میداوودی هنوز کامل نیست

با گذشت یک فصل از حضور میلاد میداوودی در تیم استقلال, این فوتبالیست آفتاب سوخته خطه جنوب حالا کم کم در حد و اندازه های واقعی خودش برای پیراهن آبی و پرطرفدار استقلال مثمرثمر واقع می شود

با گذشت یک فصل از حضور میلاد میداوودی در تیم استقلال، این فوتبالیست آفتاب‌سوخته خطه جنوب حالا کم‌کم در حد و اندازه‌های واقعی خودش برای پیراهن آبی و پرطرفدار استقلال مثمرثمر واقع می‌شود. شماره ۱۰ استقلال این روزها در ترکیب ثابت این تیم خوب جاافتاده و شاید با تداوم همین روند بتواند سال‌ها در این تیم بدرخشد و شاید هم طی ماه‌ها یا سال‌های آینده به یکی از لیگ‌های معتبر اروپا بپیوندد.

مهاجمی که فصل دهم لیگ برتر را از تلخ‌ترین فصل فوتبالی زندگی‌اش می‌داند، حالا به‌نوعی مدیون همان روزهاست که انرژی سرشار این جوان مسجدسلیمانی را این گونه انباشته کرده تا هر بار که به میدان می‌رود، بوی گل بدهد و برترین گلزن تاریخ باشگاه استقلال و لیگ برتر ایران را نیمکت‌نشین کند. ‌آرش برهانی حالا برای عبور از شماره ۱۰ تیمش باید چند برابر گذشته تلاش و تمرکز را مدنظر قرار دهد تا شاید از کنار این کوه انگیزه عبور کند، چون میداوودی مشخصا هدف‌گذاری‌اش را کرده و از حالا به بازی در جام جهانی ۲۰۱۴ می‌اندیشد.

● سرعت

از فاکتورهای ویژه این مهاجم خوزستانی سرعت در انتقال توپ و در تصمیم‌گیری‌اش است که اگر این دو ویژگی را با سرعت حرکت خود او تلفیق کنیم ، درمی‌یابیم که این روزها مهاجمی کنار دست فرهاد مجیدی در نوک پیکان خط حمله استقلال توپ می‌زند که با گذشت زمان و کسب تجربه بیشتر براحتی می‌تواند یک مجیدی دیگر را به باشگاه ۶۵ ساله استقلال تقدیم کند. میداوودی در طول هر مسابقه با دوندگی بالای خود ضمن ایجاد موقعیت‌های فراوان برای خودش، اسباب دستپاچگی و سردرگم‌ شدن مدافعان حریف را نیز فراهم می‌سازد که از این اقدام، هم خودش بهره می‌برد و هم دیگر مهاجمان یا هافبک‌های جلوکشیده تیم استقلال.

او در کار دفاعی هم به خط هافبک و دفاع تیمش یاری می‌رساند و از آن دست مهاجمانی نیست که پس از لو رفتن توپ در جمع مدافعان حریف بایستد و نفس تازه کند. جمیع این ویژگی‌ها سبب شده تا از میداوودی یک فوروارد محرک در پیشانی خط حمله استقلال پدید آید تا مدافعان تمام تیم‌های لیگ برتری را به دردسر بیندازد.

● سرزن نیست

با وجود داشتن فاکتورهای ویژه، میلاد میداوودی مهاجمی سرزن نیست. گرچه او طی ۲ بازی با ذوب‌آهن در چارچوب مسابقات لیگ برتر و شیرین‌فراز کرمانشاه در چارچوب مسابقات جام حذفی (مرحله یک‌شانزدهم)‌ توانست با سر گلزنی کند، اما او سرزن نیست. میداوودی در بازی با راه‌آهن و در یک متری دروازه حسن رودباریان می‌توانست در اوایل نیمه دوم، بازی را به تساوی بکشاند، اما توپی را که درست روی سرش ارسال شده بود ‌ به شکلی ساده به بیرون از زمین فرستاد.

نکته: کسی که تا این حد در خدمت تیمش قرار می‌گیرد، گل می‌زند‌ موقعیت می‌سازد، در کار دفاعی کمک می‌کند اگر آستانه تحملش را بالا نبرد، هیچ مربی‌ای او را تحمل نمی‌کند

در واقع این مساله شاید بزرگ‌ترین نقطه ضعف میداوودی به حساب بیاید که البته او با داشتن چند فاکتور برجسته دیگر براحتی می‌تواند این نقطه ضعفش را پوشش دهد، اما بی‌شک با کسب مهارت بیشتر در زدن ضربات سر او می‌تواند به یک مهاجم کامل برای خط حمله استقلال و تیم ملی ایران تبدیل شود. چیزی شبیه به کریم انصاری‌فرد که با داشتن قدرت لازم برای استفاده از ضربات پا در زدن ضربه سر هم مهارت دارد. شاید علی دایی که در دانشگاه و در ساعات استراحت با سر مدام توپ را به دیوار می‌زد تا از این بابت به تسلط و مهارت لازم دست پیدا کند الگوی مطلوبی برای میلاد باشد.

