یکشنبه, ۲۳ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 12 May, 2024
آیا تلویزیون های ۳D چشمان را ضعیف میکند
تکنولوژی تصاویر سهبعدی که از اواخر دهه اول هزاره سوم در عرصه سینما و بعد تلویزیون ارائه شد بیش از آنچه انتظار میرفت با استقبال روبهرو شده است. چند سالی است که این تکنولوژی سر از گیرندههای تلویزیونی درآورد، حالا در تمام دنیا شاهد فروش تلویزیونهای سهبعدی است. سؤالی که برای بسیاری از افراد پیش میآید این است که آیا تماشای این تصاویر برای چشم خطرناک است؟ سؤالی که آن را با دکتر سید محمد میرآفتاب در میان گذاشتیم.
● سه به نشانه سه بعدی
برخلاف تصور، ایده سهبعدی بودن تصاویر خیلی قدیمی است و به اواخر دهه ۱۸۹۰ برمیگردد. «ویلیام فرایسی گرینی» انگلیسی یکی از پیشگامان صنعت سینما برای نخستینبار ایده تصاویر سهبعدی را مطرح کرد که همان مکانیسم بعد از گذشت حدود ۱۲۰ سال هنوز مورد استفاده قرار میگیرد. با آغاز صنعت سینما تجربیات محدودی برای تولید تصاویر سهبعدی صورت گرفت که بیشتر بر مبنای تصاویری از طبیعت یا جنگ بود. با ساخت تلویزیون در اواخر دهه۱۹۲۰، «جان لویی برد» که مخترع تلویزیون ، ایده ساخت تصاویر سهبعدی و پخش آنها در تلویزیون را مطرح کرد. در دهه ۵۰ تولید فیلمهای سهبعدی مورد توجه فیلمسازان قرار گرفت و حتی «آلفرد هیچکاک» هم فیلم «حرفام را به نشانه مرگ بگیر» را بهصورت سهبعدی ساخت اما همه سینماها امکان نمایش این فیلمها را نداشتند و تکنولوژی تولید و نمایش پیچیده و گرانقیمت این قبیل فیلمها تب داغ تولید فیلمهای سهبعدی را خیلی زود سرد کرد. بعد از آن فیلمهایی بهصورت تکی و انفرادی بهصورت سهبعدی تولید شدند اما حیات مجدد این تکنولوژی بدون شک مدیون فیلم فوقالعاده آواتار ساخته جیمز کامرون بود که در حال حاضر پرفروشترین فیلم تاریخ سینماست. موفقیت آواتار بسیاری از فیلمسازان را به صرافت استفاده از تکنولوژی سهبعدی انداخت گرچه باید اذعان کرد، موفقیت آواتار بیش از هر چیز مرهون کارگردانی جیمزکامرون بود نه تصاویر سهبعدی یا هر چیز دیگر. از یکی، دو سال قبل هم شاهد ورود تلویزیونهای سهبعدی به بازاربودیم که بهرغم قیمت بالا با استقبال فراوانی روبهرو شدهاند.
● چرا سینمای حیات وحش؟
اگر تجربه رفتن به سینماهای سهبعدی را داشته باشید متوجه شدهاید که فیلمهای سهبعدی اگر فیلم سینمایی نباشند، فیلمهایی در رده مستندهای حیات وحش هستند که اکشنهای طبیعت در آنها لحاظ شده است تا مخاطب احساس حضور در بطن ماجرا را داشته باشد.
● خلق تصاویر سه بعدی
مکانیسم این فیلمها دقیقا مثل دیدن ماست. وقتی ما به اطراف نگاه میکنیم با ۲ چشم ۲ تصویر متفاوت میبینیم. علت این تفاوت فاصله بین ۲ چشم است. اگر به یک شی نگاه کنید بعد یک چشم را بگیرید و به همان شی نگاه کنید میبینید که زاویه تصویر تغییر میکند. دقیقا همین تفاوت ۲ تصویر است که در مغز یکی شده و احساس سهبعدی بودن را ایجاد میکنند. با این شیوه ما تا حدودی فاصله را تشخیص میدهیم و حجم اشیا را درک میکنیم. در تصاویر سهبعدی هم تصویر با ۲ دوربین که از هم فاصله دارند فیلمبرداری میشود و البته از تکنیکهای کامپیوتری خاصی برای چاپ این تصاویر استفاده میشود. عینک مخصوص که ما به چشم میزنیم باعث میشود با هر چشم یکی از این تصاویر را ببینیم. چون در آن واحد روی پرده یا صفحه تلویزیون ۲ تصویر در حال پخش است اگر ما بدون عینک آن را ببینیم تصاویر تار و حاشیهدار هستند چون در اصل ۲ تصویر کنار هم هستند ولی با عینک این تصویر از هم تفکیک میشوند یعنی هر چشم فقط یکی از این تصاویر را میبیند.
