سرمایه گذاری در رشته های پرمدال را جدی بگیریم

یکی از دلایل رشد و موفقیت کشورهای پیشرفته در امر ورزش کنار آمدن آنها با واقعیت های حاکم بر ورزش آن کشورهاست

یکی از دلایل رشد و موفقیت کشورهای پیشرفته در امر ورزش کنار آمدن آنها با واقعیت های حاکم بر ورزش آن کشورهاست. زیرا با شناسایی کارشناسانه و آگاهانه نقاط قوت و ضعف خود به گونه ای برنامه ریزی می‌کنند که روند صعودی پیشرفت را حفظ کرده، از ضعف های خود کاسته و نقاط قوت خود را تقویت نمایند.

لازمه تحقق این امر باور این مساله است که نگاه مسوولا ن ورزش باید هم سو و همراه باشد و در نشست های تخصصی و راهبردی به این اجماع برسند که موفقیت در ورزش، در گرو داشتن تفکرات مثبت، سازنده و نزدیک به هم است و اگر محور این گونه جلسات، پذیرش حقایق موجود در جامعه، امکانات، نیازها، پتانسیل ها و نیروهای تخصصی در همه زمینه ها باشد، نگاه مشترک و همسویی، پدید می آید که حاصل آن به سود ورزش و نیروهای فعال در آن خواهد بود.

اگر این تفکرات به استانداردهای جهانی نزدیک تر باشد و در آن برنامه ریزی های مسوولا ن بین المللی ورزش برای آینده مدنظر قرار گیرد، آنگاه می توان امیدوار بود روندی که در پیش گرفته شده بتواند موجب پیشرفت و موفقیت روزافزون شود.

باید بپذیریم که نگاه امروز ورزش جهان یک نگاه کاملا حرفه ای است و در این نوع نگاه ورزش قهرمانی در مقایسه با دیگر ابعاد ورزش با اقبال بیشتری روبه رو می شود.

در نتیجه کسب مدال به ویژه در عرصه های بین المللی و در راس آن المپیک ها و مسابقات جهانی و قاره ای از ارزش بالا تری برخوردار می گردد و همه برنامه ریزی ها و تدابیری که برای آینده در نظر گرفته می شود، بیشتر به سمت رشته هایی است که با سرمایه گذاری روی آن ها می توان به مدال های بیشتری دست یافت و البته در این میان استقبال مردم جهان از این رشته ها هم مورد توجه قرار می گیرد و خلا صه مسوولا ن به گونه ای برنامه ریزی می کنند که هم تماشاگران را حفظ کنند و هم فضا را برای رشد ورزش های جذاب و پرمدال بیش از پیش فراهم نمایند.

اگر امروز در کمیته بین المللی المپیک به عنوان بالا ترین مرجع ورزش جهان بحث حذف رشته هایی چون وزنه برداری و کشتی مطرح می شود، بدان علت است که این رشته ها با حداقل تماشاگر روبه رو هستند و حتی در بازی های المپیک و پیکارهای جهانی که اوج رقابت در این دو رشته است، با کمترین استقبال مواجه می شوند.

این زنگ خطر همچنین زمزمه هایی را که خواستار حذف این دو رشته از صحنه المپیک هستند، مسوولا ن ورزش جهان شنیده اند.

در این بین المپیک ها محل جولا ن قهرمانان و ورزشکاران رشته هایی چون دو ومیدانی، شنا و ژیمناستیک است. رشته هایی که هم تماشاگران را به محل مسابقه می کشاند، هم شاهد رقابت های زیبایی در آن هستند و هم مدال های پرشماری در آن توزیع می شود که همه این عوامل، کشورهای مختلف جهان را تشویق و ترغیب می کند تا با این واقعیت کنار آمده و برنامه ریزی هایی در جهت حمایت از این رشته ها تحت عنوان رشته های پایه و مدال آور به عمل آورند.

در کشور ما چند سالی است که مسوولا ن ورزش به اهمیت توجه به رشته های پایه پی برده اند و نگاه آنان نسبت به سال های پیش از آن، تغییر محسوسی داشته است اما این تجربه را هم باید همواره مدنظر داشته باشیم که توجه مقطعی به رشته های پایه، شاید به ظهور تک ستاره هایی منجر شود اما نتیجه بخش نخواهد بود و برای موفقیت های مستمر، نیاز به فرصت بیشتری برای به بار نشستن تلا ش ها وجود دارد.

این که انتظار داشته باشیم رشته هایی چون شنا، شیرجه و واترپلو به عنوان رشته های مدال آور با حمایت های مقطعی و کوتاه مدت به مدال برسند یا حمایت از آنان از سوی مسوولان ذی ربط با بالا و پایین شدن بودجه و اعتبارات دچار تزلزل شود، نه تنها عادلانه نیست بلکه کارشناسانه هم نیست و همه تفکرات مثبت گذشته را زیر سوال می برد. این اتفاق در مورد رشته های مدال آوری چون دو و میدانی و ژیمناستیک هم به عنوان دیگر رشته های پایه قابل اعتنا و پیگیری است و نباید مسوولان با انتخاب ساده ترین و کم خطر ترین راه ها، نگاه حمایتی خود را از رشته های مدال آور دور کنند.

