اوج دوباره صنعت فولاد در کانادا

صنعت فولاد کانادا در سال جدید میلادی و پس از رقابت سخت در اغلب ماه های سال ۲۰۰۵, آماده تغییرات سریعی می شود به عقیده مایکل لاکر, مشاور فولاد نیویورکی, صنعت فولاد کانادا یکی از سخت ترین تغییراتش را در طول ۵۰ سال گذشته می گذراند

صنعت فولاد کانادا در سال جدید میلادی و پس از رقابت سخت در اغلب ماه‏های سال ۲۰۰۵، آماده تغییرات سریعی می‏شود. به عقیده مایکل لاکر، مشاور فولاد نیویورکی، صنعت فولاد کانادا یکی از سخت‏ترین تغییراتش را در طول ۵۰ سال گذشته می‏گذراند.

در پایان سال ۲۰۰۵ شرکت دوفاس کو در حال واگذاری بود و در نهایت توانست بازسازی دوساله ساختارش را به پایان برساند. سهامدار عمده آلگوما استیل هم عاقبت از تلاش برای درآمد عمده نقدی دست برداشت.

لاکر در این باره گفت: صنعت فولاد کانادا در سال ۲۰۰۵ در دریایی متلاطم به سر می‏برد چرا که از پایان سال ۲۰۰۴ قیمت فولاد رو به افزایش گذاشت و دوران جدیدی برای صنعت فولاد ایجاد کرد.

این کشتی توسط تقاضای فولاد چین هدایت می‏شود. اسم این بازی »ادغام« است. قیمت‏ها به وضعیت پایدار جدیدی رسیده‏اند. مواد خام بسیار گران‏تر شده‏اند. چندین سال قبل بسیاری از تولیدکنندگان فولاد آمریکای شمالی به سمت ورشکستگی پیش رفتند. سپس چین وارد ماجرا شد و توسعه ناگهانی آن ضربه‏ای ناگهانی به این صنعت وارد کرد.

هنگامی که قیمت‏های فولاد پس از افزایش‏های بی‏سابقه اواخر سال ۲۰۰۴ رو به کاهش گذاشت، تحلیلگران مطمئن شدند قیمت پایه ثابت سال ۲۰۰۵ افزایش یافته است.

تحلیلگر فولاد رندی کوزینز در این باره گفت: روزهای فولاد تنی ۲۵۰ دلار کانادا گذشته‏اند. وی افزود: پیش‏بینی قیمت‏ها برای سال ۲۰۰۶ غیرممکن است. محدودترین برآورد قیمت بین ۴۰۰ تا ۶۰۰ دلار کانادا برای هر تن فولاد است.

کوزینز گفت: در ۲۰ سال اخیر هیچ‏گاه شاهد تعداد عوامل تاثیرگذار بر قیمت و چنین جریانی از تغییرات پی در پی نبوده‏ایم. او اشاره کرد اساسا همه مواد ورودی به صنعت فولاد گران‏تر شده‏اند.

به گفته کورتنی پرات مدیرعامل استل کو صنعت ناپایدار فولاد در سال ۲۰۰۵ از این پس بی‏ثبات‏تر هم می‏شود.

او در این باره گفت: وسعت و سرعت تغییرات قیمت بسیار زیاد است. حتی قابل پیش‏بینی نبودن بازار هم بسیار بالاست.

دنیس تورکوت مدیر اجرایی سومین تولیدکننده بزرگ کانادا، سولت استی، واقع در ماری آلگوما، گفت: بازارهای فولاد امسال با قدرت پیش می‏روند، اما در نهایت نوسان خواهند داشت.

پرات درباره تغییرات قیمت فولاد گفت: قیمت فولاد در سپتامبر سال ۲۰۰۴ در هر تن بیش از ۸۰۰ دلار کانادا بود که تا آگوست سال ۲۰۰۵ به حدود ۴۱۰ دلار کانادا رسید یعنی در هر تن حدود ۴۰۰ دلار کانادا کاهش یافت.

با این حال قیمت‏ها هنوز با قدیم فاصله زیادی داشتند. قیمت‏ها در ماه آگوست در پایین‏ترین سطح ثابت ماندند و در سپتامبر با یکصد دلار کانادا افزایش دوباره قدرت گرفتند.

تورکوت شک دارد آیا می‏توان »حد معمول جدیدی« برای صنعت فولاد تعریف کرد یا خیر. او گفت: من هیچ‏گاه از واژه »همیشگی« برای توضیح هیچ چیز استفاده نمی‏کنم. اما او اطمینان دارد اهداف گسترش یافته بر اساس تغییرات واقعی بوده‏اند.

او در این باره ادامه داد: نگاهی به ۲۰ سال گذشته نشان می‏دهد همیشه تقاضا در تعقیب عرضه بوده است. در هر مقطع زمانی عرضه از تقاضا بیشتر بود. اکنون در دوره متفاوتی هستیم چرا که سطح مصرف جهانی افزایش یافته است. نتیجه منطقی این است که خط قیمت متوسط با شیب بیشتری به جلو می‏رود.

قیمت جدید باعث شد استل کو در نه ماه نخست سال ۲۰۰۵ حدود ۴۷ میلیون دلار کانادا درآمد کسب کند در حالی که در ژانویه ۲۰۰۴ راهکارهای حفاظتی برای جلوگیری از ورشکستگی را آغاز کرده بود. این شرکت همچنین مذاکرات تغییرات اساسی ساختاری را به تعویق انداخت.

پرات در این باره گفت: چنین افزایش قیمت شدیدی، طبیعت تغییرات اساسی ساختار را از گروهی که به دنبال واگذاری بودند به گروهی تبدیل کرد که به دنبال این بودند که »چگونه می‏توانند از این تغییر ساختار بیشترین استفاده را ببرند«. این تفکر کار را بسیار مشکل می‏کرد.

استل کو تعدیل نیروی کار را فراموش کرد و سرمایه‏گذاری‏های جدیدی را با امید به ادغام در ماه‏های آینده آغاز کرد.

از آنجا که صنعت فولاد حتی در پایین‏ترین سطح شکوفا شده بود، سایر مدیران عامل شرکت‏های تولیدکننده فولاد نیز با مشکلات جدیدی مواجه شدند.

آلگوما را درنظر بگیرید: پولسون اندکو در نیویورک که ۱۹ درصد سهام آلگوما را در اختیار دارد تلاش می‏کند درآمدهای میلیون دلاری را به سهامداران برساند و نیز خواستار تعویض هیات مدیره است.

پولسون از آلگوما انتقاد می‏کند که در آغاز سال ۲۰۰۵ به دنبال خرید استل کو بوده است. بررسی سرمایه‏ها نشان می‏دهد آلگوما مدتی از وقت و مقداری از هزینه‏اش را هنگامی که قیمت‏ها بسیار بالا بود، صرف به دست آوردن استل کو کرده است.

تورکوت عقیده دارد پیوند میان استل کو و آلگوما دیگر امکان‏پذیر نیست. او در این باره گفت: من کاملا با پولسون مخالفم که در آن زمان این کار درست نبود، چون دقیقا درست‏ترین کار ممکن بود. ما به درکی از آنچه می‏خواستیم رسیدیم که اگر زمانی در آینده بخواهیم چنین کاری کنیم خودمان چه وضعیتی خواهیم داشت. ما در این کار خبره شدیم.

---