همه میهمان خدا هستند. خواب‌شان تسبیح پروردگار است. رو در روی مومنان می‌نشینند. در بهشت معصیت نیست. همه به هم سلا‌م می‌دهند. بغض و کینه و حسد در بهشتیان راه ندارد.

رمضان نیز همین‌گونه است. همه‌اش رحمت است، همه‌اش بخشش است. دست و دل روزه‌داران به مال مردم تعرض نمی‌کند، زبان به فحش و ناسزا نمی‌گردد، آبروی مومن دوباره اعتبار پیدا می‌کند، بازار عفو و بخشش رونق می‌گیرد، کینه‌ها از دل می‌رود و وقتی این دل از اغیار خالی شد، محبت اولیای خدا در آن جای می‌گیرد. عبادت معنا پیدا می‌کند، نفس‌ها به تسبیح تبدیل می‌شوند، نگاه‌ها مهربان‌اند و مردم در رسیدگی به فقرا و نیازمندان از یکدیگر سبقت می‌گیرند. رمضان شبیه بهشت می‌شود چراکه همه اصرار دارند شما در افطاری آنها شرکت کنی. رمضان بهشت می‌شود چرا که رحمت خدا شامل همگان شده است.

● ماه رمضان شبیه قرآن است

برای کسانی که با قرآن مانوس هستند و آن را مرتب تلا‌وت می‌کنند، سراسر قرآن نور است. آیات الهی همه توحید را تفسیر می‌کنند. از مهربانی و رافت خداوند سخن می‌گویند. خلقت آسمان‌ها و زمین هدفدارند و انسان با صفت احسن‌الخالقین در اوج خلقت خلیفه‌اللهی دارد. قرآن راهی است برای کسانی که بخواهند عقل و تفکر کنند و سیره انبیا و اولیای خدا را راهنمای خود قرار دهند. قرآن عزت و سربلندی است برای مومن و بالا‌خره قرآن شفا است برای سینه‌های دردمند.

رمضان هم بسان قرآن ظرف نزول قرآن است. شبی دارد که برابری می‌کند با هزار ماه، امیرالمومنین دارد که اسوه بشریت است. ساعات تفکر و تدبر دارد. رمضان بهار قرآن است. رمضان با خود مناجات ابوحمزه ثمالی دارد، دعای جوشن کبیر دارد، دعای سحر دارد و بیدار بودن شب‌ها و احیا را همراه دارد. رمضان خضوع و خشوع بندگی را به همراه دارد. لب‌های عطشان حکایت سختی آتش جهنم را به یاد می‌آورد و رمضان مثل قرآن، خود راه است. بندگان روزها را در معرفت خداوند و رسیدگی به نیازمندان و شب‌ها را به توبه و تضرع می‌پردازند. رمضان شبیه قرآن است در درمان دردهای نفسانی آدم‌ها. با افطار دادن و صدقه دادن بخل و طمع از بین می‌رود. با روزه حرص و پرخوری دور می‌شود. با روزه صحیح حرام‌خواری و لقمه‌های شبهه‌ناک تعطیل می‌شوند. با رحمت و بخشش، کینه‌ها و بغض‌ها کنار می‌روند.

● رمضان شبیه اولیای خداست

اولیای خدا تفسیر آیات قرآن هستند. معصومین خلفای واقعی خداوند روی زمین هستند. در روایات داریم که پیامبر و ائمه اطهار و وجود فاطمه زهرا(س) بهانه خلقت هستند و همه موجودات دیگر طفیلی وجود آنها به حساب می‌روند.

در رمضان شبی است که بسیار شبیه وجود نازنین حضرت زهرا(س) است. رمضان زمان نزول برکات آسمانی است. هر سال یک نوبت، آن هم در ۳۰ روز، شیطان‌ها در بند هستند و باب‌های بهشت باز است. از جرائم و تقصیرها می‌گذرند، تلا‌وت یک آیه قرآن یک ختم حساب می‌شود و یک رکعت نماز صدها برابر به حساب می‌آید. حکایت رمضان همان کوثر است و خیر کثیر. منادیان هر شب از آسمان به زمین می‌آیند بر بخشیده‌شدگان بشارت می‌دهند و شب عید فطر شبی است که همه بندگان مورد خطاب قرار می‌گیرند که همه شما بخشیده شدید و حالا‌ به فکر اعمال خود باشید. رمضان شبیه اولیای خدا هستید چرا که اولیای خدا از عملکرد شیعیان راضی به نظر می‌رسند و به اعمال آنان مباهات می‌کنند.

● رمضان شبیه باران است

باران بر همه زمین‌ها می‌بارد. اگر در شوره‌زار محصولی بار نمی‌آید تقصیر باران نیست. باران خداوند همه جا را فرا می‌گیرد. باران موجب حیات گیاهان و جانوران است. باران طبیعت و هوا را لطیف می‌کند.

رمضان هم همین‌گونه است. لذا پیامبر(ص) فرمود ای مردم به سوی شما می‌آید ماهی که ماه رحمت است. رمضان بار عام الهی است برای عموم بندگان، موجب حیات بندگان خدا است، لحظه‌ای شیرین‌تر از شب و روز عید فطر به‌ویژه پس از نماز عید فطر نیست که آدمی احساس می‌کند دوباره متولد شده است و شانه‌ها از بار گناه سبک شده‌اند. چشم‌ها از خوف خداوند شست‌وشو شده‌اند، زنگار غم و گناه از دل‌ها زدوده شده و دوباره حیات طیبه به سراغ آدم‌ها آمده است. نگاه مردم به یکدیگر همراه با لبخند است.

دوباره دست‌ها برای یاری یکدیگر دراز شده‌اند. دوباره انسان‌ها حرمت پیدا کرده‌اند. به حلا‌ل و حرام اهمیت داده می‌شود. کاش می‌شد این نعمت را حفظ کرد. کاش می‌شد همه سال رمضان بود. رمضان خدا که اینگونه است. بهشت خدا و همسایگی با اولیای او چقدر لذت‌بخش است. ‌

محمدرضا حشمتی