آواز نوی خنیاگر آلبیون

استوار گام برمی داری و پا در ماجرایی بی پایان می گذاری جامه ای که به تن کرده ای نه چنان است که سرما بر سرت آوار شود, نه آن قدر محکم که در مقابل خطر بی هیچ دغدغه ای ایستادگی کنی

عنوان انگلیسی بازی: The Fable Anniversary پلتفرم: Xbox۳۶۰ ناشر: Microsoft سازنده: Microsoft سبک: نقش آفرینی امتیاز: ۷.۵

استوار گام برمی‌داری و پا در ماجرایی بی‌پایان می‌گذاری. جامه‌ای که به تن کرده‌ای نه چنان است که سرما بر سرت آوار شود، نه آن قدر محکم که در مقابل خطر بی‌هیچ دغدغه‌ای ایستادگی کنی. قهرمان نیستی؛ اما از جنسی برتری که در جاده سرخ و سپید آلبیون قدم می‌گذاری و با هر گامت، صداهایی تو را فرا می‌خواند. در آلبیون همه چیز با حساب و کتاب است. بی‌خردی و سبکسری از خود نشان دهی، غازچران می‌خوانندت و بی‌باکی و چالاکی کنی، غول کش و فیل افکن. بی‌گناهی را زمین بزنی، منفور خواهی شد و با دستگیری از محتاجی، محبوب قلب‌ها. سال‌ها می‌گذرد و تجربه پشت تجربه کسب می‌کنی؛ تجربیاتی که پشت تو را گرم خواهد کرد. ماجرا و کاوش است که تو را می‌سازد. خواه راه شر گزیده باشی و خواه راه خیر و نیکی. در نهایت به آنچه می‌خواهی، خواهی رسید. فقط فکر عاقبتش باش چرا که در پایان راه شرّ، چیزی جز زبانه‌های آتش بر دامان دنیا نخواهی افکند.

استاد پیتر مولینیو، نابغه‌ای است که با خلق سری بازی‌های Black & White و Fable صنعت بازی‌های ویدئویی را تکان داد. فعلا مجال صحبت از B&W نیست، اما باید از اولین قسمت Fable یاد کرد که چگونه فلسفه‌ای تازه به هنر بازیسازی عرضه کرد. بازی Fable اولین اثری بود که به معنای امروزی از سیستم وجدان به عنوان یک بُعد محوری بهره گرفت. در این بازی، بازیکن آزاد بود هر طور که می‌خواهد زندگی کند. آزاد بود هر کاری دوست دارد انجام دهد. شاید کمی هضمش سخت باشد، اما استاد مولینیو اولین فرد در تاریخ بازیسازی بود که توانست فلسفه حقیقی دنیای واقعی را در بازی‌های ویدئویی پیاده‌سازی کند. همه ادیان آسمانی بر این باورند که خداوند بنده‌هایش را در این دنیا آزاد گذاشته تا هر طور که می‌خواهند زندگی کنند و برای آخرت خود توشه جمع کنند. راه کج یا راست، سرنوشت ما را در دنیای باقی رقم خواهد زد. استاد مولینیو دقیقا چنین جوّی را در بازی‌هایش به بازیکن ارائه کرد. در دنیای آلبیون، با دیکتاتوری عادی آن روزهای بازی‌ها رودررو نبودید. باز دیوار نامرئی و گِیم اُور شدن‌های ناشی از کشتن بیگناهان روبه‌رو نبودید. در آلبیون آزاد بودید هر کاری می‌خواهید بکنید. آزاد بودید تعرض کنید، دزدی و قتل مرتکب شوید یا دست نیازمندان را گرفته، کار خیر کنید. با این حال، هیچ کاری بدون ثمر نبود. اگر راه کج را برمی‌گزیدید، کم‌کم چهره قهرمان شما سیاه و ظلمانی می‌شد و در بالاترین درجات شرارت، شاخ‌هایی روی سرش سبز می‌شد که همه را از او می‌ترساند. اگر هم راه راست را می‌رفتید، چهره‌ای چون قدیسان پیدا می‌کرد. همین قدرت انتخاب در بازی Fable بود که نه فقط آن را به یکی از بهترین تجربه‌های دوران بدل کرد و جوایز بسیاری برایش به ارمغان آورد، بلکه یکی از بهترین سیستم‌های آموزشی فلسفه اخلاق را به جهانیان شناساند. پس از حدود ده سال، اکنون نسخه ویرایش شده‌ای از این بازی، با کیفیت گرافیکی بهتر به بازار عرضه شده است. جای بسی خوشحالی است که با وجود بازسازی، اثر عرضه شده از کیفیت قابل قبولی برخوردار است. مقدار قابل توجهی از رویکرد هنری بازی اصلی با سبک واقع‌گرایانه نورپردازی و بافت‌های این قسمت کاهش یافته است؛ اما در عوض نکات مثبت دیگری، مانند لیپ سینک بهتر این خلأ را جبران می‌کند. موسیقی این عنوان که همان موقع هم در جوار بزرگان این عرصه قرار داشت، هنوز دل‌انگیز است. صداپیشگی هم از این قاعده مستثنا نیست. شاید به زعم برخی، صامت بودن شخصیت اصلی بازی، اشکال بازی به حساب آید که البته بحثی سلیقه‌ای است.

پس از حدود ده سال و عرضه عناوینی مانند اسکایریم یا حتی Dragon’s Dogma، دنیای Fable در مقایسه، مانند ستاره‌ای در مقابل یک کهکشان است. کوچک بودن نقشه‌های آلبیون با توجه به استانداردهای کنونی، کمی توی ذوق می‌زند، اما هر چه باشد آنها که دنبال این بازی می‌روند، قصد زنده کردن خاطرات گمشده را دارند. طنز خاص و شیرین بازی چه برای آنهایی که تجربه‌اش کرده‌اند و چه برای تازه‌واردان خوشایند خواهد بود. گیم پلی بازی هم دست نخورده است. یک سو سلاح سرد و سوی دیگر جادو در دستان خود دارید. می‌توانید سربازی را احضار کرده یا همچون بارانی از شمشیر بر سر دشمنان ببارید. کنترل‌ها دقیق و خوشایند هستند. بزرگ‌ترین مشکل مبارزات که هنوز پابرجا مانده، این است که قهرمان شما با دریافت یکسری حملات خاص بسادگی بر زمین می‌افتد. نه تنها بلند شدن او زیاد طول می‌کشد، در همان وانفسای ایستادن نیز بار دیگر مورد حمله قرار می‌گیرد و موجبات آزردگی خاطر بازیکن را فراهم می‌کند، اما سوای این ایراد، مبارزات مثل همیشه لذت‌بخش و شلوغ است. در پایان هم این بازی را بی هیچ حرف و حدیث اضافه به همه دوستان توصیه می‌کنیم. تقاضا می‌شود حتما معیار سنّی آن را در نظر داشته باشید.

سیاوش شهبازی