جولان عشق ماشین ها در خیابان های پر ترافیک

تب رالی روکم کنی پیرو جوان نمی شناسد

حتی زمانی که رنو و پیکان بیشترین ماشین های نویی بودند که در خیابان ها پیدا می شد، باز هم ماشین بازها هرچه داشتند خرج رنو و پیکانشان می کردند تا با ده ها هزار ماشین دیگر کشور متفاوت باشد. البته این موضوع منحصر به کشور ما نیست و در تمام دنیا رایج است.

تفاوت در این است که درخارج، لوازم، ارزان تر و در دسترس تر است اما اینجا، گران تر تمام می شود.این روزها داستان ماشین بازها و ماشین بازی، اوج گرفته است. نه طرح های شکیل و چشم نواز ایتالیایی، نه طراحی های منحصر به فرد فرانسوی که مناسب برای ترافیک شهری است، نه دقت و ظرافت ماشین های ژاپنی و نه سلیقه راحت طلبی آمریکایی، هیچ کدام ماشین بازها را راضی نمی کند و موجب نمی شود تا از دستکاری و تغییر شکل ماشینهایشان دست بکشند.

روزگاری کار به رینگ و لاستیک های جور واجور، جلوبندی، تعویض تودوزی و انواع و اقسام بوق ها محدود می شد. اما برخی گاه حتی حاضرند دو برابر پول ماشین خود خرج کنند تا حاصل کار با آنچه که پس از ساعت ها طراحی و بررسی از آزمایشگاه های خودروسازی بیرون آمده است متفاوت باشد. موضوع فقط این نیست. با افزایش بی رویه قدرت موتور، بدون تقویت سیستم های ترمز و فنربندی، برخی خودروها به وسیله ای بشدت ناامن تبدیل می شود. برخی تغییرات سلیقه ای برای اسپرت کردن خودروها به علت آن که بدون توجه به معیارهای مهندسی انجام می شود، بی خطر نیست. این در حالی است که برخی شرکت های خودروسازی ماشین های اسپرت یا سفارشی هم تولید می کنند.

● اسب های بالدار و البته شاخدار

از آنجا که در حال حاضر در ایران شرکت خاصی وجود ندارد که خودرو به صورت سفارشی و منحصر به فرد تولید کند، لذا برخی جوانان مبتکر ایرانی با کمک برخی تعمیرکاران، خودروهایشان را طوری تغییر می دهند که کاملا منحصر به فرد می شود. تغییراتی که از نمای ظاهری و امکانات رفاهی تا قطعات مکانیکی و اصلی خودرو را شامل می شود.

برای مثال «پراید» بدون آن که ترمزها و فنربندی اش در کار مهندسی اصلاح شود و بدون توجه به میزان استحکام بدنه اش، مجهز به موتور مزدا می شود که ۲۴۰ اسب بخار قدرت دارد. در حالی که قدرت اصلی موتور پراید فقط ۵۵ اسب بخار است.در واقع حالا پراید به یک اسب بالدار شاخدار تبدیل شده است که چندان اطمینانی به ترمزش نیست.

شاید هم به علت وخامت اوضاع و احوال اسپرت کردن ماشین در ایران است که اخیرا برخی شرکت های تولید خودرو، با الگوبرداری از خودروسازهای بزرگ خارجی، تصمیم گرفته اند تا به بازار خودروهای اسپرت و سفارشی وارد شوند. یکی از جوانان که ید طولایی در صنعت اسپرتیسم! دارد ۸ میلیون تومان برای پژو ۴۰۵، ۱۲ میلیونی اش دست و دلبازی کرده است تا صاحب رینگ، لاستیک، فنربندی و سیستم جدید شود.تزئینات داخلی خودرو، همه، اسپرت شده، سیستم فرمان به طور کلی تغییر کرده، ترمز تقویت شده و قدرت موتور به ۱۸۰ اسب بخار یعنی به چیزی حدود دو برابر رسیده است.خودش می گوید که من عاشق ماشین بازی ام. جالب اینجاست که قبول دارد برخی کارهای انجام شده روی ماشین استاندارد نیست و امکان دارد خطرساز باشد. تازه، این که چیزی نیست، جوان دیگری ۲۲ میلیون تومان دست به جیب شده تا با تقویت موتور و ترمز و فنربندی، پژو ۲۰۶ «خودش» را داشته باشد. قدرت موتور این ۲۰۶ بخت برگشته تقریبا۵۰ درصد تقویت شده و از ۱۱۰ اسب بخار به ۱۷۰ اسب بخار رسیده است تا در خیابان های پرترافیک! جولان دهد.

