دوستی‌هایی که باید قیچی شوند!!

ما قسم نخورده‌ایم که بعد از هر انتخابی – هرچند که از اول غلط بوده یا این‌که الآن غلط از آب درآمده است – تا آخرش بایستیم. اگر اطمینان پیدا کردیم که آخر این راهی که می‌رویم چاه است، …

ما قسم نخورده‌ایم که بعد از هر انتخابی – هرچند که از اول غلط بوده یا این‌که الآن غلط از آب درآمده است – تا آخرش بایستیم. اگر اطمینان پیدا کردیم که آخر این راهی که می‌رویم چاه است، حق نداریم بگوئیم: حرف مرد یکی است، انتخاب کرده‌ایم و تا آخرش ایستاده‌ایم.

این ایستادگی‌ها نشانه‌های مردانگی و استقامت و پایداری نیست، بلکه نشانه‌ی کم‌خردی و نداشتن جسارت کافی برای تجدیدنظر در انتخاب است. اگر کسی را برای دوستی و رفاقت انتخاب کردید که خیال کردید آدم درستی است یا این‌که اصلاً به درستی‌اش یقین داشتید اما حالا متوجه شدید که اشتباه کردید و یا این‌که راه و روش زندگی‌اش را عوض کرده است، دیگر مجبور نیستید پابه‌پای او حرکت کنید.

هم وقتی که نابینا داره تو چاه می‌افته و تو تماشا می‌کنی، گناهکاری و هم این‌که دستت را تو دست نابینا بگذاری تا با هم تو چاه بیفتید.

رفیقی که همراه شدن با او تو را به ناکجاآباد می‌بره یا این‌که از دین و اخلاق و خوبی‌هات کم‌کم قیچی می‌کند، باید پیش از آنکه همه‌ی سرمایه‌های زندگی‌ات را از دست بدهی روی این رشته دوستی قیچی بگذاری. یادمان باشد که بعضی‌وقت‌ها برای یک انتخاب مهم‌تر و حیاتی‌تر باید بعضی از دوستی‌ها ناتمام بمونه.

نویسنده : پیام شعبانی