هنر زجر بیند وکناری نشیند

آسیب شناسی راه های تحقیق و پژوهش های هنری در ایران

رهبر معظم انقلاب فرمودند: “تحقیق و پژوهش کلید پیشرفت همه ملت‌هاست”

به حمدالله در طول چند سال اخیر نشست‌های پژوهشی‌ در بیشتر زمینه‌ها اعم از سیاست و دیانت ، علم وتکنولوژی وانرژی هسته‌ای وغیره در کشور عزیزمان داشته‌ایم ونتایج خوب آنها را نیز دیده‌ایم ولی به نظر می‌رسد هنر تنها شاخه تحقیقی و پژوهشی باشدکه در عمل از سوی مسئولین نظام کمتر مورد توجه قرار گرفته است.

به نظر می‌آید که مسئولین کمال هنر را تنها در سینما وصنایع دستی یافته‌اند. دانشگاه‌های هنری‌مان از نظر کمی رشد قابل ملاحظه‌ای کرده‌اند ولی آیا برآن شدیم تا از نتیجه و رشد کیفی آنها مطلع شویم تا ازبی‌هویتی و بی‌هدفی دانشجویانمان نیز آگاه شویم ؟

شرح درس‌های رشته‌های هنری سنخیت خود را با نیازهای به روز جامعه هنری ایران از دست داده‌اند. و به نظر می‌رسد کسی تا این زمان تغییرو تحولی اساسی ومنطقی که بتواند با روحیه دانشجویان هنر و جامعه ‌سازگار باشد به وجود نیاورده است.

دانشجوی رشته هنر با عشق ، امید و تلاش بسیار موفق شده تا موانع ورود خودبه دانشگاه‌های هنر را برداشته و وارد این محیط شوند وهنگامی که چند صباحی از ورودش به این جرگه می‌گذرد تازه می‌فهمد آن چیزی که در ذهن خود درباره هنر وهنرمند پرورانده بود” این” نیست تازه نتیجه بهتر از زمانی به دست می‌آورد که ۴ الی ۵ سال از با ارزش‌ترین اوقات جوانی خود را صرف کرده تا هنری یاد بگیرد وسپس به دنبال این و آن باشد تا جایی پیدا کند واستخدام شود که بعید است ! ولی چون به او محتوای هنری آموزش داده نشده نمی‌داند رسال خودرا به‌عنوان یک هنرمند چگونه به انجام برساند.

سعدی علیه‌الرحمه در حدود هشتصدسال پیش درمورد هنرمندفرموده است:

هنر هرجا رودقدر بیند وصدر نشیند

درحالی که اگر در زمانه ما زندگی می‌کرد می‌بایست که می‌گفت:

هنرمند هر جا رودزجر بیند و کناری نشیند

آیا در جایی که برای هنر وهنرمند به صورت غیرهنری تصمیم‌گیری می‌کنند می‌توان مدعی هنر بود؟

آیا درجای که فقط اسکلت ظاهری هنر را به شما به صورت شکسته یاد می‌دهند وسخنی از رسالت هنری وجریان فکری آن و پشتیبانی از تجربه علمی و تخصصی شماها ( هنرمندان) نمی‌شود می‌توان گفت دانشجویان هنری در راه درست پیشرفت وترقی وکمال هنر خود گام برمی‌دارند؟!

جایگاه دانشجویان واساتید هنری در این سرزمین کجاست؟

در سرزمینی که پزشک‌های ما سیاستمدار وسیاستمداران ما هنرمندو هنرمندان ما گوشه‌نشین و منزوی از پست‌ها وسمت‌های دولتی می‌شوندو نهایت امر کوله بار زندگی خود را جمع می‌کنند وبه اطراف واکناف هجرت می‌کنند جایگاه هنر وهنرمند چگونه باید باشد؟

هنرمندان ازحساس‌ترین و لطیف‌ترین اقشار جوامع هستند و درصورت برخورد نابجا و به دور ازتدبیرمسئولین با این قشر چه بسا که آسیب‌های جبران‌ناپذیری نیز ازطرف این‌گونه افراد به جامعه زده می‌شود.

هنرمندان از پاک‌ترین وکارآمدترین افراد هرمملکتی به شمار می‌آیند که برخلاف بعضی ازسیاستمداران واقتصاددانان عمل کننده به عقاید وافکار خود هستند.

آیا مسئولان امر در رابطه با هنرمندان سخنان رهبر معظم انقلاب را آ‌ویزه گوش نموده‌اند؟ که باید به کاری همه‌جانبه و خستگی‌ناپذیر در زمینه آموزش و پرورش پرداخته شود. و مسئولان و دست اندرکاران امور فرهنگ وهنر دردولت جمهوری اسلامی همه امکانات لازم را برای این رویش وپرورش در اختیار هنرمندان وهنرپژوهان بگذارند.

