تلاوت و خواندن پر خیر از دید امام علی ع

اهمیت و هدف تعلم و تعلیم قرآن

هدف از تعلم و تعلیم قرآن و خواندن آن تنها کسب پاداش وعبادت نیست، بلکه هدفی بالاتر از هدف معمولی منظور است وآن آشنا شدن به معارف اسلام و قانون گذار جهان است.

به گزارش خبرگزاری مهر، قرآن کتابی عادی نیست که هر کس بتواند آن را بفهمد و یا اگر مطالعه کند، آن را درک نماید، بلکه زحمت فراوان لازم دارد، باید سالیان دراز در آن غور کرد و در آن تدبر و تفکر کرد. یکی از وظائف مهم هر انسانی، یاد گرفتن و یاد دادن قرآن است، زیرا تنها کتابی که ما را از بدبختی نجات داده و به سعادت دنیا و آخرت می رساند، همانا قرآن است که ما را به خداشناسی و عقائد درست و احکام و مسائل اسلامی و معارف بزرگ مذهبی و دینی و...آشنا می کند.

آشنایی با قرآن مجید باید از طریق اهل بیت عصمت و طهارت صورت گیرد، زیرا عترت، مفسر و مبین و معلم این کتاب آسمانی می باشند. از پیامبر اکرم(ص)روایت شده که فرمود: قرآن را یاد گیرید و غرائب آن را بیاموزید و غرائب آن واجبات و حدود آن است؛ چون قرآن بر پنج صورت فرود آمده؛ حلال و حرام و محکم و متشابه و امثال.پس به حلال عمل کرده و حرام را واگذارید و به محکم عمل نموده و متشابه را رها سازید و از مثلهای آن پند گیرید.

همچنین از آن حضرت نقل شده است: "بهترین شما کسی است که قرآن بیاموزد و قرآن یاد دهد". حضرت علی (ع) در حقوق فرزند نسبت به پدر می فرماید: پس حق فرزندبر پدر آن است که او را نام نیکو بگذارد و نیکو ادب کند و به او قرآن یاد دهد.

انگیزه تعلم و تعلیم قرآن، شناخت خدای جهان آفرین از زبان خود او و معرفت نسبت به پیغمبران و امامان به ویژه خاتم الانبیا(ص) می باشد. مقصود از تعلیم قرآن پی بردن به خصوصیات جهان ابدی و ریزه کاری های جهان هستی و راهنماییهای دینی، اخلاقی، عبادی، اجتماعی، سیاسی تاریخی، صنعتی و صدها امور دیگر که نیازمند به فکر و تدبر دارند، می باشد.

باید متوجه بود که تنها هدف از تعلم و تعلیم قرآن و نظر انداختن به آن برای پاداش داشتن و عبادت بودن آن نیست، بلکه هدفی بالاتر از هدف معمولی منظور است وآن آشنا شدن به معارف اسلام و اساس قانون و قانون گذار جهان است و غرض رسیدن به خدا و قرب به اوست. و به همین جهت است که از علی(ع) روایت شده که فرمود: آگاه باشید! خیری نیست در خواندنی که درآن تدبر نیست، آگاه باشید خیری نیست در عبادتی که درآن،فهم و دانستنی نیست.

بعد از یادگرفتن و یاد دادن قرآن باید به آن عمل نماییم، زیرا معرفت و آشنایی به احکام و دستورات الهی، مقدمه عمل به آنهاست و با عمل، جامعه ترقی کرده و زنده خواهد شد و عمل است که آدمی را محبوب خدا ساخته و با ترک آن مطرود می سازد. از امام صادق(ع) روایت شده که فرمود: هر که از روی قرآن تلاوت کند، ازچشمش بهره برده و بر پدر و مادرش تخفیف داده شده و چیزی بر شیطان از این عمل سخت تر نیست که از روی قرآن بخواند.

شکی نیست که انسان هر چه بیشتر درآموزش قرآن تلاش کند ثواب زیادتری نصیبش خواهد شد. حضرت علی(ع) می فرماید: زمانی که اهل زمین مرتکب معاصی شوند، و در بدیها فرو روند، خداوند همت می ورزد که آنها را عذاب کند، باکی هم ندارد، اما وقتی که نظر می کند به پیرها که به سوی نماز قدم بر می دارند و بچه ها که قرآن می آموزند، بر آنان رحم کرده، عذاب را به تاخیر می اندازد.

ماه مبارک رمضان ماه نزول قرآن است، ماهی است که هر انسانی باید از آن بهره مند گردد و تا قدرت دارد از وقت استفاده کرده و از تنبلی و بی تفاوتی دوری کند و به سوی نیکبختی خود حرکت کند و از بدبختی بگریزد و با کوشش هر چه تمام تر به یاد گرفتن و یاد دادن این کتاب عظیم الشان بپردازد و خود را از آمرزش الهی محروم نکند پس این ماه بزرگ را باید درک کنیم و بهترین بهره برداری را از آن با تلاوت قرآن داشته باشیم.