کرایسیس ۳

پایان اودیسه پرافت

عنوان انگلیسی بازی: Crysis ۳

پلتفرم: Xbox۳۶۰، PS۳، PC

ناشر: Electronic Arts

سازنده: Crytek

سبک: اکشن اول شخص

امتیاز: ۸

قطعا هرکس معیارهای خاص خودش را برای تعریف یک بازی ـ یا اثر هنری ـ ایده‌آل دارد. درحالی که یک نفر گیم‌پلی «ندای وظیفه» را می‌ستاید، دیگری با نیشخندی، روند سریع و صاعقه‌مانند «شیطان هم می‌گرید» را پیش می‌کشد. اما در این میان برخی عناوین پدید می‌آید که مانند حقایق علمی اثبات شده است و انکار آنها امری غلط و عبث است. برترین بودن «کرایسیس» در دامنه گرافیک فنی از همین حقایق است که انکار آن از هیچ‌کس برنمی‌آید. بعد از انتقادهایی که به قسمت دوم بازی روانه شد و خیلی‌ها با ادعای این‌که گرافیک فنی بازی قربانی عرضه روی کنسول‌های خانگی شده است، کرایتک به مخاطبان قول داد در قسمت سوم این کاستی را جبران کند و چه خوشایند است کرایتک کاری فراتر از جبران انجام داده است. نسخه سوم بازی از تمام توان کنسول‌ها استفاده می‌کند. کرایسیس این مرتبه پربارتر پا به عرصه وجود گذاشته و قصد دارد یک بار برای همیشه کار را تمام کند. کمپانی فاسد CELL در ظاهر با احداث سازه‌هایی تظاهر به فعالیت‌های بشردوستانه می‌کند، اما در باطن این شرکت قصد تصرف زمین را دارد. ماجرا عمق بیشتری دارد و در حقیقت CELL به دنبال حکومت بر دنیای بشری است. از سوی دیگر تهدید بی‌پایان Cephها، این موجودات فضایی خوف‌آور پایانی ندارد و در صورت انجام ندادن اقدامی بموقع، نسل بشر در خطر انقراض قرار خواهد گرفت.

این بار نیز پرافت تنها نیست و دونفر او را در دستیابی به انتقام شدیدا به تعویق افتاده‌اش یاری می‌کنند. مردی به نام سایکو که CELL لباس نانوی او را از تنش جدا کرده، حال مجبور است با حقیقت تلخ میرا بودن کنار بیاید و دیگری دختری با نام کلر که متخصص ارتباطات یک گروه از مبارزان آزادی با قصد نابودی CELL است. فیلمنامه از نسخه‌های پیشین بهتر شده و برای اولین بار می‌توانید کمی با شخصیت پرافت ارتباط برقرار کنید. شخصیت‌های جانبی نیز بخوبی ساخته و پرداخته شده‌اند. مراحل پایانی تا حدودی از ضعف روایی رنج می‌برد که می‌توان آن را به دلیل یک پایان حقیقی بر این سه‌گانه اتمام مناسب داستان، نادیده انگاشت. کرایتک باز هم در خلق یک اثر هنری چه از نظر فنی و چه هنری سنگ تمام گذاشته است. در صلابت بی‌بدیل آن‌که شاید هم‌اکنون دو یا سه سال از هر عنوان جلوتر باشد هیچ شکی نیست، اما هنر سازندگان در خلق تک‌تک مراحل و مناطق محل رخداد بازی قابل رویت است. صحنه‌های صنعتی با چنان هنری با صحنه‌های طبیعی ترکیب شده‌اند که مخاطب را به تحسین وامی‌دارد. انیمیشن‌ها فراتر از یک بازی بوده و هم‌رده با کارهای سینمای است. حرکات صورت و میمیک‌ها، عالی از کار درآمده و صداهای قدرتمند باورپذیری آنها را دوچندان می‌کند. افکت‌های صوتی سلاح‌ها نیز بی‌نقص است و شاید تنها ایراد وارده به صداگذاری، استفاده مکرر و بیش از حد از نمونه صداهای سربازان دشمن باشد که گاهی مخل اعصاب می‌شود. ظاهر کلی بازی واقعا نفسگیر است.

