بچه‌های پر قهر و پرخشم

یکی از شایع‌ترین رفتارهای کودکان قهر کردن است. بچه‌ها عموماً به دلیل ناامنی، ترس‌های مبهم، نداشتن توانایی‌های کلامی و جسمی و نداشتن کنترل بر احساسات خود قهر می‌کنند. قهر …

یکی از شایع‌ترین رفتارهای کودکان قهر کردن است. بچه‌ها عموماً به دلیل ناامنی، ترس‌های مبهم، نداشتن توانایی‌های کلامی و جسمی و نداشتن کنترل بر احساسات خود قهر می‌کنند. قهر بین افرادی که دلبستگی عاطفی به هم دارند، مرز صمیمیت را خدشه دار می‌کند اما کودک بیشتر برای برآوردن خواسته‌هایش از قهر استفاده می‌کند و چنانچه والدین واکنش مناسبی به کودک نشان ندهند، به این کار عادت می‌کند.‏

در برخورد با رفتارهای منفی کودک می‌توان از چند روش مانند زمان سکوت، محرومیت، اصلاح جبرانی، محرومیت از امتیازها و نادیده گرفتن استفاده کرد که در برخورد با قهر بهترین روش، همین نادیده گرفتن است. وقتی کودک با قهر کردن قصد باج‌گیری، جلب توجه افراطی و برآوردن خواسته اش را دارد والدین باید رفتار وی را نادیده بگیرند. کودکی که با قهر کردن جلب توجه می‌کند و والدین با تصور این که کودک کمبود توجه دارد، به او بیش از حد توجه نشان می‌دهند، در طول زمان سطح توقع او را بالا می‌برند و کودک همواره نیازمند توجه و محبت باقی می‌ماند. بنابراین حتی در ابراز محبت نباید افراط کرد زیرا محبت افراطی همچون کمبود ابراز محبت به کودک، استرس‌های شدیدی به او وارد می‌کند. نادیده گرفتن، یک شیوه ساده و در عین حال دشوار برای رفع رفتارهای نادرست کودک است. دراین روش والدین باید ارتباط چشمی با کودک را قطع و در عین حال ارتباط لمسی را حفظ کنند. این روش باید موقتی باشد و حتماً یک شیوه ارتباطی قطع شود نه تمام شیوه‌های ارتباطی زیرا اگر ارتباط چشمی، کلامی و لمسی را با کودک قطع کنیم، در واقع ما قهر کرده‌ایم.‏