درمان کهیر مزمن آسان نیست

کهیر یک بیماری پوستی است که اکثرا علت آن نامشخص است. عقیده بر این است که هر گاه کهیر بیش از شش هفته دوام داشته باشد به آن مزمن می‌گویند...
بروز کهیر مزمن در اثر موادغذایی یا دارویی …

کهیر یک بیماری پوستی است که اکثرا علت آن نامشخص است. عقیده بر این است که هر گاه کهیر بیش از شش هفته دوام داشته باشد به آن مزمن می‌گویند...

بروز کهیر مزمن در اثر موادغذایی یا دارویی کمتر از پنج درصد و به عقیده‌ای کمتر از یک درصد موارد کهیر است. در این بیماری پوستی هر دانه کهیر حداقل چهار ساعت و به طور متوسط ۸ تا ۱۲ ساعت دوام دارد.

برخی کهیر غذایی و فیزیکال را نیز اگر بیش از شش هفته ادامه یابد در این دسته قرار می‌دهند و با این حال اظهار می‌کنند ۲۰ تا ۲۵ درصد کهیرها کهیر مزمن هستند. در کهیر غیرمزمن واکنش قرمزی و تورم به طور معمول با رفع محرک مشخص ظرف ۱۵ دقیقه تا یک ساعت برطرف می‌شود. انواع کهیر به دنبال دگرانوله شدن سلول‌هایی موسوم به ماستوسیت پوستی و رها شدن مواد و ازواکتیو (مواد تاثیرگذار روی وریدچه‌ها) بروز می‌کنند. هر چند اندازه و شکل کهیرها متغیر است ولی روی هم رفته به صورت مدور هستند و اطراف آنها برجسته است و در اثر فشار بر آن بی‌رنگ می‌شوند که با برداشتن فشار از روی آنها بلافاصله قرمز می‌شود. کهیرهای وسیع و عمیق‌تر که به ‌آن «آنژیوادم» می‌گویند نیز ممکن است همراه با آن باشند و به طور معمول در ۴۰ درصد موارد کهیر مزمن همراه با آنژیوادم و ۲۰ درصد به صورت آنژیوادم تنها دیده می‌شود.

بیوپسی ضایعه کهیر مزمن، انفیلترسیون سلول‌های تک‌هسته‌ای را در اطراف عروق سالم (غیرنکروزه و با دیواره دست نخورده) نشان می‌دهد. از ۴۰ سال پیش تاکنون دانشمندان به دنبال شناخت علتی برای کهیر مزمن بوده‌اند ولی به علت مشخصی دست نیافته‌اند. هر چند اختلالات احساسی و هیجانی، برخی مواد آلرژی‌زای مخفی، مواد طعم و رنگ‌دهنده غذایی، شیرین‌کننده‌های مصنوعی، برخی عفونت‌های ویروسی، عفونت با هلیکوباکترپیلوری و بیماری‌های خودایمن را در بروز آن دخیل می‌دانند. درمان کهیر مزمن بسیار سخت است و شامل استفاده از داروهای آنتی‌هیستامین و برخی داروهای سرکوبگر ایمنی، ایمونوگلوبولین داخل وریدی و موارد دیگر است.

دکتر علیرضا سالک‌مقدم - استاد دانشگاه علوم‌پزشکی ایران - متخصص ایمونولوژی