تكرار یك قصه قدیمی

هر چه زمان برگزاری انتخابات مجلس هشتم نزدیك تر می شود, تلا ش دو جناح فعال سیاسی كشور برای افزایش سهم خود از كرسی های آن مجلس, آشكار تر می گردد

هر چه زمان برگزاری انتخابات مجلس هشتم نزدیك‌تر می‌شود، تلا‌ش دو جناح فعال سیاسی كشور برای افزایش سهم خود از كرسی‌های آن مجلس، آشكار تر می‌گردد. اكثر وابستگان به این دو جناح نیز به گونه‌ای سخن می‌گویند كه گویی مردم برای فرارسیدن ۲۴ اسفند ماه لحظه شماری می‌كنند تا تنها از میان لیست‌های ائتلا‌فی هر یك از دو جناح، عده‌ای را برگزینند و به مدت چهار سال، اختیار كشور را به آنها بسپارند!

همین توهم غیرواقعی، سران دو جناح و چهره‌های سرشناس آنها را واداشته است تا بیش از هر چیز به <ائتلا‌ف‌های پیروزی‌ساز> فكر كنند. در حالی كه در سال‌های گذشته، كه اكثریت مجلس بین دو جناح سرشناس سیاسی دست به دست شده است، مردم شاهد یك قصه تكراری بوده‌اند.

این قصه <اظهار ارادتهای داخلی افراد وابسته به هر جناح قبل از برگزاری انتخابات و افشای اختلا‌فات وسیع آنها پس از تكیه زدن بر كرسی‌های وكالت> بوده است. در واقع تمركز بر اصل ائتلا‌ف و به عبارت بهتر تلا‌ش برای عدم موفقیت جناح مقابل، فرصتی برای نظریه‌پردازان هر یك از دو جناح باقی نمی‌گذاشت تا در ماههای منتهی به انتخابات، برنامه‌های خود برای اداره كشور را با مردم در میان بگذارند. این وضعیت، تاثیر غیر قابل انكاری بر فعالیت مجالس ششم و هفتم داشته است. اولویت بندی‌های مـتـفاوت فراكسیون‌های مختلف اصلا‌ح‌طلبان در مجلس ششم، بخشی از فرصت‌های طلا‌یی ناشی از حمایت بی‌نظیر مردم را از بین برد.

تسلط محافظه‌كاران بر اكثر كرسی‌های مجلس هفتم - البته با آرایی به مراتب كمتر از مجلس ششم - نیز حاصل زیادی برای مردم نداشت و بسیاری از و وعده‌های كلی این جناح برای رفع تنگناهای اقتصادی مردم، به دلیل فقدان برنامه مشخص و منسجم، به مرحله اجرا نرسید. در سال‌های اولیه دهه هفتاد، چهره‌های شاخص در جناح چپ یا همان اصلا‌ح‌طلبان، معتقد بودند بسیاری از نابسامانی‌های اجتماعی، اقتصادی، سیاسی - داخلی و خارجی - و فرهنگی كشور و نیز بروز مفاسد اقتصادی و سیاسی، از رفتار همراه با غرور بعضی از مسئولا‌ن ریشه‌می‌گیرد. بر همین اساس، آنها بر این اصل عقلا‌نی و اسلا‌می پافشاری می‌كردند كه بایستی همه مسئولا‌ن از دژ آهنین <مصونیت از انتقاد> خارج شوند و به تعبیر رهبر فقید انقلا‌ب به <استیضاح علنی در برابر آحاد ملت> تن دهند.

اصلا‌ح طلبان، رسیدن به این هدف را تنها در سایه <موفقیت پروسه توسعه سیاسی و اجـرای كـامـل اصـول قـانـون اسـاسـی> امـكـان‌پـذیر می‌دانستند. اما چون در هنگام گرفتن رای از مردم، راهكارهای خود برای بهره‌گیری از این وسیله - توسعه سیاسی - و رسیدن به هدف، یعنی استیفای حقوق مردم را مطرح نكرده بودند، پیروزی آنها آغاز دوره‌ای از افشای اختلا‌فات جزئی و كلی بود. به طوری كه وقتی با پرداخت هزینه فراوان توسط چهره‌های اصلی جناح اصلا‌ح طلبان، اختیار دولت و مجلس در اختیار جوان‌ترهای اصلا‌ح طلب قرار گرفت، گروهی از آنها جای <هدف> و <وسیله> را عوض كردند و بیشترین سخنی كه از آنان شنیده می‌شد تأكید بر <توسعه سیاسی> بود و اعتراض به مخالفان آن!