● راز عینکهای سه بعدی
کار این عینکها تفکیک ۲ تصویری است که روی پرده نمایش داده میشود. چند مکانیسم مختلف هم برای این کار وجود دارد که رایجترین آنها عینکهای پولاروید و عینکهای قرمز/سبز یا قرمز/آبی هستند. عینکهای پولاروید، نور پلاریزه را عبور میدهند و نور پلاریزه نوری است که مثلا در محور عمودی نوسان میکند و شیشه عینک هم همان جهت نور را عبور میدهد. در نتیجه چشم فقط تصاویر مربوط به همان محور را میبیند و وقتی چشم این تصویر را با هم یکی میکند همان احساس حضور در یک فضای سهبعدی به انسان دست میدهد. حالت دیگر عینکهای رنگی قرمز/سبز یا قرمز/آبی هستند. این عینکها بیشتر برای تلویزیونهای سهبعدی استفاده میشود. در این سیستم ۲ تصویر همزمان روی پرده سینما یا صفحه تلویزیون نمایش داده میشود که یکی قرمز و دیگر آبی یا سبز است. فیلترهای روی شیشهها فقط اجازه عبور یکی از تصاویر را میدهد و در نتیجه هر چشم، تصویر متفاوتی را میبیند و همان فرآیند قبلی در مغز تکرار میشود.
● همه تصویری که میبینید سهبعدی نیست
اگر تجربه دیدن فیلمهای سهبعدی را داشته باشید حتما میدانید که محدوده کاملا مشخصی از تصویر بهصورت سهبعدی دیده میشود و عقب یا جلوتر از آن کاملا سهبعدی نیست و تماشاگر احساس حضور در یک محیط واقعی را ندارد. علت این است که محدوده وسیعی از تصویر باید سهبعدی باشد. دوربین در جاهایی که تصاویر اختلاف زاویه زیادی با هم دارند بهخوبی میتواند حالت سهبعدی را گیرد ولی در مورد بخشهایی که از دوربین دورتر هستند، تفاوت جزئیات آنها آنقدر زیاد نیست که سهبعدی دیده شود. طبعا چون تصاویر آنقدر با هم اختلاف ندارند عینک هم کمکی به ما نمیکند.
● سر درد و خستگی در سینما
افرادی که تجربه دیدن فیلم سهبعدی در سینما را دارند بعد از یک ربع یا ۲۰ دقیقه دچار خستگی چشم و حتی سردرد میشوند. این مشکلی است که تقریبا همه بر آن تاکید دارند بهخصوص اگر فیلمی از ابتدا سهبعدی فیلمبرداری نشده باشد و بعد آن را سهبعدی کرده باشند این مشکل تشدید میشود، علت این است که مدام به چشم فشار میآید تا بتواند تصاویر را سهبعدی ببیند. این کار باعث خستگی شدید عضلات چشم میشود. شاید به همین دلیل است که در فیلمهای بلند سینمایی سهبعدی چند آنتراکت وسط فیلم درنظر میگیرند تا چشم تماشاگر در این فاصله کمی استراحت کند. از طرف دیگر خود عینک هم مشکلات خاص خود را دارد. عینکهای سهبعدی تا همین یکی، ۲ سال قبل خیلی سنگین بودند و تحمل آنها برای فرد مشکل بود بهخصوص برای افراد عینکی که باید روی عینک طبی عینک سینما میزدند اما بهتازگی عینکها سبکتر و ارزانتر شدهاند و چشمرا هم کمتر خسته میکنند.
