بعثت حقایق

داستان نزول نخستین آیات قرآن کریم در احادیث گوناگون و با اشکال مختلف گرد آمده است. در این میان، احادیثی که در کتب شیعه ذکر شده از استحکام و سند بهتری برخوردار است. امام حسن عسکری …

داستان نزول نخستین آیات قرآن کریم در احادیث گوناگون و با اشکال مختلف گرد آمده است. در این میان، احادیثی که در کتب شیعه ذکر شده از استحکام و سند بهتری برخوردار است. امام حسن عسکری (ع) در ضمن روایتی که در آن به وصف پیامبر گرامی اسلام (ص) پرداخته، فرموده است:«... تا اینکه چهل سالگی رسید، و خداوند قلب کریمش را بهترین و والاترین و خاشع ترین و مطیع ترین قلب ها یافت. پس به درهای آسمان اجازه داد و آنها باز شدند و به فرشتگان اجازه داد و آنها نازل شدند؛ و در این حال محمد (ص) به آنها می نگریست؛ پس رحمت از طرف عرش بر وی نازل شد و او به روح الامین ، جبرئیل – طاووس فرشتگان- نگاه می کرد، جبرئیل نزد او فرود آمد و دستش را گرفت و تکان داد و گفت: ای محمد، بخوان. محمد (ص) فرمود: چه چیزی را بخوانم گفت: ای محمد، اقرأ باسم ربک الذی خلق.خلق الانسان من علق. اقرأ و ربک الاکرم. الذی علم بالقلم. علم الانسان ما لم بعلم؛ سپس آنچه را که می بایست بر او نازل کرد و خودش به سوی پروردگارش بالا رفت.

محمد از کوه پایین آمد در حالی که عظمت خداوند و جلالت ابهت الهی او را مدهوش خود کرده بود و به تب و لرز دچار شده بود. چیزی که اضطرابش را بیشتر می کرد، این بود که می ترسید قریشیان او را تکذیب کرده و او را به دیوانگی نسبت دهند، در حالی که او عاقل ترین مردم و گرامی ترین آنان بود و مغبوض ترین چیزها در نظر او ، شیاطین واعمال دیوانگان بود؛ بنابراین، خداوند اراده کرد که قلبش را مملو از شجاعت نماید و به او فراخی دل عنایت فرماید؛ برای همین از کنار هر سنگ و درختی که رد می شد می شنید که می گفتند: السلام علیک یا رسول الله ».۱

بعثت پیامبر گرامی اسلام از ابعاد گوناگونی شایسته بررسی است. این میان آنچه اهمیت بسیار دارد آن است که همگان به رسول الله (ص) تمسک کنند و رسالتی را در درون خود مبنی بر اطاعت از فرمان خدا و فرستاده اش – پیامبر اسلام (ص) – و فرزندان او احساس کنند.

از ویژگی های مهم آگاهان ، خواص و نخبگان هر جامعه آن است که بر دوش خود رسالتی احساس می کنند. رسالتی که وجدان آنان بر دوش آنها می نهد و آن نجات مردمان از تیرگی جهل و رساندن آنان به روشنای علم وعمل است. آنان خود را رسولانی می دانند که معصوم نیستند و در مرتبه پیامبران الهی قرار نمی گیرند اما پا جای پیای رسولان و امامان می نهند و این، بسی مهم و شایان در نگریستن است.

قرآن کریم پیامبر گرامی اسلام (ص) را اسوه و سرمشق خوبی برای همگان می داند: لکم فی رسول الله اسوه حسنه؛ ۲ برای شما در وجود رسول خدا سرمشق نیکویی است» نیز او را دارای اخلاق نمونه معرفی می کند:« انک لعلی خلقٍ عظیم؛۳ به درستی که تو دارای اخلاق بزرگ و متعال هستی». آنان که خود را از خواص جامعه می دانند نیز باید با سرمشق گیری از پیامبر گرامی اسلام (ص) بکوشند تا با اخلاق فردی و اجتماعی و دعوت جامعه به اخلاق دینی، راه سعادت خود و جامعه را فراهم آورند.

پیامبر بزرگ بعثت پیامبر اسلام (ص) آن است که آدمی باید دیگر بار برای احیای خود و جامعه بر انگیخته شود و با اطاعت از خدا و پیروی از تعالیم پیامبران، بویژه پیامبر گرامی اسلام (ص) و فرزندانش، بعثتی در بعثت فراهم آورد و به تعالی خود و جامعه کمک کند.

۱. مجلسی، بحارالانوار، ج۱۸، ص۲۰۶

۲. حشر/۲۱

۳. قلم/۴