● رالی دوست داری

جوانان عاشق ماشین اسپرت یا همان «اسپرتیسم» خودمان، به دو دسته تقسیم می شوند. یک گروه علاقه مند هستند وچون ماشین شان را دوست دارند و به آن عشق می ورزند سعی می کنند طوری خود را اسپرت کنند که اتفاقی برای خودشان، خودروشان و دیگران رخ ندهد. اما گروه دوم، فقط به قدرت موتور خودرو فکر می کنند و صدای اگزوز و بوق و نه هیچ چیز دیگر. در این که کار گروه دوم بایدکنترل شود با ما هم عقیده اید گاهی در خیابان اگر در تشخیص هویت یک خودرو دچار مشکلات بس عدیده شدید، اصلا به دلتان تشویش راه ندهید.

درست دیدید، چیزی که رد شد، یک دستگاه پرشیا(پارس) بود، که در حال حاضر المثنی گرفته و تبدیل به یک فقره خودروی عجیب شبیه به فراری شده است و درهایش به سمت بالا باز می شود. کاپوت این خودرو همان طور که ملاحظه می کنید! از جنس شیشه است به گونه ای که تغییرات انجام شده بر روی موتور آن نیز کاملا مشخص باشد. در این لحظه امکان دارد شما به یاد آکواریوم افتاده باشید.

شک نکنید که به خاطر هیبت دهشتناکش تا به حال چندین هزار تومان ناقابل به راهنمایی و رانندگی بدهکار است. اما خب باید از جادوی عشق غافل نشوید تا بدانید صاحب آن خود را چگونه وارد این دریای متلاطم ]ترافیک[ کرده و هراسی به دل راه نداده است.

برخی ها در پاسخ به این که تصور نمی کنید پول تان را دور ریخته اید با برقی که از شوق در چشم هایشان نشات گرفته است، می گویند: سرعت، جنون، آن دلهره شیرین که با هر ویراژ می افتد توی جان آدم، زمانی که پا را می گذاری روی کلاج و ترمز اصلا فرصت نمی کنی که معکوس بزنی و به این چیزها فکر کنی. احساس می کنی تمام خونت توی سرت جمع شده، وقتی مانور تمام می شود و روی طرف را کم می کنی، تازه متوجه می شوی آن ۷ میلیون را که خرج کرده ای، دور نریخته ای. گاهی از بخت بد، تصادف درست روزی اتفاق می افتد که آخرین روز بیمه مصدوم است. حتی اگر دست و پایش سالم باشد به هیچ وجه رضایت نمی دهد. خب برادر من، مسابقه دوست داری! پیست یه کم بالاتر از میدون آزادی، منتظره.

● شما هم بعله!

شاید فکر کنید فقط جوان های ۱۸ تا ۲۹ سال عشق ماشین اند. اما با کمال شرمندگی از حضور شما، باید به عرض برسانیم که اشتباه تصور کرده اید. طبق گزارش منابع آگاه، یک نفر که ۴۰ سالگی را قطعا پشت سر گذاشته، یک میلیون و ۶۰۰ هزار تومان فقط بابت تعویض رینگ خرج کرده است و صاحب مغازه با خونسردی می گوید: این مسائل کاملا طبیعیه! این تب، افتاده بین مردم و کوچک و بزرگ نمی شناسد و فقیر و پولدار هم ندارد.قدیم الایام سرتاسر یک خیابان نسبتا بلند را که طی می کردیم، یکی، دو مغازه فروش رینگ، بیشتر پیدا نمی شد، حالا اما، تا دلتان بخواهد و تا جایی که دهان باز می ماند مغازه های لوازم یدکی و اسپرت و رینگ پیدا می شود. این تب آنقدر مسری است که اگر یک نفر خودرو مدل ۷۸ و دست دوم هم بخرد، محضر نرفته دنبال وسایل اسپرت می گردد.

حتم دارم این یکی را هنوز نشنیده اید: پیکان جوانان مجهز به سیستم LCD!