● هم تلویزیون هم فیلم
بهدنبال موفقیت سینمای سهبعدی از حدود سال ۲۰۰۸و ۲۰۰۹برخی از شبکههای تلویزیونی اقدام به پخش فیلمهای سهبعدی کردند که با همان تکنولوژی سینمایی تهیه شده بود یعنی فیلمبرداری یک تصویر با ۲ دوربین یا گاهی با چند دوربین. در حال حاضر تلویزیونهایی در بازار هستند که حتی بدون عینک هم میتوان تصاویر را بهصورت سهبعدی دید. اکنون کانالهای متعددی در سراسر دنیا هستند که برنامههای سهبعدی پخش میکنند و مخاطبان زیادی هم دارند، اما بههرحال ماجرا این است که داشتن یک تلویزیون سهبعدی به تنهایی کافی نیست. باید فیلم بهصورت سهبعدی تصویربرداری شده و پخش شود تا بتوان از این دستگاه استفاده کرد. بدون فیلمهای سهبعدی یا کانالهای تلویزیونی پخشکننده این دستگاه فایده خاصی نخواهد داشت.
● این افراد نباید فیلمهای سه بعدی ببینند
مشکلاتی مانند خستگی چشم، تاری دید، دوبینی، سردرد و حتی حالت تهوع در برخی افراد که مدت طولانی تصاویر سهبعدی نگاه کردهاند گزارش شده است. توصیه شده، کسانی که میخواهند تلویزیون سهبعدی بخرند قبل از خرید ۱۰ الی ۲۰ دقیقه تصاویر آن را تماشا کنند تا با عوارض احتمالی آن آشنا شوند. معمولا کسانی که موقع دیدن تصاویر سهبعدی ثابت دچار خستگی چشم میشوند موقع تماشای فیلمهای سهبعدی هم دچار مشکل میشوند. مثلا در دستورالعمل تلویزیونهای سهبعدی یکی از شرکتهای معتبر تولید لوازم صوتی و تصویری آمده که تماشای تلویزیون سهبعدی برای کودکان زیر ۶ سال ممنوع است. کودکان و نوجوانان، افراد مسن، کسانی که مشکل بیخوابی شدید دارند و خانمهای باردار نباید زیاد تصاویر سهبعدی تماشا کنند. از طرف دیگر کسانی که مشکلات چشمی دارند مثلا تنبلی یا انحراف با دیدن تصاویر سهبعدی ممکن است مشکلاتشان تشدید شود. حتی این احتمال وجود دارد که در اثر تماشای بلندمدت تصاویر سهبعدی چشم دچار انحراف مخفی بشود.
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
تعمیر جک پارکینگ
خرید بلیط هواپیما
انتخابات مجلس انتخابات مجلس دوازدهم مجلس شورای اسلامی مجلس انتخابات مجلس دوازدهم انتخابات مجلس شورای اسلامی ستاد انتخابات کشور وزارت کشور رئیس جمهور رئیسی دولت سیزدهم
ایران زلزله تهران هواشناسی سیل شهرداری تهران فضای مجازی سازمان هواشناسی پلیس بارش باران قتل آموزش و پرورش
خودرو حقوق بازنشستگان ایران خودرو قیمت طلا قیمت خودرو قیمت دلار گاز بانک مرکزی بازار خودرو نمایشگاه نفت مالیات مسکن
نمایشگاه کتاب رضا عطاران تلویزیون کتاب نمایشگاه کتاب تهران سینمای ایران نمایشگاه بینالمللی کتاب تهران دفاع مقدس سریال مهران مدیری تئاتر کتابخوانی
فناوری اینترنت
رژیم صهیونیستی فلسطین غزه اسرائیل جنگ غزه آمریکا روسیه حماس سازمان ملل رفح اوکراین افغانستان
پرسپولیس فوتبال استقلال لیگ برتر هوادار لیگ برتر فوتبال ایران لیگ برتر ایران رئال مادرید سپاهان لیگ قهرمانان اروپا باشگاه پرسپولیس بایرن مونیخ
رشد جهان ایلان ماسک شفق قطبی طوفان خورشیدی اپل ناسا گوگل هوش مصنوعی فیبرنوری ماهواره
استرس مغز چاقی فشار خون بارداری زایمان آسم سرماخوردگی