آشنای دیرباز من

خدایا!
گاهی آنقدر احساس بی پناهی می کنم
که دیگر ابهت دیوارها و سقف ها هم آرامم نمی کند،
همه کس و همه چیز به اندازه ای بیگانه می شوند که انگار
هرگز ندیده و نشناختمشان.
در چنین دقایقی …

خدایا!

گاهی آنقدر احساس بی پناهی می کنم

که دیگر ابهت دیوارها و سقف ها هم آرامم نمی کند،

همه کس و همه چیز به اندازه ای بیگانه می شوند که انگار

هرگز ندیده و نشناختمشان.

در چنین دقایقی تنها یاد آرامش بخش توست که طنینی آشنا در قلبم می افکند.

پروردگار مهربانم! از بیگانگی با آدم ها باکی نیست، مرا با خودت بیگانه نکن.

مونا کربلایی