روزهای بیم و امید ویتنام

بازدیدکنندگان از سراسر دنیا هر روزه به محل این تونل در نزدیکی شهری که زمانی سایگون نامیده می شد و پس از آن که کمونیست ها جنوب کشور را در سال ۱۹۷۵ میلادی به اشغال خود درآوردند هوشی مینه نامگذاری شد, می آیند

بازدیدکنندگان سعی دارند بدون گیر کردن دست و پایشان به دیواره تونل حلزونی مانند تنگ و باریک با دنبال کردن راهنمای به سطح زمین برسند. تونل افسانه‌ای سوچی که ویت‌کنگ‌ها از طریق آن حملات غافلگیرانه خود علیه نیروهای امریکایی را در ضمن جنگ ویتنام انجام می‌دادند اکنون به یکی از جاذبه‌های گردشگری این کشور تبدیل شده است.

بازدیدکنندگان از سراسر دنیا هر روزه به محل این تونل در نزدیکی شهری که زمانی سایگون نامیده می‌شد و پس از آن که کمونیست‌ها جنوب کشور را در سال ۱۹۷۵ میلادی به اشغال خود درآوردند هوشی‌مینه نامگذاری شد، می‌آیند.

در مجاورت یک دستگاه تانک ۱۴ m نابود شده چهره گرم دیگری پیرامون شیوه‌های نوآورانه ایجاد تله‌‌های انفجاری در نقاط مختلف تونل برای زمینگیر کردن سربازان امریکایی که سعی داشتند وارد تونل شوند، توضیحاتی ارائه می‌دهد. ویتنامی‌ها نه‌تنها از دلارهای توریستی که سوچی برایشان به ارمغان آورد احساس خوشحالی می‌کنند که در واقع به این تونل می‌بالند. به اعتقاد آنها تونل سوچی نمادی از سرسختی و سازش ناپذیری آن‌ها در برابر نیرویی مهاجم و پرقدرت‌تر بوده و هست.

این روزها ویتنام چیزهای دیگری هم برای بالیدن دارد. جانشین‌های هوشی‌مینه در دهه ۱۶۹۰ میلادی با حرکت در مسیر اعمال سیاست‌های کمونیستی چون تملک جمعی زمین و سرکوب کردن اقتصاد فردی به اقتصاد جنگ زده ویتنام آسیب زدند. این باعث شد کشور تا آستانه قحطی پیش برود. فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی به عنوان حامی دوران جنگ سرد ویتنام به انزوای این کشور افزود و قطع جریان روبل‌هایی ‌که اقتصاد ویتنام را سرپا نگاهداشته بودند را رقم زد.

از آن زمان تاکنون ویتنام با دو دهه رشد سریع و مداوم که با آزادسازی اقتصاد و گشودن درهای این کشور آغاز شد کاملا تغییر چهره داده است. میانگین نرخ رشد سالانه ویتنام طی دهه گذشته ۵/۷ درصد بود. استانداردهای زندگی برای این کشور که تا همین اواخر فقیر بود، بالا است و اگرچه شهرهای بزرگ تا حدودی ماهیت ساده خود را حفظ کرده‌اند اما سرمایه‌گذاری سنگین و کارهای عمرانی اندک‌اندک اثر خود را نشان می‌دهند.

معجزه کشاورزی ویتنام موجب شده این کشور ۸۵ میلیون نفری که زمانی از تامین غذای مردمش هم عاجز بود به یکی از بزرگترین صادرکنندگان محصولات زراعی تبدیل شود. ویتنام همچنین امروز از بزرگترین صادرکنندگان البسه، کفش و لوازم خانگی است و بزودی و با آغاز به کار کارخانجات‌ یک میلیارد دلاری شرکت اینتل در حومه شهر هوشی‌مینه به جمع صادرکنندگان قطعات حساس و پیشرفته رایانه نیز خواهد پیوست. واردات ماشین‌آلات صنعتی در حال افزایش است که این نمادی از تداوم رشد اقتصادی این کشور است.

این همه باعث شده درآمدهای دولت به‌رغم کاهش مداوم تعرفه‌های وارداتی سیری تصاعدی داشته باشد. اعمال قوانین جدید مالیات بر شرکت‌ها به تامین بودجه دولتی کمک کرده و بودجه عمرانی کشور در حال رشد است در حالی که بدهی‌های خارجی به ۴۳ درصد تولید ناخالص داخلی کشور بالغ شده که در استانداردهای بین‌المللی نرخ قابل قبولی تلقی می‌شود.

ویتنام که طی سال‌های اخیر با تمامی کشورهای متخاصم در گذشته روابط دوستانه برقرار کرده در تابستان سال ۲۰۰۶ میزبان بوش، پوتین و هو در نشست آسیا اقیانوسیه بود و سال گذشته میلادی به عضویت سازمان تجاری جهانی درآمد.

کمونیست‌های ویتنام ۲۲ سال قبل وقتی این کشور غرق در مشکلات اقتصادی بود شکست سیاسی‌های خود در حوزه اقتصاد را پذیرفتند و اقدام به اجرای اصلاحات مبتنی بر بازار آزاد کردند که مشابه طرحی بود که چند سال قبل از آن توسط دنگ شیائو پنگ،‌ رهبر وقت چین در این کشور به مرحله اجرا درآمده بود. درست به سان چین دیدن ثمره این اصلاحات چند سالی طول کشید اما طی چند سال اخیر سیاست‌های اعمال شده در آن دوران به بار نشسته و رشد اقتصادی شگرفی را به همراه آورده که عامل کاهش فقر و پیشرفت کشور بوده است.

نباید تصور کرد این کشور دیگر با هیچ چالشی مواجه نیست. مواردی چون افزایش لجام گسیخته تورم، بلایای طبیعی و رقابت‌های اقتصادی و سیاسی آینده این کشور را در هاله‌ای از ابهام قرار داده است.

منبع: اکونومیست