شنبه, ۱۵ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 4 May, 2024
مجله ویستا

زنگ خطر برای تیم بسکتبال آمریکا


زنگ خطر برای تیم بسکتبال آمریکا

با این که تیم ملی بسکتبال آمریکا مسابقات چندی پیش انتخابی المپیک ۲۰۰۸ در قاره آمریکا را که در شهر لاس و گاس این کشور برگزار شد, با قاطعیت فتح کرد اماخود نیک می داندکه آوردگاه پکن به همین سادگی برایش نخواهد بود زیرا رقبایی که شماری از نفرات اصلی خود را به لاس وگاس نیاورده بودند, در المپیک ۲۰۰۸ با تمام قوا شرکت خواهند کرد

با این که تیم ملی بسکتبال آمریکا مسابقات چندی پیش انتخابی المپیک ۲۰۰۸ در قاره آمریکا را که در شهر لاس و گاس این کشور برگزار شد، با قاطعیت فتح کرد اماخود نیک می داندکه آوردگاه پکن به همین سادگی برایش نخواهد بود زیرا رقبایی که شماری از نفرات اصلی خود را به لاس وگاس نیاورده بودند، در المپیک ۲۰۰۸ با تمام قوا شرکت خواهند کرد.

اصولاً تفاوت سطح تیم آمریکا به رغم بهره گیری از تعدادی ستاره های نامدار A.B. N، با سایر کشورها طی دهه جاری کم و کمتر شده و به همین سبب است که این تیم از ۲۰۰۰ به بعد نه طلای المپیک را برده و نه در رقابت های قهرمانی جهان به مقام نخست رسیده است و همان سناریو می تواند در المپیک پکن نیز تکرار شود. این در حالی است که فدراسیون بسکتبال آمریکا برای حل مشکل از ۲ سال پیش با ۲۴ ستاره لیگ حرفه ای این کشور قرارداد بسته که الزام و پیامد آن حضور این بازیکنان در مسابقات جهانی و المپیک در سال های ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۸ بوده است و مربیان تیم آمریکا مختار بوده اند طی این مدت هریک از نفرات را که می خواسته اند و یا قادر به حضور در میدان بوده اند، برای شرکت در رقابت های بزرگ در اختیار بگیرند، ولی با این که نام ستاره های متعددی در فهرست امضاکنندگان تعهدنامه همکاری دیده می شود، بعید است که این امر نیز به تنهایی نیازهای بسکتبال آمریکا را تأمین و کار را تمام کند.

● آنها دیگر نمی ترسند

در ظاهر همه چیز در تیم فعلی بسکتبال آمریکا امیدوارانه به نظر می رسد، زیرا امثال کوبی برایانت، لبرون جیمز، جیسن کید و کارملو آنتونی در تیم عضویت دارند، اما از یک سو همیشه در آخرین هفته ها و روزها شماری از ستاره های A.B. N انصراف داده اند و از جانب دیگر سایر کشورها با افزودن بر تلاش خود و کسب مهارت های تازه خود را به ستاره های فوق نزدیک کرده اند و دیگر از بسکتبالیست های ولو نامدار آمریکایی نمی ترسند و زنگ خطر را آشکارا برای آنها به صدا در آورده اند. جیسن کید در پائیز ۲۰۰۷ می گوید:«ما نسبت به زمان المپیک ۲۰۰۴ و مسابقات جهانی ۲۰۰۶ باحجمی بیشتر به جذب ستاره ها و به کارگیری شان پرداخته ایم و وقتی برایانت و جیمز و آنتونی بیایند، مشخص است که وضع و سرنوشت تیم بسیار بهتر خواهد شد. در سال های اخیر و به واقع از ۲۰۰۲ به بعد ما درجلب همکاری بهترین های A.B. Nبه تیم ملی مشکل داشته ایم. شاید در ۲۰۰۸ ، اوضاع متفاوت باشد.»

● «وید» باز می گردد، اما...

شاید هم نباشد ، خود کید از کسانی بود که باعث شد آمریکا در رقابت های انتخابی المپیک ۲۰۰۴ به پیروزی برسد اما به دلیل آسیب دیدگی این تیم را در آتن همراهی نکرد. در حال حاضر قرار است دوواین وید جوان اول میامی هیت و کریس بوش به ترکیب تیم اعزامی به المپیک اضافه شوند و این نیز خبر ظاهراً امیدبخشی برای این تیم است، اما مربیان تیم بسکتبال آمریکا باید ترکیب تیم را کاملاً سبک و سنگین و متوازن کنند تامشخص شود در کدام پستها چه کسانی باید بازی کنند و کدام نفرات اگراصلاً به پکن نیایند ضرری متوجه تیم نخواهد شد.

اینک ۳ بازیکن پست گارد رأس در تیم کاندیدای شرکت در المپیک مشاهده می شوند و با این حساب شاید از بین چانسی بیلاپز و «درون ویلیامز» یکی حذف شود. میزان تحرک زیاد لبرون جیمز و کارملو آنتونی در رقابت های انتخابی المپیک و موفقیت آنها در پرتابهای ۳ امتیازی به این معنا بود که شایدنیاز به پرتابگران متخصص در این زمینه کمتر از گذشته شده باشد و این می تواند باعث حذف مایک میلر از اردوی ملی آمریکا وابقای مایکل رد شود، زیرا در پیکارهای لاس وگاس هم «رد» بهتر از میلر ظاهر شد.