ولی افسوس که نخبگان هنری کشورمان ازچشم مسئولین ما دورمانده‌اند و مظلوم واقع شده‌اند در زمینه هنر امکاناتی چند در این کشور متمدن به نام هنرو به کام بی‌هنران داده می‌شود و کسی نیست که عواقب این کارها را پیگیر شودتا در مسیرمان از یک راه ناهموار وبن‌بست دوباره عبور نکنیم و دراین میان بعضی از مسئولین امورهنری ما حرف دل هنرمندان را درک نمی‌کنند واین هنرمندان لاجرم به خودشان می‌گویند با کسانی که حرف ما را نمی‌فهمند ودرک نمی‌کنند چه بگوییم وبه همین خاطره رنجیده‌خاطر شده وپی کار خود می‌روند وبه خاطرروحیه حساس‌شان خود را به دردسر بحث و مباحثه نمی‌اندازند.

هنر همواره بهترین زبان بیان کننده تفکرات وخط و مشی‌های فکری بوده است پس بنابراین بهتر است که مسئولین امر اولویت‌هایی را که جامعه یا مخاطبین امروز به آنها احتیاج دارند به هنرمندان ارائه دهند تا آنها بتوانند به صورت ابتکاری از هنر خود استفاده کنندو پیام خود را در قالب هنری در جامعه امروزی بیان نمایندتا بر افکار جوانان ومردم تاثیر‌گذار گردد.

خلاصه اینکه اگر پیام‌ها درقالب هنر گنجانده و ارائه گردد اثر خود را برمخاطب جاودانه خواهد کرد.

امیدوارم روزی برسد که سایه شوم واستبدادباندوباندبازی از سر قشر محقق و پژوهشگران هنری کشور برداشته شود.

کارهنری بایستی دارای پیام ومحتوا وهدف غایی باشدهمان پیام ورسالتی که همه پیامبران واولیاء واوصیای خداوند در روی زمین داشته‌اند: پیام حفظ دین حق الهی ،پیام دفاع از حق وحقانیت و مبارزه با باطل، باطلی که امروز دنیا را فراگرفته ،‌پیام صلح ودوستی.

عزیزان دست اندرکار و اساتید هنرمندودانشجویان رشته‌های هنری، توجه داشته باشید هنر امروز که به نام هنر اسلامی وانقلابی ارائه می‌شود آبروی جمهوری اسلامی وانقلاب اسلامی ایران است لذا بایستی هم از نظر تکنیک وهم از لحاظ محتوا همواره بایددرمنتهای قوت خودباشد. بایستی محتوای هنر وقالب هنر هر دو با هم به موازات هم ترقی و پیشرفت داشته باشند که متاسفانه امروزه در دانشگاه‌های هنری ما از این هدف دور گشته‌ایم ومحتوای هنر با قالب هنر آنچنان سنخیتی ندارد.

مقوله هنر نبض فرهنگ هر جامعه پویا وغنی است وهویت ملی،‌اعتقادی و اجتماعی یک جامعه منسجم به وضوح در آثار هنری آن جامعه منعکس است به همین دلیل هنر و مباحث هنری در فرهنگ کهن وریشه‌دار ایران خصوصا پس از انقلاب اسلامی مورد هجوم جدی بیگانگان قرار گرفته است وبایست مسئولین امر کمر همت خود را محکم‌تر کنند و هنرمندان مخلص کشور را متحد کرده وامکانات و لوازم وابزار مورد نیاز آنها را برای مقابله دشمنان این تمدن غنی ببندند.

با توجه به اینکه تنها راهی که می‌تواند فرهنگ غنی ایرانی را به نسل‌هال بعدی و به جوامع دیگر منتقل کند همین هنر و پژوهش‌های هنری است، باید از هنر به‌عنوان رسا‌ترین وبلیغ‌ترین وکاری‌ترین ابزار ابلاغ و تبلیغ پیام برای انتقال این ایده‌های پاک وشریف استفاده شود وهنرمندان را در این راه تشویق نماییم نه اینکه بعد از فارغ‌التحصیلی هنرمندانمان از دانشگاه‌های هنری آنها را خانه ‌نشین کنیم که این عمل نه تنها به منزوی شدن هنرمند می‌انجامد بلکه به ضررتمامی اقشار جامعه خواهدبود زیرا که شانس نفوذ وانتقال تمدن و فرهنگ غنی خودرا از دست داده‌ایم واین خیانتی بزرگ وگناهی نابخشودنی است.

سیدحسین التجاءکارشناس ارشد پژوهش هنر و مدرس دانشگاه‌های هنری کشور