نکاتی راجع به واریس

واریس ها، رگ های از بین رفته، گشاد و پیچیده ای هستند.
معمولاً زنان مبتلا به این پدیدۀ نازیبا می‌شوند.
باید دانست که واریس ها نتیجۀ یک کمبود عروقی هستند که باعث بروز مشکلات متعددی …

واریس ها، رگ های از بین رفته، گشاد و پیچیده ای هستند.

معمولاً زنان مبتلا به این پدیدۀ نازیبا می‌شوند.

باید دانست که واریس ها نتیجۀ یک کمبود عروقی هستند که باعث بروز مشکلات متعددی می‌گردند.

اما عواملی که عامل بروز واریس هستند، کدامند؟

واریس دقیقاً چیست؟

واریس ها رگ های از بین رفته ای هستند که طول و عرض شان افزایش می‌یابد.

این واریس های کشیده شده پیچ و تاب هایی در زیر پوست ایجاد می‌کنند، که ظاهر چندان زیبایی ندارد.

کشیدگی عروق نتایج دیگری هم دارد، عملکرد نامناسب دریچه ها از جملۀ این نتایج است، نقش این دریچه ها بازگرداندن خون در عروق پاست.

بنابراین ممکن است خون در جهت نامناسب به جریان دربیاید و باعث انبساط بیش از حد عروق مبتلا به واریس مشود.

علاوه بر رگ های متورمی که پیچ و تاب می‌خورند، رگ های برخی بیماران به شکل ستاره درمی‌آید، این حالت نشانۀ تخریب مویرگ ها خصوصاً طی ایام بارداری است.

اما واریس ها برای همۀ افراد به یک اندازه دردناک نیستند، در برخی از افراد این درد همراه با احساس سنگین شدن پاهاست.

عوامل ایجاد واریس کدامند؟

چرا رگ ها را تخریب می‌شوند؟

علت آن را دقیقاً نمی‌دانیم. احتمالاً علت آن حساس شدن عروق است که از عوامل وراثتی نشأت می‌گیرد.

البته عوامل افزایش خطر ابتلا به خوبی شناخته شده اند که عبارتند از:

سن: از ۵۰ سالگی به بعد، رگ ها انعطاف پذیری خود را از دست می‌دهند.

جنس مؤنث: زنان دو تا سه برابر بیشتر از مردان به واریس مبتلا می‌شوند.

وراثت: سابقۀ خانوادگی ابتلا به واریس نیز یکی از عوامل است.

داشتن مادر یا پدری که واریس دارند، احتمال ابتلا به واریس را افزایش می‌دهد.

بارداری: واریسی که در زمان بارداری ایجاد شود، پس از پایان بارداری و تولد نوزاد از بین خواهد رفت.

تغیرات هورمونی: یعنی دوره های قاعدگی و یائسگی.

اضافه وزن: اضافه وزن فشار فزاینده ای را بر سیستم رگ ها وارد می‌کند.

بلند کردن مکرر بارهای سنگین.

گرما (قرار گرفتن در مقابل نور آفتاب، سونا، حمام های گرم و...)

وضعیت ایستاده یا نشسته برای مدت طولانی.

هنگام پیاده روی عضلات پاها به رگ ها فشار می‌‌آورند، و باعث به جریان افتادن خون در رگ ها می‌شوند، خصوصاً جریان بالارونده خون از پایین به سمت بالا که در تضاد با نیروی گرانش زمین است.

در شرایط ایستاده و بدون تحرک یا نشسته، بالا رفتن خون مشکل تر خواهد شد، خون می‌تواند از حرکت بیافتد، و عروق را حساس و منبسط کردن، حتی ممکن است به دریچه ها آسیب برساند و در نهایت منجر به پدید آمدن واریس شود.

به بیان دیگر، برای پیشگیری از واریس باید از نشستن، ایستادن و دراز کشیدن طولانی مدت اجتناب کرد و به اندازۀ کافی به انجام فعالیت های جسمی پرداخت.

بالا آوردن پا هنگام خواب یا نشسته و قرار دادن آن روی یک چهار پایه نیز برای آرام کردن پاها و پیشگیری از ابتلا به واریس توصیه می‌شود.

درمان واریس چیست؟

پوشیدن جوراب ساق بلند (پیشگیری از سکون خون در عروق و جلوگیری از تخریب رگ ها).

درمان واریس بر اساس علائم است و بر پایۀ پیشگیری از عوارض قرار دارد:

در واقع، عدم کفایت عروقی خطر فلبیت را افزایش می‌دهد، حتی می‌تواند منجر به آمبولی ریوی هم بشود.

درمان های واریس می‌توانند به این ترتیب باشند:

استفاده از ضد انعقاد کننده ها (پیشگیری از فلبیت)

اسکروتراپی (تزریق مواد سفت کننده برای بستن عروق تخریب شده.)

جراحی لیزر (گرما آزاد شده توسط لیزر، عروق را می‌بندد).

جراحی : (خارج کردن عروق آسیب دیده).

جراحی همودینامیک: باندپیچی عروق سطحی به منظور فشار وارد کردن بر خون و کمک گرفتن از عروق عمیق تر.