قلمش در سینما گم شد

مسیری که علی نصیریان را به سوی بازیگری آورد، شاید مسیری چندان عجیب و غریب و یا بزرگ نبود؛ زیرا او در ۲۲ سالگی نمایشنامه‌نویسی موفق بود که درام ایرانی را به‌خوبی شناخت و اگر …

مسیری که علی نصیریان را به سوی بازیگری آورد، شاید مسیری چندان عجیب و غریب و یا بزرگ نبود؛ زیرا او در ۲۲ سالگی نمایشنامه‌نویسی موفق بود که درام ایرانی را به‌خوبی شناخت و اگر این هنرمند، همان مسیر نوشتن را ادامه می‌داد، شاید امروز با نویسنده‌ای مطرح روبه‌رو بودیم. نصیریان بازیگر پانزدهم دی ماه قدم در ۷۶ سالگی گذاشت؛ فارغ‌التحصیل هنرستان هنرپیشگی تهران است و نخستین بازی او در مقام بازیگر تئاتر در سال ۱۳۳۱ بود؛ بلبل سرگشته، امیر ارسلان، بنگاه تئاترال، بازرس و ... برخی از معروف‌ترین تئاترهایی هستند که وی در آن ایفای نقش داشت؛ با این حال عمده شهرت نصیریان در این سال‌ها به خاطر قلم او بود.

وی در سال ۱۳۳۵ نمایشنامه «بلبل سرگشته» را منتشر کرد که عنوان بهترین نمایشنامه‌نویس سال را برایش به ارمغان آورد؛ این در حالی بود که عشق و علاقه نصیریان در تئاتر تنها با نوشتن و قلم زدن گره نخورده بود و نیم نگاهی هم به بازیگری داشت اما اوج شناخت استعدادش در سینما بود. سال ۴۸ با بازی در فیلم گاو به عنوان بازیگری حرفه‌ای در سینمای پیشرو و هنری ایران خود را شناساند؛ فیلم گاو اگرچه بیش از تمام بازیگران برای عزت‌اللـه انتظامی به معنی یافتن کلید اسرارآمیز قلعه رؤیایی بازیگری بود؛ اما برای نصیریان هم سودمند بود. نصیریان پس از این تجربه همواره در تئاتر و سینما ایفای نقش داشت.

همین اواخر هم در سال ۸۴ یکی از بهترین بازی‌های او را در نمایش پنجره‌ها دیدیم؛ در کنار همه این اشارات ذکر نکته‌ای حائز اهمیت است که وی بازیگر تئاتر بود، به سرزمین اسرارآمیز سینما قدم گذاشت، اما عمدتاً بهترین بازی‌هایش را در تلویزیون به نمایش گذاشت. اگر این‌گونه هم نبود، لااقل بازی‌های تلویزیونی او بیشتر دیده شد؛ مواردی از جمله کفش‌های میرزانوروز جزو استثناهای کاری این بازیگر بوده است.