● کاشته‌زن جدید ایران

شماره ۱۰ استقلال و شماره ۷ تیم ملی ایران پس از گذشت مدت‌ها که در فوتبال ایران دیگر اثری از کاشته‌زن‌های اسمی نبود با استفاده از تکنیک زدن ضربات کاشته مهاجم تیم ملی پرتغال و تیم رئال‌مادرید، این روزها به علاقه‌مندان فوتبال، نوید ظهور یک پروین، میناوند، مطلق، دین‌محمدی و معدود کاشته‌زنان معروف دیگر فوتبالمان را می‌دهد که می‌توانند از این قبیل ضربات پشت محوطه ۱۸ ‌قدم یک فرصت گل مطلوب را برای تیمشان ایجاد کنند. میداوودی تاکنون بارها در مصاحبه‌هایش با رسانه‌های مختلف اعلام کرده که چطور با استفاده از ضربه‌ای که به وسیله انگشت شست پایش به توپ می‌زند، توپ را به سمت دروازه می‌فرستد.

شاید به همین دلیل هم هست که این روزها به رغم حضور بازیکنان باتجربه‌ای همچون جباری، مجیدی و کرار در زدن ضربات روبه‌روی دروازه از پشت ۱۸ قدم پرویز مظلومی این شانس را فقط به میلاد می‌دهد، چراکه او با گلی که در جام حذفی به شیرین فراز کرمانشاه زد، ثابت کرد که از این دست ضربات را حتی در حین برگزاری بازی و در حال حرکت با توپ هم می‌تواند بزند.

شاید برایتان جالب باشد که بدانید میلاد پس از پایان تمرین تیمش به رختکن نمی‌رود و بارها به همین شکل به توپ ضربه می‌زند. قطعا چنین مهره‌ای حالا که در اردوهای تیم ملی هم حاضر است می‌تواند برای ایران فرصتی را فراهم کند تا از ضربات کاشته‌ای که در میادین حساس بین‌المللی به دست می‌آید، نهایت استفاده را ببرد.

● خوش‌ اخلاق، اما...

میلاد میداوودی را همواره با لبخندی دندان‌نما در ذهن به یاد می‌آوریم یا با چشمانی تا ته باز شده که از فرط خوشحالی پس از زدن گل، دستانش را باز کرده و به سمت هم تیمی‌هایش می‌دود. در طول مسابقه هم گرچه یک مهاجم است و بارها روی او خطا صورت می‌گیرد، اما کمتر به یاد داریم که با مدافعان حریف سرشاخ شود، اما او در مصاف ایران با بحرین در گوشه زمین، رفتاری‌ از خود بروز داد که از چشمان تیزبین مرد پرتغالی تیم فنی ایران دور نماند. جروبحثی که با مدافع بحرینی کرد و با زدن ضربه به سینه‌اش او را نقش بر زمین کرد. حرکتی که سبب شد تا ۸ ـ ۷ دقیقه بعد کارلوس کرش او را از زمین بیرون بکشد و با این کار ، به او درس‌های زیادی بدهد. میلاد میداوودی با رفتار آن شب خود در آزادی، ذهنیت بدی از خود برای کارلوس کرش بر جای گذاشت و هیچ بعید نیست که این پرتغالی از او چهره‌ای عصبی در ذهن خود ثبت کرده باشد. میداوودی اگر می‌خواهد به هدفی که در ذهن برای خودش تعیین کرده برسد، باید از هر نظر آماده هر اتفاقی باشد و یکی از مهم‌ترین ویژگی‌‌ها برای چنین فوتبالیستی با این همه فاکتور مطلوب، «اخلاق» است. کسی که تا این حد در خدمت تیمش قرار می‌گیرد، گل می‌زند،‌ موقعیت می‌سازد، در کار دفاعی به خط هافبک و دیگران کمک می‌کند، کاشته‌اش را در زمین گل‌آلود انزلی به گل تبدیل می‌کند، اگر آستانه تحملش را بالا نبرد، هیچ مربی‌ای او را تحمل نمی‌کند.

محمدرضا مدنی