هولدن جمینی نایاب و جذاب

چه عاملی باعث می شود یک خودروی کلاسیک در یاد علاقه مندان باقی بماند

چه عاملی باعث می‌شود یک خودروی کلاسیک در یاد علاقه‌مندان باقی بماند؟ طراحی زیبا، یکی از این عوامل است که خودرویی همچون جگوار E -type را جاودانه کرده است. بعضی دیگر پرقدرت هستند، بعضی شجره‌نامه پرافتخاری دارند، گروهی از برند مشهوری هستند که باعث می‌شود علاقه‌مندان آن برند به دنبال مدل‌‌های مختلف آن باشند و در آخر دسته‌ای چنان لوکس هستند که بی‌اختیار بیننده را از خود بی‌خود می‌کنند.

اما خودرویی که در این شماره مرور خواهیم کرد تقریباً جزو هیچ کدام از این دسته‌‌ها نیست. طراحی آن خاص نیست و از سبک عمومی جعبه‌ای طراحی‌‌های دهه ۷۰ برای خودروهای کوچک بهره می‌برد که در خودروهایی چون فیات و تویوتا در این دهه دیده شده است، اما در عین حال طرح معقولی دارد که ایرادی به آن وارد نیست.

این خودرو چندان پر قدرت هم نیست و با قدرت زیر ۱۰۰ اسب‌بخار در مقابل غول‌‌های دهه ۷۰ آمریکایی که در قدرت‌‌های بالای ۳۰۰ اسب‌بخار با هم رقابت می‌کردند حرفی برای گفتن ندارد اما با موتور ۱.۶ لیتری خود توانسته قدرت مناسبی نسبت به حجم موتور به دست آورد که از خودرو‌‌های عادی دوران خود بیشتر است و پا به پای اسپرت‌‌های کوچک اروپایی پیش می‌رود.

برند این خودرو هم در ایران شناخته شده نیست هر چند همین برند در گوشه‌ای دیگر از جهان طرفداران پر و پا قرصی دارد که با تشکیل کلوب و برگزاری برنامه‌‌های متعدد، از آن یاد می‌کنند. در آخر لوکس هم نیست تا در یاد علاقه‌مندان باقی بماند.

اما هولدن جمینی این شماره، در کنار اینکه توانسته ترکیب معقولی از تمام فاکتور‌‌های مورد نیاز برای حضور در بازار‌‌های جهانی فراهم کند از یک خصوصیت مهم بهره می‌برد که آن را به نمونه جذابی برای بررسی تبدیل کرده و آن نایاب بودنش در کشورمان است چرا که هولدن در استرالیا با فرمان راست عرضه می‌شود و در بیشتر بازار‌‌ها جهانی هم با برندی غیر از هولدن عرضه می‌شده و از این نظر یک هولدن دهه ۷۰ با فرمان چپ نمونه‌‌های نایاب است و همین عامل باعث شده به رغم ظاهر معمولی آن، در طول تست به طور مداوم با سوالاتی پیرامون برند و مدل آن مواجه شویم. همین خاص بودن باعث شد در این شماره به سراغ این غریبه استرالیایی برویم. با ما همراه باشید ...

● مروری بر تاریخچه هولدن

هولدن استرالیا هر چند در ایران نام چندان شناخته شده‌ای نیست و ورود خودرو‌‌های آن به کشورمان محدود به تعدادی نمونه فرمان راست در دهه ۶۰ میلادی می‌شود اما این شرکت سال‌‌ها است در شرقی‌ترین بخش جهان به مونتاژ و ساخت خودرو مشغول است.

این شرکت کار خود را در صنعت حمل و نقل و از سال ۱۸۵۶ آغاز کرد اما نه در زمینه خودرو (چون اساساً در آن زمان خودرویی وجود نداشت!) بلکه در زمینه اسب‌‌ها. هولدن در ابتدا برای اسب‌‌ها زین و یراق می‌ساخت اما ورود این شرکت به صنعت حمل و نقل موتوری به سال‌‌های آغازین قرن بیستم باز می‌گردد که ادوارد هولدن، پسر جیمز هولدن (موسس شرکت) وارد شرکت شد و به دلیل علاقه به خودرو تلاش خود را برای تغییر کسب و کار به این سمت آغاز کرد که حاصل آن تغییر فعالیت شرکت به تعمیر خودرو در ۱۹۰۸ و ساخت بدنه موتور‌‌های سایدکار در ۱۹۱۳ بود.