درباره برخی، چشم و هم چشمی، از لوازم و تزئینات منزل استعفا داده و به اتومبیل کشانده شده است. ماشین ها برای هرچه بهتر شدن در سه مرحله زینت می یابند که اصلی ترین آنها ظاهر خودرو است که شامل رینگ ها، بال عقب، چراغ ها، سان روف، باربند، شیشه ها، برف پاک کن ها، رکاب، سپر و... می شود. مرحله دوم، تزئینات داخل خودروهاست; پرده ها، تودوزی ها، صندلی ها(آدم به یاد جهیزیه می افتد) تعویض فرمان و دنده(البته نه از آن نوع که زنبوری بر گلی جلوس کرده باشد)، داشبورد، ضبط و حتی کمربند و آینه. جالب است بدانید قیمت هرکدام تا مرز اعداد ۵ تا ۶ رقمی نوسان دارد!مرحله سوم هم که بیشتر مربوط به عشق سرعت هاست، مرحله مکانیکی پائین آوردن کمک فنرها و یا بالعکس. تقویت موتور که عمده ترین کاری است که در این مرحله صورت می گیرد و دستکاری اگزوز برای تولید سر و صدای بم و خفه، از بلایای مکانیکی است که بر سر خودروهای عشق اسپرت ها، نازل می شود. تا به حال بعد ازظهر تابستان، با شنیدن یکی از همین اصوات نابهنجار، همانند فشنگی که از تفنگ دررفته است، از خواب پریده اید وای از آن روزی که ماشین پدر خانواده که برحسب اتفاق ۵۰ سال را رد کرده است خراب شود و به واسطه انجام امری مهم مجبور شود ماشین فرزند دلبندش را قرض بگیرد. موضوع اگزوز و سر و وضع ماشین و باقی اش را بی زحمت خودتان تصور کنید.

● خارج از گود

کسانی که بیش از اندازه به پدیده اسپرتیسم می نگرند، شاید فراموش کرده اند که در انجام مراحل مختلف کار اسپرت کردن اتومبیل، اگرچنانچه بیش از اندازه برروی خودرو تغییراتی را اعمال کنند، دیگر گارانتی و خدمات پس از فروش شامل حال آنها نخواهدشد. برای مثال عمر متوسط روکش های اسپرت از یک سال تجاوز نمی کند. با توجه به این مساله استفاده از روکش ها و تودوزی بالاتر از ۵۰۰هزارتومان از سوی فعالان این بخش توصیه نمی شود.مدیر یکی از موسساتی که این گونه خدمات را ارائه می کند، می گوید: تمام اجناس این بازار به طور کامل از کشور چین وارد می شود.

حتی روکش فرمان هم از این قاعده مستثنی نیست. عمر متوسط هرکدام از این روکش ها از یک سال تجاوز نمی کند با این حساب چندان اهمیتی ندارد که چه نوع روکشی برای فرمان مورد استفاده قرار گیرد.استفاده از رینگ و لاستیک پهن در بسیاری از اتومبیل های اسپرت رایج است. اما بهتر آن است که بدانیم استفاده از این نوع رینگ و لاستیک ها موجب آسیب دیدن جعبه فرمان می شود و خودرو را از شمول گارانتی خارج می کند.

جای تاسف و تعجب است که عمده جوانان خریدار، هنگام خرید خودرو به مسائل و نکات فنی ازجمله آسیب دیدن موتور خودرو در اثر استفاده از لوازم جانبی چندان اهمیت نمی دهند. یادش به خیر آن زمان که جوان از دبیرستان فارغ التحصیل می شد، یا در کنکور قبول می شد، خودش را برای رساندن به یک دوچرخه یا دوربین عکاسی و چیزهایی از این دست به آب و آتش می زد و شب ها در رویاهایش سوار بر دوچرخه، تمام شهر را رکاب می زد، اما امروزه به محض فارغ التحصیل شدن یا قبولی در کنکور همه دلشان هوای ماشین می کند. آن هم ماشین های مجهز به رینگ و سیستم و چنجر. جالب این جاست که گاه به محض رسیدن به خواسته رنگارنگ دست از هدف اصلی برمی داریم و تمام وقتمان را به کیلومتر! کردن خیابان ها و بزرگراه های شهر و خارج از شهراختصاص می دهیم.

اینجاست که یک چیز برایمان مساله ساز می شود، مساله ای که حتی اگر نتوانیم حلش کنیم، هیچ دلمان نمی خواهد صورت آن را پاک کنیم. کجا می خواهیم برسیم با این همه حتی با ورود خودروسازان ایران به عرصه بازار خودروهای سفارشی، باز هم ماشین بازها و عشق خودروهایی خواهندبود که بخواهند طرح های ابتکاری خود را روی خودروها پیاده و عملی کنند و همچنان با دیگران متفاوت باقی بمانند. اما کاش خودروشان را جوری«متفاوت» کنند که خطرآفرین نباشد.