نگاهی به فیلم گناهکاران

چهارمین تجربه فرامرز قریبیان در مقام کارگردان «گناهکاران» نام دارد، فیلمی که جمعه شب (۱۲ بهمن ماه) در مرکز همایش‌های برج میلاد روی پرده رفت. این فیلم را باید اثر پلیسی و معمایی …

چهارمین تجربه فرامرز قریبیان در مقام کارگردان «گناهکاران» نام دارد، فیلمی که جمعه شب (۱۲ بهمن ماه) در مرکز همایش‌های برج میلاد روی پرده رفت. این فیلم را باید اثر پلیسی و معمایی دانست که سعی داشت به استانداردهای این ژانر وفادار باشد.

ساخته جدید فرامرز قریبیان از یک شاخصه خیلی واضح بهره می‌برد و آن هم ساختار زیبا و شکیل فیلم بود که به نوعی تداعی گر فیلم‌های‌هالیوودی بود. به ویژه اینکه در قاب بندی‌ها و فیلمبرداری تکنیکی بالایی لحاظ شده است. جدا از بحث ساختار این فیلم، تیتراژ ابتدایی فیلم را باید از بهترین تیتراژهای سینمای ما دانست که از همان ابتدا به تماشاگر می‌فهماند با چگونه فیلمی‌رو به روست، به ویژه اینکه موسیقی نیز به خوبی به جذابیت تیتراژ یاری رسانده است. در این میان وقتی درخصوص موسیقی فیلم سخن گفته می‌شود باید به این نکته اشاره داشت که یک فیلم پلیسی موفق کاری است که بتواند از موسیقی به درستی بهره برد، چون تعلیق‌های رایج در کارهای پلیسی به واسطه موسیقی شدت و کاهش پیدا می‌کند.در کنار موسیقی خوب این کار باید به ضرب آهنگ موسیقی فیلم هم اشاره کرد که همانند فیلم‌های پلیسی دهه ۷۰ سینمای جهان است. خصیصه‌ای که شان دهنده دلبستگی کارگردانش به فیلم‌های این ژانر در دهه ۷۰ آمریکا را دارد. امتیاز دیگر این فیلم را باید در انتخاب بازیگرانش ذکر کرد، به ویژه نقش رامبد جوان که به هیچ وجه قابل پیش بینی نیست، همچنین کارکترهای فرعی همچون قطب الدین صادقی و محمد متوسلانی هم به خوبی در خدمت فیلم هستند. در این میان آنچه در ژانر پلیسی رایج است کارکترهایی هستند که به اصطلاح نمک کار هستند و می‌توانند به نوعی به کار شادی بخشند خواسته ای که رضا رویگری به خوبی از عهده آن بر آمده است.در خصوص بحث مفهومی فیلم هم باید گفت که موضوعاتی چون؛ خیانت، دروغ، شهرت، عشق و انتقام در این کار مضمونی اصلی است. فاکتورهایی که هر کدام می‌تواند عاملی برای نابودی انسان باشد. نکته دیگر جمله اول فیلم است. کلامی از «نیچه» که می‌گوید زمانی که با گناهکاران می جنگی مواظب باش تبدیل به یکی از آنها نشوی. جمله‌ای که بسیار تاثیر گذار و با نام فیلم همخوان است.

جدا از امتیازات مثبت به معدود بخش‌های منفی فیلم هم باید اشاره کرد. در ابتدا قهرمان اصلی در اکثر موقعیت‌ها حتی در مکان‌های سرپوشیده دستکش دست می‌کند. عملی که در فیلم چرایی آن توضیح داده نشده است. در ضمن «گناهکاران» با قالبی کاملا آمریکایی ساخته شده به همین دلیل در عین خوش ساخت بودن، پلیس‌هایش با نیروهای انتظامی‌در ایران تفاوت دارند.‌در پایان این مطلب باید فینال فیلم را یکی از قسمت‌های به یاد ماندنی سینمای ایران دانست که نحوه تصویر‌سازی آن تا به حال در سینمای ایران سابقه ندارد. همین مسئله هم سبب شد که تماشاگر از تماشای آن شگفت‌زده شود.