چهار سال بعد شرکت فعالیت خود را به سمت ساخت بدنه خودور برد و دو سال بعد شرکت Holden۰۳۹;s Motor Body Builders (شرکت بدنه‌سازی هولدن موتور) تاسیس شد. در آغاز این شرکت برای فورد بدنه می‌ساخت اما بعد فعالیتش را با جنرال‌موتورز و کرایسلر ادامه داد و بر روی شاسی‌‌های ارسال شده از آمریکا، بدنه‌‌های دلخواه خود را طراحی و به فروش می‌رساند.

این روند تا ۱۹۳۱ ادامه داشت و در این سال جنرال‌موتورز که به دنبال کسب بازار‌‌های جدید برای محصولاتش بود هولدن را خرید و از آن پس این شرکت به عنوان شعبه استرالیایی GM به فعالیت خود ادامه داد.

● جمینی، از ژاپن تا استرالیا

هولدن در دهه ۷۰ بسیاری از محصولات تولیدی جنرال‌موتورز تحت برند‌‌های مختلف به خصوص شورولت را با نام خود در استرالیا عرضه می‌کرد اما در کنار این، با همکاری سایر برند‌‌های تحت نظر و یا همکار جنرال‌موتورز هم خودروهایی را به بازار عرضه می‌کرد که جمینی این شماره یکی از آن‌‌ها است.

ایسوزوی ژاپن در سال ۱۹۷۱ تفاهم‌نامه همکاری با جنرال‌موتورز منعقد کرد تا با کمک دانش فنی این شرکت بتواند به تولید خودرو بپردازد و جنرال‌موتورز هم این خودرو‌‌ها را با برند‌‌های خود در آمریکا به فروش برساند.

در ادامه این همکاری و در سال ۱۹۷۴، شرکت ایسوزو با بهره‌گیری از پلت‌فرم T جنرال‌موتورز که پلت‌فرمی کوچک و دیفرانسیل عقب بود مدل ایسوزو جمینی را برای بازار ژاپن عرضه کرد. یک سال بعد هولدن استرالیا با بهره‌گیری از این خودرو و اعمال تغییراتی جزیی در طراحی، مدل هولدن جمینی سری TX را در مدل‌‌های دو‌در و چهار‌در سدان و دو‌در کوپه تولید کرد که در بدو ورود به بازار از سوی مجله Wheels به عنوان خودروی سال انتخاب شد و با توجه به قیمت مناسب به یکی از پر فروش‌ترین خودرو‌‌های استرالیا تبدیل شد.

طراحی جمینی، به رغم سادگی زیبا است و با وجود ریشه‌‌های ژاپنی، بر‌خلاف هموطنان هم نسلش از جمله تویوتا‌‌های کارینا و کرونا، خطوط طراحی آن چندان تیز نیست و طراح تلاش کرده با اعمال شیبی ملایم بر روی صندوق از یکنواختی طرح آن بکاهد. چراغ‌‌های گرد جلو به همراه طرح جلوپنجره که مختص مدل‌‌های جمینی تولیدی هولدن بود در جلو سادگی را به خوبی به نمایش می‌گذارند. در داخل کابین فضای کافی برای سرنشینان فراهم شده است و بر‌خلاف ابعاد بدنه کوچک با طول ۴.۱۳ متر، فضای داخلی قابل قبول است. خودروی مورد آزمایش از داشبورد قهوه‌ای رنگ بهره می‌برد و رنگ صندلی‌‌های اسپرت و رو‌دری‌‌ها نیز در ابتدا همرنگ داشبورد بوده که البته توسط مالک با رودری‌‌های مشکی و صندلی‌‌های‌ ریکارو جایگزین شده است. نشان‌دهنده‌‌ها ساده هستند و مطابق سبک مدل‌‌های اسپرت اروپایی به خصوص ایتالیایی‌‌ها بخشی از نشان‌دهنده‌‌ها شامل فشار روغن و آمپر باتری به همراه ساعت در بخش میانی و پایین داشبورد و پشت‌سر دنده نصب شده است.

