مشتی از خروارها جنایت صدام

به موجب کنوانسیون ژنو که در ۱۲ اوت ۱۹۴۹ (۲۱ مرداد ۱۳۲۸) درباره حمایت از افراد غیر نظامی در زمان جنگ به امضای نمایندگان دولت ها رسید، هیچ یک از کشور های درگیر در جنگ نباید به شهر‌ها …

به موجب کنوانسیون ژنو که در ۱۲ اوت ۱۹۴۹ (۲۱ مرداد ۱۳۲۸) درباره حمایت از افراد غیر نظامی در زمان جنگ به امضای نمایندگان دولت ها رسید، هیچ یک از کشور های درگیر در جنگ نباید به شهر‌ها و مناطق مسکونی یکدیگر حمله نمایند و موجب آسیب رساندن به افراد غیر نظامی شوند.

در دوران هشت سال دفاع مقدس، عراق که به هیچ از قوانین و مقررات بین المللی پایبند نبود، کنوانسیون ژنو را نیز نادیده گرفت و با توپ ها، هواپیما ها و موشک های خود شهرها و مناطق مسکونی ایران را بمباران کرد. در طول جنگ تحمیلی عراق علیه ایران ۱۲۷ شهر از کشور مورد یورش دشمن قرار گرفتند که در این میان شهرهای آبادان با بیش از ۱۰۱۷ بار رتبه اول، اهواز با ۳۱۶ بار رتبه دوم و دزفول با ۲۴۱ بار در رتبه سوم حملات عراق به شهرها و مناطق غیر نظامی و مسکونی قرار دارند. تهران نیز بیش از ۹۲ بار مورد حملات هوایی و موشک باران دشمن واقع شد.‏

بر اثر حملات عراق به شهر ها و مناطق مسکونی که موجب شهادت و زخمی شدن تعداد کثیری از مردم غیر نظامی ایران شد، تلفات مالی فراوانی نیز به بار آمد که طبق آمار ارائه شده از سوی انجمن اعزامی سازمان ملل خسارات وارده بیش از ۹۷ میلیارد دلار بر آورده شده است. در نشریه ستاد تبلیغات جنگ که به مناسبت هفته دفاع مقدس در سال ۱۳۶۲ منتشر گردید، قید شده است که هواپیما های عراقی در کمتر از سه سال که از آغاز تجاوز عراق به ایران گذشت "حدود ۱۵۰۰ بار شهر ها و مناطق ایران اسلامی را مورد حمله و تجاوز قرار دادند." در این مدت "علاوه بر ویرانی حدود ۱۳۰۰ روستا، شهر های بسیاری از جمله اهواز، خرمشهر، دزفول، اندیمشک، دشت آزادگان مسجد سلیمان، بوشهر، کرمانشاه، قصر شیرین، سرپل ذهاب، اسلام آباد غرب، پاوه، خرم‌آباد، ایلام، مهران، سردشت، پیرانشهر، مریوان، مهاباد، بانه، بستان، دهلران، سوسنگرد و هویزه به درجات مختلف بین ۲۰ تا ۱۰۰ درصد آسیب دیده اند."

با شدت و کثرت حمله های هوایی عراق به مناطق مسکونی و شهر ها به درخواست ایران هیئتی از سوی سازمان ملل در ۲ مه ۱۹۸۳ (۱۲ اردیبهشت ۱۳۶۲) برای بازدید از مناطق بمباران شده به ایران اعزام شد. هیئت اعزامی از سوی سازمان ملل در ۲۰ مه ۱۹۸۳ وارد تهران شد و از ۲۱ تا ۲۶ مه ۱۹۸۳ از شهر های دزفول، اندیمشک، پل دختر، موسیان، دهلران، آبادان، خرمشهر، هویزه، سوسنگرد، سرپل ذهاب، قصر شیرین و بانه بازدید به عمل آورد. هیئت پس از بازدید دقیق شهر های آسیب‌دیده که بسیاری از جمعیت آنها آواره و به شهر های دیگر مهاجرت کرده بودند گزارش مشروح و تکان دهنده ای از ویرانی شهر ها و مرارت‌های مردم رنج دیده آنها به دبیر کل تسلیم نمود. گزارش کارشناسان سازمان ملل متحد تنها گوشه ای از فاجعه انسانی جنگ تحمیلی عراق علیه ایران بود.

بر طبق گزارش آنان، عراقی ها علاوه بر بمباران‌های هوایی، گلوله‌باران توپ ها و پرتاب موشک های اسکاد ـ ب ساخت شوروی به منطقه‌های مسکونی، در بعضی از شهر ها که در اشغال آنان بود و بعد آزاد گردید مانند خرمشهر، قصر شیرین و موسیان و نواحی وسیعی از مناطق مسکونی را تعمدا و با به کار بردن مواد انفجاری قوی چنان ویران کرده بودند که با خاک یکسان شده و هیچ نشانه ای حتی یک دیوار شکسته به جای نگذاشتند تا نشان دهد در گذشته در آن نواحی خانه‌‌‌هایی وجود داشته و مردمی در آن زندگی می کرده اند.‏

دبیر کل سازمان ملل گزارش کارشناسان را در ۲۰ ژوئن ۱۹۸۳ به شورای امنیت تسلیم کرد.

اما تنها به این دلیل که گزارش دبیر کل حاکی از وارد آمدن خسارت‌های عظیم به ایران بود شورا با اعمال نفوذ آمریکا و همراهی انگلستان، شوروی، فرانسه و چین از تشکیل جلسه و صدور قطعنامه و یا حتی بیانیه خودداری کرد. چنین برخوردی از سوی شورای امنیت سازمان ملل عراق را پشت گرم‌تر ساخت تا در آینده به شدت و دامنه حملات خود افزوده و از سلاح‌های کشنده تری از قبیل بمب های شیمیایی در سطحی وسیع‌تر علیه مردم بی دفاع و غیر نظامی استفاده کند.‏

سمیرا افراسیابی