آیا رسانه ملی در قبال بدحجابی مسئولیت دارد

بدحجابی, یکی از ناهنجاری های اجتماعی است که خصوصا با نزدیک شدن به فصل گرما بیشتر به یک مسئله تبدیل می شود

بدحجابی، یکی از ناهنجاری های اجتماعی است که خصوصا با نزدیک شدن به فصل گرما بیشتر به یک مسئله تبدیل می شود. در اینکه اصل رعایت پوشش و حجاب برای زن و مرد یک حکم الهی و قرآنی است و نه یک امر سلیقه ای هیچ شکی نیست. در این اصل هم که در یک کشور اسلامی که قانون اساسی آن مبتنی بر قرآن است و اکثریت جامعه را انسان های معتقد و پایبند به شریعت و احکام اسلامی تشکیل می دهند و بنابراین حجاب باید در محیط های عمومی از سوی همه رعایت شود تردیدی وجود ندارد. در عصر حضرت رسول اکرم(ص) هم با وجودی که حجاب در مسلک و آیین سایر ادیان اجباری نبود ولیکن پیروان آن ادیان تا زمانی که در قلمرو حاکمیت اسلام حضور داشتند، باید قوانین را رعایت می کردند. به همین دلیل هم امروز در اصل رعایت پوشش اسلامی حتی برای افراد غیر مسلمان و اقلیت های مذهبی نیز در کشورمان هیچ شکی باقی نمی ماند. حتی اگر همه این موارد را نادیده بگیریم احترام به قانون وظیفه هر شهروندی است که می بایستی رعایت شود و مصداق بارز آن رعایت قانون حجاب است.

اینکه چرا طی سال های اخیر این روند در کشور ما جاری شد بحث دیگری است که نیاز به آسیب شناسی های خاص خود را دارد. ولی اینکه چه باید کرد وظیفه همه انسان های دغدغه مند و دلسوز و پایبند به دین است. رسانه ملی هم که در قبال بسیاری از پدیده ها بخصوص پدیده های سیاسی و اجتماعی و فرهنگی از پتانسیل های بالایی برای تاثیرگذاری برخوردار است می بایستی در این حوزه به طور جدی تر از گذشته وارد عرصه شود و نقش ایفا نماید.

صداوسیما از چند زاویه می تواند حائز جایگاه و نقش مهمی باشد. اولا اینکه در مقام آسیب شناسی جدی در این حوزه گام بردارد.و بخصوص در برنامه های خانواده محور که اخیرا هم از نظر کیفی و هم کمی از سطح قابل قبولی برخوردار شده است. آسیب شناسی می تواند مبنای چاره اندیشی مسئولین فرهنگی و نیز خانواده ها و حتی خود رسانه ملی قرار بگیرد.

نقش دیگری که این رسانه می تواند ایفا کند ترویج و اشاعه و فرهنگ سازی برای مقوله مهم امر به معروف و نهی از منکر است. چرا که در قبال پدیده بدحجابی بیش از هر نهاد یا ارگان حکومتی این خود مردم هستند که می توانند موثر واقع شوند و البته مسئولیت دارند. تا زمانی که در قبال این مسائل از سوی مردم هیچ عکس العملی بروز نیابد محال است با دیگر اقدامات اتفاق خاصی رخ دهد. بنابراین جا انداختن و متذکر شدن فرهنگ امر به معروف ونهی از منکر و نیز راه های موثر و شیوه های صحیح و اصولی این جزء از فروع دین یکی از رسالت های سیما تلقی می شود.

راه اندازی کرسی های آزاد اندیشی و برنامه های مستند و یا مناظره مانند و به طور کلی تهیه برنامه های آزاد برای بحث و تبادل نظر در پیرامون این موضوع می تواند به درک بهتر و عمیق تر ابعاد این پدیده برای جوانان بینجامد. چرا که دلیل بسیاری از این هنجارشکنی های اجتماعی عناد یا مخالفت و لجبازی نیست بلکه یک تصور و یا باور غلط اجتماعی و یا حتی دینی است. و از آنجایی که بسیاری از افراد مبتلا به این ناهنجاری اجتماعی ممکن است به دلایل مختلف ارتباط صحیح و سازنده ای با آنها صورت نگرفته باشد و در نتیجه امکانی برای انتقال مفاهیم و فلسفه ها و ارزش های صحیح عقلی و دینی حجاب اسلامی و پوشش مناسب به ایشان مهیا نشده باشد فراهم آوردن این ویژه برنامه ها می تواند راهی برای ارتباط سازنده تر و تعامل منطقی تر با آنان محسوب شود.

اقدام دیگری که رسانه ملی باید انجام دهد توجه به پوشش مجریان، بازیگران و کلیه افرادی است که از تلویزیون به مردم نشان داده می شوند و به نوعی الگوسازی می شوند. همچنین معرفی تهیه کنندگان و طراحان نمونه مدل های لباس اسلامی و یا لباس های متناسب با شان یک بانوی شیعه و مسلمان از دیگر پیشنهاداتی است که می توان برای این موضوع ارائه کرد.

آنچه در بالا ذکر شد تنها بخشی از رسالت ها و وظایف بی شماری است که رسانه ملی در قبال موضوع حجاب و هنجارسازی اجتماعی بر دوش دارد. ورود نخبگان رسانه ای و اهالی اندیشه به چگونگی تحکیم فرهنگ عفاف و حجاب از سوی صداوسیما یکی از الزامات فرهنگی امروز جامعه ماست.

محمد جواد جعفریان