چخوف در باغ آلبالو

چخوف با آن‌که در سن ۴۴ سالگی و براثر بیماری سل، زودهنگام چشم‌از جهان فرو بست، اما کارنامه‌ای درخشان در ادبیات دارد. او با آن‌که در دوران تحولات فرهنگی- سیاسی روسیه قبل از انقلاب …

چخوف با آن‌که در سن ۴۴ سالگی و براثر بیماری سل، زودهنگام چشم‌از جهان فرو بست، اما کارنامه‌ای درخشان در ادبیات دارد. او با آن‌که در دوران تحولات فرهنگی- سیاسی روسیه قبل از انقلاب می‌زیسته، اما بدون حمایت از گروه یا جریان خاصی، خالق ادبیات اجتماعی و انتقادی گردید. داستان‌های او مخاطب را به تفکر وا می‌دارد و تا مدت‌ها تحت تأثیر قرار می‌دهد.

چخوف قلمی ساده، روان و موجز دارد و در اکثر آثارش طنزی تلخ جریان دارد. او معتقد بود که در داستان و یا نمایشنامه هیچ چیزی نباید بیهوده به کار برده شود و به قول خودش «اگر تفنگی را در پرده اول از دیوار بیاویزم در پرده دوم یا سوم حتماً با آن شلیک خواهم کرد» او در کنار پوشکین، تولستوی و ماکسیم گورکی از چهره‌های محبوب ادبیات روسیه به شمار می‌رود. مایاکوفکسی شاعر معروف شوروی درباره او می‌گوید: «زبانش ساده، قاطع، کوتاه و روشن بود مانند جملات عامیانه دلخواه ما مثل؛ روز به‌خیر یا بفرمایید یک استکان چای. هر جمله ‌او داستان کوتاهی است. چخوف نویسنده‌ای شکاک و منتقد زمان تزاری است...» او با زبانی شیوا به توصیف طبیعت می‌پردازد و آدم‌ها را در تیرگی زندگی روزمره بی اعتنا نسبت به سرنوشت نشان می‌دهد، آدم‌هایی که برای تغییر در زندگی ناگوارشان هیچ تلاشی نمی‌کنند. وی بر این عقیده بود که نویسنده باید در بیان تعارضات میان انسان و طبیعت و بی توجهی انسان به پیرامون خود لحن بیطرفانه داشته باشد. در داستان‌های او با آدم‌هایی روبه رو می‌شویم که در مواجهه با اوضاع ناهنجار معمولاً دچار سوءتفاهم می‌شوند و به درک درستی از آنچه که به آن گرفتار شده‌اند نمی‌رسند و به همین سبب به گرفتاری‌های خود دامن می‌زنند. هرچه که در جامعه وجود دارد از قانون گرفته تا سنت نمی‌تواند گره گشای مشکلات آدم‌ها و بن بست‌هایی که در آنها گرفتار شده‌اند باشد.

«اتاق شماره ۶» «ملخ»، «زوجه»، «در تبعید»، «همسایگان»، «داستان مرد ناشناس»، «جزیره ساخالین»، «سه سال»، «جنایت»، «زندگی‌من»، «درگاری»، «آدم‌توی جلد»، «مستأجر»، «شوهر»، «باغ‌آلبالو» و «افسانه خسته کننده از دفتر یادداشت یک پیرمرد» از جمله آثار او هستند.

چخوف نویسنده‌ای توانا و پزشکی مهربان بود که زندگیش را صرف نوشتن و پرداختن به بیماران و مردم فقیر کرد.