همه چیز، چه بافت‌ها، چه سایه‌ها، چه دورنماها و... همه و همه اجرایی هماهنگ و هم‌آوا دارد. از واضح‌ترین ایرادات این قسمت می‌توان به‌سادگی بیش از حد آن اشاره کرد. در حالی که قسمت دوم بازی شما را در مقابل دشمنانی بشدت هوشیار قرار می‌داد که با هر حرکت نابهنگام به سمت شما حمله می‌کردند، این قسمت از هوش مصنوعی ضعیف و امکانات بیش از حد برای از بین بردن دشمنان رنج می‌برد. سلاح‌های زیادی برای مبارزه در دسترس دارید که در این میان سلاح فضایی‌ها واقعا خوش می‌درخشد. آتش‌افکن و خمپاره‌انداز Cephها واقعا معرکه است. اما مهم‌ترین سلاح این قسمت تیر و کمان پرافت است که با یک تیر می‌تواند خیلی از دشمنان را از پا دربیاورد. در کنار تیرهای ساده، تیرهای انفجاری و الکتریکی نیز در اختیار دارید. در استفاده از تیرها با محدودیت روبه‌رو هستید، اما می‌توانید پس از هر شلیک به جسد مورد حمله رجوع کرده و تیرهای ساده خود را بازیابی کنید. لباس نانوی پرافت مانند گذشته قدرت‌های ویژه‌ای را در اختیار شما قرار می‌دهد تا عمق بیشتری به تجربه خود ببخشید.

این قابلیت‌ها شامل زره دفاعی، افزایش چالاکی و نامرئی شدن از نسخه‌های قبل به این قسمت پا گذاشته‌ است و در این زمینه شاهد پیشرفت بسزایی نیستیم. Visor جدید پرافت مجهز به قابلیت هک کردن تجهیزات نظامی مختلف است. می‌توانید مواردی مانند مسلسل‌های ایستا و زمین‌های مین را هک کنید، سپس آنها را علیه خود دشمن استفاده کنید. متاسفانه تمام این قابلیت‌ها بسادگی بازی می‌افزایند. با این که بازی در بیشتر مراحل ـ مخصوصا در اواخر بازی ـ محیط‌های بزرگ و وسیعی در اختیار بازیکن قرار می‌دهد تا هر طور که صلاح می‌داند پیشروی کند، اما سناریو به گونه‌ای است که با به دل دشمن زدن به صورت مستقیم خیلی راحت و بی‌دغدغه می‌توان کار را تمام کرد. هر سلاح نیز الحاقیات خاص خود را دارد. متاسفانه خبری از آن صحنه‌های نفسگیر و به یاد ماندنی نسخه‌های قبلی نیست و دو رئیس بازی نیز تلاش زیادی برای از بین رفتن نمی‌خواهند. تعدادی صحنه خودرورانی هم در بازی وجود دارد که اصلا کنترل خوبی نداشته و به تجربه خوب پیشین لطمه می‌زند.

چک پوینت‌ها نیز در این قسمت فراوان‌تر از نسخه‌های قبل است. البته اگر دلتان بخواهد می‌توانید بازی را در درجات سخت‌تر تجربه کنید و چالش بیشتری برای خود خلق کنید. کرایسیس ۳ در بخش چندنفره نیز خوش می‌درخشد.

در مد Crash Site که نوعی King of the Hill محسوب می‌شود شرکت‌کنندگان باید محموله‌های ارسال شده از هوا را یافته و از آن مراقبت کنند. نیروهای لباس نانو در بخش چندنفره نیز قابل استفاده است و به جذابیت این حالت می‌افزاید. مد Hunter هم که به نوعی هایلایت بازی به شمار می‌رود، یک گروه از سربازان CELL را در مقابل دو سرباز مخالف که می‌توانند استتار نامرئی انجام دهند ـ و فقط تیر و کمان را به عنوان سلاح در دست دارند تا قرار می‌دهد. تیم سربازان CELL وظیفه دارند تا اتمام شمارش معکوس از خود دفاع کرده و زنده بمانند. هر کدام از سربازان که کشته شود در هیبت یک کاراکتر مخالف به بازی برمی‌گردد تا همان کسانی را که تا چند لحظه پیش همکارش بودند از پا دربیاورد. مدت زمان لازم برای اتمام بازی در حدود کمتر از ده ساعت بوده و در مواردی چون این‌که می‌خواهید با مخفیکاری پیش بروید یا مانند ندای وظیفه به دل دشمن بزنید بستگی دارد. در پایان باید گفت عنوان تازه کرایتک یک شاهکار حقیقی بصری و یک شوتر خوب اول شخص ـ و نه عالی ـ به حساب می‌آید. آن را به تمام هواداران این سبک (مخصوصا دارندگان رایانه‌های قدرتمند) توصیه می‌کنیم.

سیاوش شهبازی