● چندلر خط می خورد؟

در سلسله مراتب قدرت و ارزش گذاری، تایسون چندلر نفر آخر تیم آمریکا و صاحب شماره ۱۲ در آن تیم محسوب می شد و به این ترتیب امکان دارد با بازگشت کریس بوش به تیم آمریکا چندلر حذف شود و جزو کسانی باشد که به پکن نمی روند. البته تیم آمریکا مثل سایر کشورهای صعودکننده به المپیک پکن تا ۷ تیرماه ۱۳۸۷ وقت دارد که لیست نهایی اش را به مجریان این مسابقات در پکن بدهد و این به معنای وجود وقت و مجال کافی برای بررسی امور و رسیدن به بهترین ترکیب ممکن است. «جری کولان جلو» مدیر تیم بسکتبال آمریکا اعلام کرده است که پیش از آن یک کمپ تدارکاتی نهایی برای آن تیم ترتیب داده خواهد شد و طی آن مایک کرزی ژفسکی مربی آمریکا می تواندآخرین بررسی هایش را روی تیم صورت دهد و سپس اتخاذ تصمیم کند.

● تنوع بازی

کرزی ژفسکی سال پیش که تیم آمریکا در مسابقات بسکتبال قهرمانی جهان در ژاپن به رتبه سوم اکتفا کرد، ضعف های این تیم را دید و تلاش در رفع آنها داشته است و اگر فقط نتایج حاصله در رقابت های انتخابی لاس وگاس مبنا قرار گیرد، او در کارش توفیق داشته، زیرا تیمی که در آن جا به میدان آمد، نیاز به ترمیم های اساسی ندارد، اما افزوده شدن چند بازیکن دیگر به آن الزامی می نماید و از طرف دیگر اگر این تیم مثل سال های ۱۹۹۲ تا ۲۰۰۰ طلای المپیک را می خواهد باید تنوع بازی اش را بیشتر کند و حتماً بر تلاش و تعصب خود نیز بیفزاید زیرا یکی از دلایل اصلی شکست آمریکا در مقابل یونان در مرحله نیمه نهایی پیکارهای جهانی سال پیش سهل انگاری و عدم تلاش کافی و بی همتی بود وگرنه تیم آمریکا با وجود برتری زیاد اولیه اش در برابر یونان ، در نهایت نتیجه را به حریف واگذار نمی کرد.

در لاس وگاس، تیم آمریکا در مسابقات پرشمارش صاحب حد متوسط و معدل ۱۱۶‎/۷ امتیاز درهریک از بازی هایش شد و کولان جلو در اشاره به همان مسأله می گوید: «ما درباره ترکیب خود به درستی و به میزان زیاد فکر و بررسی کرده ایم و روش های مختلف مورد نیازمان را ارزیابی نموده ایم و تعدادی از ضعف های ما در همان لاس وگاس هم رو شد. برای خود ما نیز سؤالاتی در آن جا و براساس بازی هایی که ارائه کردیم، ایجاد شد ولی در مجموع باید بگویم که سؤالات و ابهام ها کوچک و اندک است و می توان به آنها پاسخ داد و ما مشکل عظیمی نداریم. شاید نیاز اصلی ما سختگیری در طول مسابقه، ندادن راه های زیاد نفوذ به حریفان و دقت در پرتاب های مان باشد. چیزهایی که بدون زحمت فوق العاده حاصل می آیند.»

● در غیاب رقبای اصلی

آمریکا در پیروزی هایش در لاس وگاس صاحب معدل برتری ۳۹‎/۵ امتیاز در مقابل رقبایش شد، اما تکرار این رقم در پکن غیرممکن است زیرا همان طور که پیشتر گفتیم آرژانتین که در المپیک قبلی قهرمان شد بدون ۴ ستاره خود به لاس وگاس آمده بود و سایر رقبای اصلی آمریکا مثل صربستان، یونان، روسیه، اسپانیا و ایتالیا اصولاً به قاره آمریکا تعلق ندارند تا برای مسابقات انتخابی آن پای در چنان میدانی نهند. روسیه که پیکارهای چندی پیش قهرمانی اروپا را فتح کرد و اسپانیا که در خاک خودش نایب قهرمان شد، مجوز حضور در المپیک را گرفته اند و صربستان با وجود نزولش در آن مسابقات تیمی است که طلای پیکارهای جهانی ۲۰۰۲ را برد. اینها زنگ خطرهای آشکار برای تیمی هستند که وقتی نخستین بار در سال ۱۹۹۲ استفاده از نامداران A.B. N را شروع کرد، طلای المپیک بارسلونا را با اختلاف فراوانی نسبت به رقبا برد و به نظر می رسید که با غول هایش دست نیافتنی است ، اما حالا با جمع آوری شماری از ستاره های روز هم احساس امنیت نمی کند.

منبع: Washington post