برای ورزش ما که زمانی رشته ای چون شنا، جایگاهی در منطقه و قاره نداشت، امروز شناگران کشورمان در سایه حمایت های مسوولان خود را در فینال مسابقات آسیایی می بینند که این نشانگر پاسخگویی مناسب به اعتماد مسوولان و بیانگر رشد کیفی این ورزش مفرح و زیباست تا جایی که اکنون در هر مسابقه بین المللی و کشوری شاهد رکوردشکنی های ملی نیز هستیم.

این مهم در رشته شیرجه با مدال هایی که تاکنون کسب کرده و در رشته واترپلو با موفقیت هایی که به دست آورده، کاملا مشهود است و برای آنکه این نمودار همواره به سیر صعودی خود ادامه دهد باید همچنان مورد توجه و حمایت قرار داشته باشد.

واقعیت این است که افق های روشنی پیش روی رشته های شنا و واترپلو در وهله اول و شیرجه در وهله دوم قرار دارد که، نه می توان آنها را نادیده گرفت و نه انصاف است که آن را مورد توجه قرار نداد. راهیابی به مسابقات جهانی، تلا ش برای کسب سهمیه المپیک ۲۰۰۸ پکن و برنامه ریزی برای تصاحب مدال در بازی های آسیایی ۲۰۱۰ گوانگجو، اتفاقات کوچکی نیستند، زیرا اگر هر یک به نتیجه برسد افتخاری برای خانواده بزرگ ورزش های آبی و نمره مثبتی در کارنامه مسوولان ورزش خواهد بود و نمی توان از کنار آن به سادگی گذر کرد.

حضور موفقیت آمیز تیم واترپلوی جوانان ایران در اولین دوره کاپ فینا که با مقام سومی همراه شد و جوانان شایسته ما بالا تر از رقیبان آسیایی و آفریقایی قرار گرفتند، یک واقعیت شیرین و قابل تامل است که تحسین بین المللی را با خود همراه کرد و رئیس فدراسیون جهانی شنا (فینا) را به وجد آورد.

ثبت چندین رکورد ملی و رکوردهای رده های سنی در مسابقات کشوری تاییدی بر این مدعاست که رشته شنا، راه موفقیت را پیدا کرده و می تواند با تکیه بر حمایت مسوولا ن فاصله خود را با رقیبان کمتر از گذشته کند و حتی به مدال هم بیندیشد، چیزی که در گذشته نه چندان دور، خواب آن را هم نمی دیدیم.

بنا به همین واقعیت ها، باید مسوولا ن سازمان تربیت بدنی، نگاه حمایت آمیز خود را از رشته های شنا، شیرجه و واترپلو، برنگردانند. اتفاقاتی را که در چند سال اخیر در این رشته ها موجب انگیزه و تلا ش بیشتر شده، باور کنند و با اختصاص بودجه و اعتبار لا زم، به حرکت رو به جلویی که آغاز شده، شتاب دوچندانی بدهند.

خوشبختانه در این مسیر، همواره مسوولان ورزش کشور با درک واقعیت های حاکم بر ورزش ایران و جهان، حمایت از رشته های پرمدال را مورد تایید و تاکید قرار داده و نه تنها در گفتار که در عمل نیز این مهم را به اثبات رسانده و آن رابه عنوان خط مشی ورزش کشور ترسیم کرده اند، بدیهی است این انتظار از کمیته ملی المپیک نیز بوده و هست که در این مسیر نگاه مشترکی با سازمان تربیت بدنی داشته باشد و در واقع، همسو و هم جهت در اختصاص بودجه و اعتبار برای فدراسیون های ورزشی گام بردارد، چرا که اداره ورزش با دو دیدگاه و دو سیاست امکان پذیر نیست و هرچه این نگاه ها به هم نزدیک تر باشد، راه موفقیت کوتاه تر خواهد شد.

کلا م آخر اینکه در شنا، شیرجه و واترپلو و البته دیگر رشته های پرمدال و مدال آور باید دست به سرمایه گذاری عظیمی زد و توفیقاتی که تا امروز حاصل شده، تاییدی بر اعتماد مسوولا ن به این گونه رشته هاست.

مطمئنا با درایت مسوولان ورزش کشور و همدلی و همراهی بیشتر آنها می توان موجب تغییرات اساسی در ساختار ورزش ایران شد و این مهم تنها با توجه به ورزش های پایه و پرمدال میسر خواهد بود.

نویسنده : فریدون موسوی