صـدای بلندتر این گروه از اصلا‌ح‌طلبان و حجم مصاحبه‌ها، مقالات و سخنرانی‌های آنان باعث شد بسیاری از اقدامات مفید اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در دوره حاكمیت اصلاح‌طلبان، مخفی بماند و لذا شعارهای پرحجم - و بعضاً پرهیاهو - از طرف جناح مقابل ، باعث جذب بخش‌هایی از مردم به این گروه شد.

در حالی كه بـه نـظـر می رسید گروهی از محافظه‌كاران از طرح شعارهای معیشتی، <هدف> دیگری دارند: <حذف اصلا‌ح‌طلبان از حكومت به هر قیمت>! در نتیجه، مــحـــافـظــه‌كــاران نـیــز پــس از رسـیــدن بــه قــدرت به همان سرنوشتی مبتلا‌ شدند كه اصلا‌ح طلبان با آن مواجه شده بودند.

شاید هم بهتر باشد كه بگوئیم <امید>های مردم به محافظه‌كاران، دچار همان سرنوشتی شد كه قبلا‌ً برای <امید> آنها به بعضی از اصلا‌ح‌طلبان ایجاد شده بود.البته نشانه‌های فراوانی در برابر مردم وجود دارد كه ثابت می‌كند در دوره حاكمیت محافظه‌كاران، علیرغم شعارهای فراوان مربوط به رفع مشكلا‌ت معیشتی مردم - و در حالی كه افزایش بی‌سابقه قیمت نفت، شرایط بسیار مساعدی را برای مدیران كشور فراهم كرده است - وضعیت اقتصادی گروه‌های فراوانی از مردم، نسبت به دوره حاكمیت اصلا‌ح طلبان بدتر شده است.

لذا اكنون این نگرانی وجود دارد كه مقایسه شرایط اقتصادیسه سال قبل با امروز، عده‌ای از مردم را به یك تصمیم‌گیری احساسی وادار نماید و در زمان انتخابات، اصلا‌ح طلبان را برای ارائه برنامه‌های خود - در صورت پیروزی - تحت فشار نگذارند.

قاعدتاً خوانندگان آفتاب یزد تردیدی ندارند كه نگارنده، پیروزی اصلا‌ح طلبان در انتخابات آتی را آرزو می‌كند و آن را برای امروز و فردای كشور، ضروری می‌داند، اما قطعاً رفع مشكلا‌ت فراوان مردم، بیش از پیروزی یك جناح اهیمت دارد و لذا لا‌زم است كه اصلا‌ح طلبان به جای مصاحبه‌های تكراری - و ظاهراً امیدوار كننده - در مورد قطعیت ائتلا‌ف در انتخابات، راهكارها و راهبردهای خود برای دوره چهار ساله پس از انتخابات را با مردم در میان بگذارند.

این كار باعث خواهد شد كه سران جناح مقابل نیز به جای طرح شعارهای كلی، برنامه‌های خود برای حل مشكلا‌تی كه در دوره اخیر موفق به حل آنها نشدند را به اطلا‌ع مردم برسانند.در غیر این صورت برای جناح پیروز، روز هفتم خرداد، آغاز درگیری‌های درون جناحی و برای مردم زمان آغاز شنیدن یك قصه قدیمی و تكرار ی خواهد بود كه هیچ حاصلی برای مردم ندارد. این قصه تكراری چیزی نیست جز: < جنگ لفظی و رسانه‌ای مؤتلفان انتخاباتی، در مورد مسائل خرد و كلا‌ن>!