علاوه بر این برای رفاه سرنشینان این خودرو مجهز به کولر نیز هست. نوبت به راندن هولدن جمینی می‌رسد و اینجا است که این خودروی کوچک بخش دیگری از توانایی‌‌هایش را آشکار می‌کند. موتور ۱.۶ لیتری این خودرو با حجم دقیق ۱۵۸۴ سی‌سی با بهره‌گیری از کاربراتور دو دهنه ساخت نیکی ژاپن، از سری موتور‌‌های ایسوزو است که در حالت استاندارد ۷۵ اسب بخار قدرت دارد اما با تغییر کاربراتور به سولکس این قدرت حدود ۱۵‌درصد افزایش پیدا کرده که این افزایش قدرت در کنار سیستم اگزوز اسپرت که صدای جذابی را در زمان حرکت ایجاد می‌کند باعث شده این خودرو فراتر از همکلاس‌‌هایش دیده شود.

با توجه به طراحی این خودرو برای مصارف خانوادگی، ضریب دنده یک ۳.۵۱:۱ در نظر گرفته شده و برای بهره‌گیری از یک رانندگی پر شتاب باید دنده را تا دور بالای موتور نگه داشت و پس از آن به دنده ۲ تعویض کرد. در نهایت با ضریب یک به یک دنده چهار می‌توان رانندگی روان و با مصرف سوخت مناسب را تجربه کرد ضمن آنکه به صورت آپشن بر روی آن گیربکس سه سرعته اتوماتیک نیز نصب می‌شده است. با توجه به وزن ۹۰۰ کیلوگرمی خودرو و موتور تقویت شده، به خوبی می‌توان بر روی قابلیت‌‌های این خودرو در مصاف با همکلاس‌‌هایش حساب کرد و حتی به راحتی با خودروهای زیر ۱۰ میلیون تومان داخلی به رقابت پرداخت. راندن خودرو‌‌های دیفرانسیل عقب در پیچ‌‌ها همواره جذاب است و احساسی فراتر از یک خودروی دیفرانسیل جلو دارد و این خودرو هم از این قاعده جدا نیست و هر چند با شعاع گردش ۹.۵ متر به فضای بیشتری از خودرو‌‌های روز احتیاج دارد اما در زمان پیچیدن با سرعت بالا در پیچ‌‌های تند، خودرو کاملاً تحت کنترل است.

این خودرو با آمار تولید ۴۲ هزار و ۷۹۲ دستگاه در سال ۱۹۷۷ جای خود را به مدل TC داد که تغییراتی ظاهری را در جهت به روز شدن طراحی به خود می‌دید. این خودرو در استرالیا در حال حاضر هم جزو مدل‌‌های کلاسیک مورد توجه و کلوب‌‌های متعددی برای آن تشکیل شده که برنامه‌‌های منظمی هم با حضور مالکین برگزار می‌کنند. این مدل چه در گذشته و چه اکنون از سوی علاقه‌مندان مورد بازسازی و تقویت قرار می‌گرفته و با توجه به قابلیت‌‌های دینامیکی آن، حتی به عنوان یک پروژه آزمایشی موتور هشت سیلندر نیز بر روی آن نصب شده است. تولید جمینی در دو نسل تا ۱۹۸۶ ادامه داشت و پس از آن بدون معرفی جایگزین از خط تولید خارج شد.

در پایان از سروش سرپولکی، مالک خودرو و امید آذر‌زمانی که امکان تهیه این گزارش را فراهم کردند تشکر می‌کنم.

نویسنده : مهندس بابک وفایی