روسپی گری تجارتی پرمنفعت برای قاچاقچیان و سوداگران مرگ

روسپی گری خود فروشی یکی از پر درآمد ترین تجارت سوداگران مرگ در ایران می باشد اگر چه این موضوع تازگی ندارد و فروش دختران و زنان ایرانی بارها در رسانه های گروهی عنوان گردیده است

روسپی گری (خود فروشی) یکی از پر درآمد ترین تجارت سوداگران مرگ در ایران می باشد. اگر چه این موضوع تازگی ندارد و فروش دختران و زنان ایرانی بارها در رسانه های گروهی عنوان گردیده است اما آمار و ارقامی که در این خبر که به تازگی در اینترنت مطالعه کردم مرا بر آن داشت تا بخشی از آن را به فارسی برگردان نمایم و در این بخش ارائه نمایم.

خانم دونا هیوگ نویسنده این مقاله عنوان نمود که اگر چه آمار واقعی فروش دختران و زنان ایرانی بدرستی معلوم نمی باشد اما بر حسب یک آمار رسمی در تهران درصد خود فروشی دختران جوان به ۶۳۵ درصد می رسد و دائم در حال رشد بیشتر می باشد.

تنها در تهران گزارش شده که ۸۴۰۰۰ دختر و زن جوان به خودفروشی فعالیت دارند. دراین میان تعداد کثیری در ۲۵۰ خانه های گروهی (عشرت کده) نگه داری می شوند و مابقی در خیابان ها زندگی می کنند. هر ساله هزاران هزار زن و دختر ایرانی از ایران توسط قاچاقچیان به خارج از کشور برده شده و در انجا برده جنسی به دیگران فروخته می شوند.

● دلایل روسپی گری

دختران و زنان ایرانی در پاسخ به این سئوال که چرا دست به این کار می زنند دلایل بسیاری را ارائه می دهند. چهار دلیل عمده درزیر مطرح شده است.

▪ رکود اقتصادی و عدم بازار کار مناسب جهت پاسخگویی به هزینه های سنگین زندگی در ایران (۲۸ درصد برای جوانان بین ۱۵ تا ۲۹ سال و ۴۳ درصد برای زنان بین ۱۵ تا ۲۰ سال).

▪ عدم برابری حقوق زنان در ایران که از حقوقی، اقتصادی و مذهبی می باشد.

▪ سخت گیری های شدید دولت و عدم حق انتخاب و آزادی رای.

▪ سو استفاده خانواده و همسران نسبت به زنان و دختران جوان که راه به جایی برای بیان این مشکل ندارند.

اضافه بر دلایل یاد شده بالا اعتیاد به مواد مخدر که همچون ویروس در اکثر نقاط کشور منتشر شده عاملی دیگری می باشد که والدین برای تامین نیاز خود فرزندان خود را به قاچاقچیان می فروشند. یک نمونه بازر آن فروش یک دختر ۱۶ ساله به یک مرد ۵۸ ساله در خارج از کشور به مبلغ ۲۰,۰۰۰ دلار می باشد.

نمونه های بسیاری دراین رابطه وجود دارد که نشان می دهد که تعداد کثیری دختران ۱۲ تا ۲۰ ساله در استان های خراسان، سیستان و بلوچستان به کشورهای همسایه همچون پاکستان و افغانستان قاچاق می گردند و پس از یک ازدواج کوتاه مدت به افراد دیگر فروخته می شوند.

طبق آماری دیگر نود درصد دخترانی که بخاطر سخت گیری های شدید خانواده از خانه فرار می کنند سر از عشرت کده هایی در می آوردند که برای تامین زندگی روزانه خود ناچار به خود فروشی می گردند و در انتها راهی برای بازگشت ندارند.

زیرا نه خانواده آنها را می پذیردو نه می توانند به نیروهای امنیتی پناه ببرند زیرا در صورت پی بردن به فعالیت های سابق ایشان دستگیر و به مجازات شلاق و یا سنگسار محکوم می گردند. اگر چه خانه هایی برای اینگونه افراد تدارک دیده شده و عنوان شده که افراد فراری می توانند در انجا ساکن گردند.

یقینا هر آنچه گفته شود بیان کننده عمق این فاجعه در کشورمان ایران نیست. تنها یک چیز که می توان نسبت به آن اطمینان داشت این است که تا دیدگاههای ما تغییرنکند شرایط ما تغییر نخواهد کرد. تا با حقیقت زندگی و مفهوم آن روبرو نشد نمی توان انتظار تبدیل را داشت.

دانیال خرسند

نقل از پلیس بین المل (اینترپول) شاخه ایران.